24 november 2017 – Breda
Tja, ik wilde terug gaan naar augustus, naar daar waar ik was gebleven. En schrijven over hoe blij we waren. Over dat ik een apart en geheim hoofdstuk aan het schrijven was, genaamd: ‘Wat anderen niet weten.’ Het geheim van dit verhaal was mijn zwangerschap. Het plan was om zwanger op reis te gaan, want ja, dat geluk was op ons pad gekomen. En ik wilde jullie vertellen van het verdriet wat daarna volgde in onze periode in Nederland, want ons kleintje was er na ruim 10 weken niet meer.
Miskraam in de camper blijkt niet eens het ergste
Daarna wilde ik jullie vertellen dat, na een miskraam te hebben meegemaakt in onze huisbus, we emotioneel maar ook heel opgetogen aan onze echte camperreis begonnen. Dat de maanden september en oktober fantastisch waren. Al die mooie momenten; ik wilde jullie uitleggen op welke gekke manieren we soms konden douchen (bijvoorbeeld bij een pizzeria in Italië, met 2 hele grote emmers warm water en een maatbeker) en hoe we onze watervoorraad vaak op bijzondere plekken konden aanvullen (onder andere bij begraafplaatsen).
Over hoe we met een warme koffie naast een meer zaten, waar plotseling een grote arend een snoekduik naar het water maakte en daarna weer pijlsnel naar boven vloog met een zilverkleurige vis in zijn grote gele klauwen (dat is pas vissen). Of over hoe we een rare vogel zagen zwemmen in de zee, waarbij we na beter kijken zagen dat het een hertenhoofd was. Het hertje probeerde vanaf een eiland aan land te komen, maar toen zij ons – enge mensen - eenmaal spotte, draaide ze helaas om en zwom snel terug naar waar ze van gekomen was.
Of over hoe Pierre met hoofdlampje op schrok van vele reflecterende ogen toen hij ’s nachts in de bergen van Polen een plasje wilde plegen buiten (daarna vroegen we ons pas af welke wilde dieren er eigenlijk nog voorkomen in Polen.. Google gaf als mogelijke antwoorden: elanden, beren en wolven. Oeps, gezien de laatste twee..).
Of over die keer langs een rivierbedding, waarbij we ineens naast het geluid van het kabbelende water het krakende geluid van hout hoorden. Het geluid werd harder en harder en een paar seconden later liet een zeer hoge boom zich ineens keihard omvallen. Wat een klap! Dit was, zeg maar slechts, 5 meter van ons vandaan…
Maar nee, mijn reisverhalen worden weer niet opgeschreven, want een nieuw verdriet is in ons leven gekomen. Her en der verspreidt zich het slechte nieuws al. Steunberichtjes sijpelen binnen.. Ongelooflijk is het nog. Morgen kan alles anders zijn, en voor ons is morgen even zwart geworden.
Ik heb borstkanker
We kunnen er niet meer omheen. Met spoed zijn we inmiddels, sinds 20 november, terug in Nederland. Opgevangen door lieve vrienden in Breda. En verdere onderzoeken zijn reeds gedaan. Aanstaande dinsdag (28 november) valt de hamer, dan weten we wat mijn opties zijn. Vooralsnog is het nieuws: een kwaadaardige (waarom zit er aardig in dit woord?!) tumor van minimaal 3cm in mijn rechterborst. Okselklieren niet duidelijk verdacht.
