(Hier volgt voor lezers de mail die ik net naar mijn 'Thuisfront volgers' heb verzonden)
WAUW, zolang heeft er nog nooit tussengezeten...........!
Oktober 2020 ............. dat was mijn laatste mail aan jullie.................. Welkom, januari 2022........... 1 jaar en 3 maanden.............! Dit belooft een lange update te worden...................
Werkelijk waar ik dacht, eerlijk gezegd, dat ik in maart 2021 nog een update had gestuurd, maar nee, ik vind er niets van terug, dus waarschijnlijk heb ik die enkel in mijn hoofd geschreven.......................
Waarschijnlijk weten jullie allemaal wel wat er in 2021 met ons gebeurd is, en heel veel motivatie heb ik niet om er over te schrijven................ (nog meer puntjes...) Maar ik zal een poging wagen, tis tijd.
Sowieso sinds de laatste update
Ik heb net mijn laatste update opnieuw gelezen, en dan moet ik toch om mijzelf lachen. Wat een wijsheid loop ik erin te verkondigen (je kan hem eventueel om je geheugen op te frissen - de Franse Fratsen update - terug lezen). Pfff, ik voelde mezelf de vorige keer heel wat, haha. En tuurlijk heb ik sindsdien her en der wel whatsapp update-tjes gestuurd, Yoors, Facebook en Instagram wat bijgehouden, maar niet extreem veel.
Deels was het niet het moment, deels wil ik minder met schermen bezig zijn en meer met de daadwerkelijke wereld om mij heen. Vandaar ook dat ik met al het digitale geld gestopt ben, daar waar ik de vorige keer er nog middenin zat zo las ik in mijn mail.
Ook ben ik inmiddels met Glimlach Eve gestopt... Ik kan het niet meer. Het merendeel van mijn bestellingen waren baby Wensmuurtjes... En hier zat ik (en zit ik) niet meer op te wachten... Al ben ik blij voor allen die een pasgeboren wonder in hun armen houden, begrijp me niet verkeerd.
Verder maak ik nog steeds iedere week Bio Vegan Banket voor de superleuke Biologische winkel waar ik werk. Ben een echte Koekenbakster geworden, die er maar wat van (af) bakt in dit leven.
Terugblik op het ZWART GOUDEN 2021,
en inmiddels wonen we - jawel - in onze yourte !
Terug in de tijd: Oktober 2020 hadden we onze 1ste handtekening gezet bij de notaris. Eindelijk.
Vervolgens moesten we wachten op een agrarische organisatie als goedkeuring, en onze 2de handtekening voor de vervallen grote schuur (met 1000m2 grond) werd uiteindelijk pas ergens in januari 2021 gezet.
Tevens ging de grondeigenaar van de bijna halve hectare (4500m2) akkoord met ons (iets lagere dan dure vraagprijs) bod, en dus konden we hiermee opnieuw naar de traagwerkende notaris (en jawel voor dit terrein moesten we ook wachten op kooptoestemming van de agrarische rateplan).
Het hele notaris en goedkeuringen gedoe werd pas half juni afgerond. Onder deze keuringen vallen tegelijk de bouwtekeningen van ons toekomstige huis én van DE YOURTE ! Ik schrijf dit nu in 1 zin, maar voor deze akkoorden hebben we vele telefoontjes gepleegd, info gezocht, afspraken gehad en uiteindelijk meer dan 250 pagina's aan papieren en tekeningen moeten inleveren. Welke nog eens aangevuld en gecorrigeerd moesten worden, omdat er net iets kleins ontbrak...... (hier kan ik heel veel puntjes zetten, want het was vaak tenenkrommend).
Al moet ik zeggen dat er veel van deze stress langs mij heen is gegaan, en wel omdat ik een groot wonder in mijn buik voelde groeien. Eind januari ontdekten we namelijk tot onze grote verbazing dat er een kleintje op komst was. Dit hadden we echt niet verwacht en niet zien aankomen. Gezien er op dit vlak al jaren geen nieuws is.
Dolgelukkig waren we vanaf dag 1, en dus konden we alles aan. Afwijzingen, wachten, her-inleveren, niet-terug-bel-acties van weet-ik-veel-wie-allemaal, niets kon mij van de leg brengen..
Het Zwarte Goud
De zwangerschap was een groot gouden cadeau, al was ik de 1ste 3 maanden enkel misselijk. We waren mega gemotiveerd om ons plekje voor de geboorte rond te hebben. We dachten 2021 wordt ONS JAAR !! Eindelijk verliep het leven op rolletjes.
Totdat.. onze kleine lieve dappere baby eind juni al geboren wilde worden. Maar liefst bijna 3 maanden te vroeg ontsluiting, en we gingen met helicopter en al naar het ziekenhuis... Daar kwam ze vlot en zonder obstakels ter wereld. Onze dochter.
Tien dagen lang bleef ze bij ons, 10 dagenlang heb ik ons mooie meisje Flora elke dag vastgehouden, verzorgd, haar toegezongen, voor haar gebeden, en alles wat we maar konden doen gedaan. We waren plotsklaps ouders van een prachtig gezond - maar te pril - wonder. Waarschijnlijk heeft een acute darmontsteking haar haar leventje gekost, en heeft ze onze aarde te snel, te vroeg verlaten... Al was ze de gezondste, meest vooruitgaande baby op de hele afdeling. Al stonden er nog zoveel mensen om ons heen, al werden er nog zoveel kaarsjes voor haar gebrand.
De ruim 6 magische maanden in mijn buik + de 10 dagen als tastbaar wezen + de 7 dagen van afscheid = Flora's verhaal op aarde. En ik weet dat haar verhaal verder gaat, dat ze niet voor altijd vertrokken is. Op haar plekje bij ons hier naast de yourte groeide een knalgele paardenbloem afgelopen 1 januari. De énige bloem op ons hele terrein... Dat kan voor mijn gevoel geen toeval zijn.
En nu stop ik even dit typewerk, om mijn tranen weer eens te laten stromen, vanwege het ons gegeven GOUD met intens zwarte rand.
Pieken en dalen. Uiteindelijk vormt 'n ieder zo zijn verhalen...
De maanden juli, augustus en ook september nog, kwam er niet veel uit onze handen. Stoïcijns zaten we vaak in het oude huis, op de bank voor ons uit te staren, met of zonder Netflix aan. Armen om elkaar, benen in elkaar, dekentje erbij ook al was het hoogzomer. Standje overleven. Hoezo dan, waarom dan, hoe moet het nu dan, wat heeft het leven überhaupt voor zin? Wat doen we hier met z'n allen eigenlijk? Compleet doelloos, alles verloren, geen zin in wat dan ook.
Vraag me niets,
zeg me niets.
Sla je armen om me heen,
praat niet met me,
hou me stevig vast.
Niemand weet waarom geluk soms wegwaait. (volumia - hou me vast)
Er kwam ergens een moment waarop er weer iets van leven voelbaar was. Met vallen en opstaan, vaak zittend en liggend, en met energie uit onze tenen gingen we schuifelend opnieuw ons levenspad op. De draad oppakken leek zinloos, maar toch vindt, met name Pierre, zijn weg naar ons plan terug. In oktober lijkt alles wat beter te gaan, en we krijgen hulp van een lieve neef bij het afronden van de yourte-vloer. Ondertussen volg ik een weekcursus "voedselbos en permacultuur". Het was voor mij erop of eronder. Of ik vind motivatie terug of ik gooi de handdoek in de ring (dat wilde zeggen; verkopen de boel en totaal iets anders gaan doen). Het werd het eerste, al was het niet met droge ogen.