Ik word beter
Dat is het motto! Mocht je iets voor mij willen doen, dan brand af en toe een kaarsje met het zeggen van de woorden: “Eef wordt beter.” Daarmee bespaar ik een hoop mensen misschien het zoeken naar woorden, of met het vraagstuk of ze wel of niet contact met mij moeten opnemen. Nee, gewoon een kaarsje, is meer dan genoeg. Geniet van het hartverwarmende vlammetje. :)
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
1 op de 7 vrouwen krijgt borstkanker
15 december 2017 – Doornspijk
Er is heel veel gebeurd. Het is een achtbaan waar je niemand in wil zetten. Maar één op de 7 vrouwen in Nederland krijgt borstkanker, dat is echt megaveel! En daarop zei ik tegen anderen: ‘Ach, er moet toch iemand de pineut zijn. Dit keer ben ik het.’ Ik lees terug wat ik voor 28 november heb geschreven, er is nog een geheel extra A4tje vol wat ik niet dit keer zal plaatsen. Ik wil graag eerst iedereen de tussenstand laten weten. Dus kort gezegd (zo moeilijk voor mij om kort te blijven) de informatie van de ziekenhuisbezoeken. De meeste belangrijke informatie heb ik telkens in mijn broer-en-zussen app gezet, deze zal ik hier even herhalen. Zo verdwaal ik niet in ellenlange ziekenhuisverslagen, want alleen hierover al is een boek schrijven mogelijk. Zeker indien je net als ik op alle details let.
Mijn WhatsApp tussenstand berichten
28 nov 2017 Breda – Ok, vandaag was heftig. Zoveel info! Morgen, woe, scan longen en buik. Do scan van botten. Beiden om te zien of er geen uitzaaiingen zijn. Oksels zijn schoon, dus dat is een positief lichtpuntje.
Kwaadaardige tumor in rechterborst. 5,8cm groot (!). Linkerborst zijn vandaag 2 biopten genomen van rare plekjes die op de MRI gezien waren, maar leken cysten te zijn en geen tumoren. Maar eerst kweek afwachten. Vrijdag naar ziekenhuis Maastricht ivm chemotherapie en vruchtbaarheid. Kennelijk kunnen ze daar een ander soort onderzoeken doen. En berekenen (?) of ik na chemo nog vruchtbaar ben.
Ma en di staan er terug afspraken in Breda voor alle uitslagen en bespreken van de juiste therapie. Ik zal komende dagen moeten beslissen waar ik behandeld wil worden. Voor hoe is het iets te vroeg, gezien men eerst meer zekerheid wil over evt. uitzaaiingen.
Maarrrrrrr ik ga – samen met Pierre- vechten en beter worden! Zodat we snel ons eco camp met yurts kunnen beginnen. EEF WORDT BETER (herhaal, herhaal, herhaal) ;)
PS: Iedereen heel erg bedankt voor alle steun, en als je nog iets wil doen voor mij, dan steek een kaarsje aan (herhaal bovenstaande hoofdletter-woorden hardop) en geniet van het hartverwarmende vlammetje.
30 nov 2017 Breda – Goed nieuws, de scan van gister (van buik en longen) is schoon. Ook biopten van linkerborst lijken niets te zijn. Vandaag door de botscan, wish me luck voor een goede uitslag.
1 dec 2017 Maastricht/verjaardag Pierre – Botscan ook goed!! En heeeeeeeeel veeeeeeeeeeel info gehad vandaag. Dus nu even laten bezinken. Kom erop terug, maar nu eerst uiteten met de jarige man! Xxx (oeps, zie nu pas dat ik er niet meer op terug gekomen ben..)
8 dec 2017 Bilthoven – Wij zijn vanochtend in Bilthoven geweest voor een second opinion. Men vermoedt daar dat de tumor ong 30mm is, wat een verschil is met Breda (57mm). Overigens maakt het niet veel uit voor de behandeling.
Daarom willen ze opnieuw een MRI van borsten doen, komende maandag. Ook zagen zij iets op de beelden wat ze beter willen bekijken, maar ik vermoed dat dit hetgeen was (2 cystes) dat Breda ook zag. Dus uitkomst: nieuwe MRI en echo as. Maandag, en gesprek met chirurg voor advies therapie.
18 dec hoor ik over ik gendrager ben. En doorrrrr! Maar het komt goed. Ik ben van plan 80+ te worden. IVF willen we niet. We vertrouwen op Hierboven voor onze sterke kinderwens.