Het allerlaatste weekend van oktober is het zover, we kunnen opbouwen. Dagenlang worden we ondersteund door familie, lieve vrienden en buren, zelfs gewoonweg kennissen komen helpen. Deze steun is zo voedend voor ons geweest. Iedereen was blij - op de buurman na - welke door een ongelukkig toeval in het ziekenhuis belandde... (inmiddels helemaal hersteld gelukkig, maar even leek het dat hij zijn oog kwijt zou raken). Zucht.
Maar na drie dagen monteren stond tie, ons nieuwe ronde zelfgemaakte huis!!
Pierre en ik waren blij met een magere glimlach. Het leven heeft ons alles bij elkaar veel gekost. Niet in geld, maar in tijd, energie en verwachtingen die niet mochten uitkomen. Het uiterste is van ons gevraagd. Zo voelt het.
Inmiddels zijn we een paar maanden verder. Niets gaat zonder slag of stoot. Veel pech met verwarmen gehad, het koudste weekend tot nu toe (min 7 graden), en wij geen werkende kachel. What doesn't kill you, makes you stronger.................?! My ass, ik ben er wel klaar mee. En dat mag. Dag 2021.
NU 2022Maar we hebben nu een werkende (opgelapte gekregen Rayburn Aga) houtkachel, welke de yourte verwarmd, en water verwarmd (voor douche en keuken), en waar we op kunnen koken. Fijn ecologisch. Met houtrestanten van een bedrijf iets verderop, die liggen te verpieteren. En voor het stoken hebben we lucht zuiverende struiken aangeplant. Al met al iets waar we blij van worden.
Dat brengt mij bij het laatste stukje update: Het Voedselbos en ons Ecocamp YourTree.
We hebben inmiddels 84 planten, bomen en struiken geplant. Dat was een paar dagen aanpoten, maar vervolgens staat er her en der van alles om te groeien. Zo leuk. Ik loop bijna dagelijks een rondje om alles even gedag te zeggen.
Wij kunnen beiden niet wachten totdat de lente komt (al sneeuwt het cozy buiten, terwijl ik dit typ) en het eerste nieuwe blad te voorschijn zal komen. Let's GrOw.
Tout Doux (vertaling: alles zacht)
Er staan nog wel een miljoen dingen op de TOut DOux lijst... Pierre is momenteel bezig om het terras te maken, waar een trailer opkomt met 2 douches, 1 droogtoilet, en een buitenkeuken, voor de te verhuren Yourtes. Ook deze wagon zal hij zelf gaan maken. In principe zijn de 3 kleine Yourtes klaar om te plaatsen, alleen mag het maar voor 3 maanden. Dus we wachten zo lang mogelijk, eerst alle andere voorbereidingen dus afmaken. Het plan is om einde zomer de 1ste gasten te verwelkomen... Fingers crossed.
Lief mooi mens, er komt morgen een apart mailtje naar jou als je bij de crowdfunders hoort. Het staat in mijn agenda. Vandaag de update, morgen de cfd, en daar is geen speld tussen te krijgen (denk ik). Ook geen breinaald, want ik heb mijn mittens/moffen project afgerond, en dus niets op de naalden staan momenteel. (note: iedereen is inmiddels gemaild)
Wie je ook bent, waar je dit ook leest, weet dat wij je dankbaar zijn.
Voor het lezen, voor je interesse, voor wie je bent.
Met een zachte glimlachende groet,
Evelinda & Pierre
YourTree ecocamp
Doe vind-ik-leuk: https://www.facebook.com/yourtreeecocamp
Les plus belle fleurs sont cueillies en premier...
DE MOOISTE BLOEMEN WORDEN ALS EERSTE GEPLUKT...#joert #yurt #yourte #ger #zwangerschap #rouw #baby #verlies #winst #2021 #buitengewoon #allesanders
WAUW, zolang heeft er nog nooit tussengezeten...........!
Oktober 2020 ............. dat was mijn laatste mail aan jullie.................. Welkom, januari 2022........... 1 jaar en 3 maanden.............! Dit belooft een lange update te worden...................
Werkelijk waar ik dacht, eerlijk gezegd, dat ik in maart 2021 nog een update had gestuurd, maar nee, ik vind er niets van terug, dus waarschijnlijk heb ik die enkel in mijn hoofd geschreven.......................
Waarschijnlijk weten jullie allemaal wel wat er in 2021 met ons gebeurd is, en heel veel motivatie heb ik niet om er over te schrijven................ (nog meer puntjes...) Maar ik zal een poging wagen, tis tijd.
Sowieso sinds de laatste update
Ik heb net mijn laatste update opnieuw gelezen, en dan moet ik toch om mijzelf lachen. Wat een wijsheid loop ik erin te verkondigen (je kan hem eventueel om je geheugen op te frissen - de Franse Fratsen update - terug lezen). Pfff, ik voelde mezelf de vorige keer heel wat, haha. En tuurlijk heb ik sindsdien her en der wel whatsapp update-tjes gestuurd, Yoors, Facebook en Instagram wat bijgehouden, maar niet extreem veel.
Deels was het niet het moment, deels wil ik minder met schermen bezig zijn en meer met de daadwerkelijke wereld om mij heen. Vandaar ook dat ik met al het digitale geld gestopt ben, daar waar ik de vorige keer er nog middenin zat zo las ik in mijn mail.
Ook ben ik inmiddels met Glimlach Eve gestopt... Ik kan het niet meer. Het merendeel van mijn bestellingen waren baby Wensmuurtjes... En hier zat ik (en zit ik) niet meer op te wachten... Al ben ik blij voor allen die een pasgeboren wonder in hun armen houden, begrijp me niet verkeerd.
Verder maak ik nog steeds iedere week Bio Vegan Banket voor de superleuke Biologische winkel waar ik werk. Ben een echte Koekenbakster geworden, die er maar wat van (af) bakt in dit leven.
Terugblik op het ZWART GOUDEN 2021,
en inmiddels wonen we - jawel - in onze yourte !
Terug in de tijd: Oktober 2020 hadden we onze 1ste handtekening gezet bij de notaris. Eindelijk.
Vervolgens moesten we wachten op een agrarische organisatie als goedkeuring, en onze 2de handtekening voor de vervallen grote schuur (met 1000m2 grond) werd uiteindelijk pas ergens in januari 2021 gezet.
Tevens ging de grondeigenaar van de bijna halve hectare (4500m2) akkoord met ons (iets lagere dan dure vraagprijs) bod, en dus konden we hiermee opnieuw naar de traagwerkende notaris (en jawel voor dit terrein moesten we ook wachten op kooptoestemming van de agrarische rateplan).
Het hele notaris en goedkeuringen gedoe werd pas half juni afgerond. Onder deze keuringen vallen tegelijk de bouwtekeningen van ons toekomstige huis én van DE YOURTE ! Ik schrijf dit nu in 1 zin, maar voor deze akkoorden hebben we vele telefoontjes gepleegd, info gezocht, afspraken gehad en uiteindelijk meer dan 250 pagina's aan papieren en tekeningen moeten inleveren. Welke nog eens aangevuld en gecorrigeerd moesten worden, omdat er net iets kleins ontbrak...... (hier kan ik heel veel puntjes zetten, want het was vaak tenenkrommend).
Al moet ik zeggen dat er veel van deze stress langs mij heen is gegaan, en wel omdat ik een groot wonder in mijn buik voelde groeien. Eind januari ontdekten we namelijk tot onze grote verbazing dat er een kleintje op komst was. Dit hadden we echt niet verwacht en niet zien aankomen. Gezien er op dit vlak al jaren geen nieuws is.
Dolgelukkig waren we vanaf dag 1, en dus konden we alles aan. Afwijzingen, wachten, her-inleveren, niet-terug-bel-acties van weet-ik-veel-wie-allemaal, niets kon mij van de leg brengen..