Tot zover mijn kankerupdate. ;)
12 dec 2017 Bilthoven – Tja, de tumorgrootte is toch 5,5cm. En behandeladvies blijft gelijk. Borstamputatie en chemo. Of andersom. Aansluitend mogelijk bestraling en hormoontherapie. Voor nu moet ik goed bij mijzelf stilstaan en kiezen wat ik wil en in welke volgorde.
Nog altijd is het een optie enkel de operatie te doen. Want chemo maakt mij echt ziek en mogelijk met blijvende schade zoals onvruchtbaarheid. En ze kunnen niet zeggen of het wel echt nodig is, het is uit voorzorg. De kwade cellen kunnen elders zitten, maar zeker weten is het niet.
Een gezond dieet zonder suikers, met veel groente en fruit, enz. Includief wietolie zorgt voor een optiemaal werkend immuun systeem waarbij kwade cellen geen kans krijgen.. Daar word je gezonder van, het helpt, en er is geen blijvende schade. Maar het is de vraag of ik hier volledig op durf te vertrouwen. En dit is wel noodzakelijk voor de juiste mindset. Want ook die is zeer zeer belangrijk.
Later op 12 dec 2017 Doornspijk – Ik ben net gebeld. Moet morgen (woe) en vrijdag (15 dec) terug voor aanvullende gesprekken met Plastisch chirurg, Anesthesist, Oncoloog, Specialistisch verpleegkundige. Whoppa, en de trein dendert door…
De trein wil doordenderen, ik wil een tussenstation
Veel mensen om mij heen proberen mij te helpen en te steunen daar waar ze kunnen. En dit is superlief en fijn! De feestdagen wil mijn lieve Franse vriendje heel graag bij zijn familie vieren. Bovendien zijn er een paar dingen om daar te regelen. De kans is dus groot dat ik gezellig met hem mee ga. Vandaag nog naar het ziekenhuis in Bilthoven. Het zoveelste ritje ziekenhuis sinds we in Nederland zijn. En mijn behandeling zal pas in januari starten, waar ik ook voor kies. Dit geeft mij wat meer gelegenheid om in stilte en in de Franse natuur te kiezen.
En dus te kiezen voor mijn leven.
Tja, ik wilde terug gaan naar augustus, naar daar waar ik was gebleven. En schrijven over hoe blij we waren. Over dat ik een apart en geheim hoofdstuk aan het schrijven was, genaamd: ‘Wat anderen niet weten.’ Het geheim van dit verhaal was mijn zwangerschap. Het plan was om zwanger op reis te gaan, want ja, dat geluk was op ons pad gekomen. En ik wilde jullie vertellen van het verdriet wat daarna volgde in onze periode in Nederland, want ons kleintje was er na ruim 10 weken niet meer.
Miskraam in de camper blijkt niet eens het ergste
Daarna wilde ik jullie vertellen dat, na een miskraam te hebben meegemaakt in onze huisbus, we emotioneel maar ook heel opgetogen aan onze echte camperreis begonnen. Dat de maanden september en oktober fantastisch waren. Al die mooie momenten; ik wilde jullie uitleggen op welke gekke manieren we soms konden douchen (bijvoorbeeld bij een pizzeria in Italië, met 2 hele grote emmers warm water en een maatbeker) en hoe we onze watervoorraad vaak op bijzondere plekken konden aanvullen (onder andere bij begraafplaatsen).
Over hoe we met een warme koffie naast een meer zaten, waar plotseling een grote arend een snoekduik naar het water maakte en daarna weer pijlsnel naar boven vloog met een zilverkleurige vis in zijn grote gele klauwen (dat is pas vissen). Of over hoe we een rare vogel zagen zwemmen in de zee, waarbij we na beter kijken zagen dat het een hertenhoofd was. Het hertje probeerde vanaf een eiland aan land te komen, maar toen zij ons – enge mensen - eenmaal spotte, draaide ze helaas om en zwom snel terug naar waar ze van gekomen was.
Of over hoe Pierre met hoofdlampje op schrok van vele reflecterende ogen toen hij ’s nachts in de bergen van Polen een plasje wilde plegen buiten (daarna vroegen we ons pas af welke wilde dieren er eigenlijk nog voorkomen in Polen.. Google gaf als mogelijke antwoorden: elanden, beren en wolven. Oeps, gezien de laatste twee..).