Het Zwarte Goud
De zwangerschap was een groot gouden cadeau, al was ik de 1ste 3 maanden enkel misselijk. We waren mega gemotiveerd om ons plekje voor de geboorte rond te hebben. We dachten 2021 wordt ONS JAAR !! Eindelijk verliep het leven op rolletjes.
Totdat.. onze kleine lieve dappere baby eind juni al geboren wilde worden. Maar liefst bijna 3 maanden te vroeg ontsluiting, en we gingen met helicopter en al naar het ziekenhuis... Daar kwam ze vlot en zonder obstakels ter wereld. Onze dochter.
Tien dagen lang bleef ze bij ons, 10 dagenlang heb ik ons mooie meisje Flora elke dag vastgehouden, verzorgd, haar toegezongen, voor haar gebeden, en alles wat we maar konden doen gedaan. We waren plotsklaps ouders van een prachtig gezond - maar te pril - wonder. Waarschijnlijk heeft een acute darmontsteking haar haar leventje gekost, en heeft ze onze aarde te snel, te vroeg verlaten... Al was ze de gezondste, meest vooruitgaande baby op de hele afdeling. Al stonden er nog zoveel mensen om ons heen, al werden er nog zoveel kaarsjes voor haar gebrand.
De ruim 6 magische maanden in mijn buik + de 10 dagen als tastbaar wezen + de 7 dagen van afscheid = Flora's verhaal op aarde. En ik weet dat haar verhaal verder gaat, dat ze niet voor altijd vertrokken is. Op haar plekje bij ons hier naast de yourte groeide een knalgele paardenbloem afgelopen 1 januari. De énige bloem op ons hele terrein... Dat kan voor mijn gevoel geen toeval zijn.
En nu stop ik even dit typewerk, om mijn tranen weer eens te laten stromen, vanwege het ons gegeven GOUD met intens zwarte rand.
Pieken en dalen. Uiteindelijk vormt 'n ieder zo zijn verhalen...
De maanden juli, augustus en ook september nog, kwam er niet veel uit onze handen. Stoïcijns zaten we vaak in het oude huis, op de bank voor ons uit te staren, met of zonder Netflix aan. Armen om elkaar, benen in elkaar, dekentje erbij ook al was het hoogzomer. Standje overleven. Hoezo dan, waarom dan, hoe moet het nu dan, wat heeft het leven überhaupt voor zin? Wat doen we hier met z'n allen eigenlijk? Compleet doelloos, alles verloren, geen zin in wat dan ook.
Vraag me niets,
zeg me niets.
Sla je armen om me heen,
praat niet met me,
hou me stevig vast.
Niemand weet waarom geluk soms wegwaait. (volumia - hou me vast)
Er kwam ergens een moment waarop er weer iets van leven voelbaar was. Met vallen en opstaan, vaak zittend en liggend, en met energie uit onze tenen gingen we schuifelend opnieuw ons levenspad op. De draad oppakken leek zinloos, maar toch vindt, met name Pierre, zijn weg naar ons plan terug. In oktober lijkt alles wat beter te gaan, en we krijgen hulp van een lieve neef bij het afronden van de yourte-vloer. Ondertussen volg ik een weekcursus "voedselbos en permacultuur". Het was voor mij erop of eronder. Of ik vind motivatie terug of ik gooi de handdoek in de ring (dat wilde zeggen; verkopen de boel en totaal iets anders gaan doen). Het werd het eerste, al was het niet met droge ogen.
Het allerlaatste weekend van oktober is het zover, we kunnen opbouwen. Dagenlang worden we ondersteund door familie, lieve vrienden en buren, zelfs gewoonweg kennissen komen helpen. Deze steun is zo voedend voor ons geweest. Iedereen was blij - op de buurman na - welke door een ongelukkig toeval in het ziekenhuis belandde... (inmiddels helemaal hersteld gelukkig, maar even leek het dat hij zijn oog kwijt zou raken). Zucht.
Maar na drie dagen monteren stond tie, ons nieuwe ronde zelfgemaakte huis!!
Pierre en ik waren blij met een magere glimlach. Het leven heeft ons alles bij elkaar veel gekost. Niet in geld, maar in tijd, energie en verwachtingen die niet mochten uitkomen. Het uiterste is van ons gevraagd. Zo voelt het.
Inmiddels zijn we een paar maanden verder. Niets gaat zonder slag of stoot. Veel pech met verwarmen gehad, het koudste weekend tot nu toe (min 7 graden), en wij geen werkende kachel. What doesn't kill you, makes you stronger.................?! My ass, ik ben er wel klaar mee. En dat mag. Dag 2021.
NU 2022Maar we hebben nu een werkende (opgelapte gekregen Rayburn Aga) houtkachel, welke de yourte verwarmd, en water verwarmd (voor douche en keuken), en waar we op kunnen koken. Fijn ecologisch. Met houtrestanten van een bedrijf iets verderop, die liggen te verpieteren. En voor het stoken hebben we lucht zuiverende struiken aangeplant. Al met al iets waar we blij van worden.
Dat brengt mij bij het laatste stukje update: Het Voedselbos en ons Ecocamp YourTree.
We hebben inmiddels 84 planten, bomen en struiken geplant. Dat was een paar dagen aanpoten, maar vervolgens staat er her en der van alles om te groeien. Zo leuk. Ik loop bijna dagelijks een rondje om alles even gedag te zeggen.
Wij kunnen beiden niet wachten totdat de lente komt (al sneeuwt het cozy buiten, terwijl ik dit typ) en het eerste nieuwe blad te voorschijn zal komen. Let's GrOw.
Tout Doux (vertaling: alles zacht)
Er staan nog wel een miljoen dingen op de TOut DOux lijst... Pierre is momenteel bezig om het terras te maken, waar een trailer opkomt met 2 douches, 1 droogtoilet, en een buitenkeuken, voor de te verhuren Yourtes. Ook deze wagon zal hij zelf gaan maken. In principe zijn de 3 kleine Yourtes klaar om te plaatsen, alleen mag het maar voor 3 maanden. Dus we wachten zo lang mogelijk, eerst alle andere voorbereidingen dus afmaken. Het plan is om einde zomer de 1ste gasten te verwelkomen... Fingers crossed.
- 1 ding is zeker: het leven loopt altijd anders dan je verwacht.
- 2de ding: blijf lief en zonder oordeel met de mensen om je heen, én niet te vergeten met jezelf.
- 3de tot slot ding: we leven inmiddels met 2 schattige en destructieve kittens (gevonden in onze schuur), gedoopt Igor en Grichka. Kunnen we een beetje van onze grote liefde kwijt. Al kan ik ze af en toe wurgen (als ze in de koorden van de yourte-muren hangen bijvoorbeeld, of weer eens de prullebak overhoop gooien, of mijn handschoenen stelen, enzo puntje puntje). Iets met een energie die niet in balans is?!
Lief mooi mens, er komt morgen een apart mailtje naar jou als je bij de crowdfunders hoort. Het staat in mijn agenda. Vandaag de update, morgen de cfd, en daar is geen speld tussen te krijgen (denk ik). Ook geen breinaald, want ik heb mijn mittens/moffen project afgerond, en dus niets op de naalden staan momenteel. (note: iedereen is inmiddels gemaild)
Wie je ook bent, waar je dit ook leest, weet dat wij je dankbaar zijn.
Voor het lezen, voor je interesse, voor wie je bent.
Met een zachte glimlachende groet,
Evelinda & Pierre
YourTree ecocamp
Doe vind-ik-leuk: https://www.facebook.com/yourtreeecocamp
Les plus belle fleurs sont cueillies en premier...
DE MOOISTE BLOEMEN WORDEN ALS EERSTE GEPLUKT...#joert #yurt #yourte #ger #zwangerschap #rouw #baby #verlies #winst #2021 #buitengewoon #allesanders
RSS-feed