Of over die keer langs een rivierbedding, waarbij we ineens naast het geluid van het kabbelende water het krakende geluid van hout hoorden. Het geluid werd harder en harder en een paar seconden later liet een zeer hoge boom zich ineens keihard omvallen. Wat een klap! Dit was, zeg maar slechts, 5 meter van ons vandaan…
Maar nee, mijn reisverhalen worden weer niet opgeschreven, want een nieuw verdriet is in ons leven gekomen. Her en der verspreidt zich het slechte nieuws al. Steunberichtjes sijpelen binnen.. Ongelooflijk is het nog. Morgen kan alles anders zijn, en voor ons is morgen even zwart geworden.
Ik heb borstkanker
We kunnen er niet meer omheen. Met spoed zijn we inmiddels, sinds 20 november, terug in Nederland. Opgevangen door lieve vrienden in Breda. En verdere onderzoeken zijn reeds gedaan. Aanstaande dinsdag (28 november) valt de hamer, dan weten we wat mijn opties zijn. Vooralsnog is het nieuws: een kwaadaardige (waarom zit er aardig in dit woord?!) tumor van minimaal 3cm in mijn rechterborst. Okselklieren niet duidelijk verdacht.
Ik word beter
Dat is het motto! Mocht je iets voor mij willen doen, dan brand af en toe een kaarsje met het zeggen van de woorden: “Eef wordt beter.” Daarmee bespaar ik een hoop mensen misschien het zoeken naar woorden, of met het vraagstuk of ze wel of niet contact met mij moeten opnemen. Nee, gewoon een kaarsje, is meer dan genoeg. Geniet van het hartverwarmende vlammetje. :)
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
1 op de 7 vrouwen krijgt borstkanker
15 december 2017 – Doornspijk
Er is heel veel gebeurd. Het is een achtbaan waar je niemand in wil zetten. Maar één op de 7 vrouwen in Nederland krijgt borstkanker, dat is echt megaveel! En daarop zei ik tegen anderen: ‘Ach, er moet toch iemand de pineut zijn. Dit keer ben ik het.’ Ik lees terug wat ik voor 28 november heb geschreven, er is nog een geheel extra A4tje vol wat ik niet dit keer zal plaatsen. Ik wil graag eerst iedereen de tussenstand laten weten. Dus kort gezegd (zo moeilijk voor mij om kort te blijven) de informatie van de ziekenhuisbezoeken. De meeste belangrijke informatie heb ik telkens in mijn broer-en-zussen app gezet, deze zal ik hier even herhalen. Zo verdwaal ik niet in ellenlange ziekenhuisverslagen, want alleen hierover al is een boek schrijven mogelijk. Zeker indien je net als ik op alle details let.
Mijn WhatsApp tussenstand berichten
28 nov 2017 Breda – Ok, vandaag was heftig. Zoveel info! Morgen, woe, scan longen en buik. Do scan van botten. Beiden om te zien of er geen uitzaaiingen zijn. Oksels zijn schoon, dus dat is een positief lichtpuntje.
Kwaadaardige tumor in rechterborst. 5,8cm groot (!). Linkerborst zijn vandaag 2 biopten genomen van rare plekjes die op de MRI gezien waren, maar leken cysten te zijn en geen tumoren. Maar eerst kweek afwachten. Vrijdag naar ziekenhuis Maastricht ivm chemotherapie en vruchtbaarheid. Kennelijk kunnen ze daar een ander soort onderzoeken doen. En berekenen (?) of ik na chemo nog vruchtbaar ben.
Ma en di staan er terug afspraken in Breda voor alle uitslagen en bespreken van de juiste therapie. Ik zal komende dagen moeten beslissen waar ik behandeld wil worden. Voor hoe is het iets te vroeg, gezien men eerst meer zekerheid wil over evt. uitzaaiingen.
Maarrrrrrr ik ga – samen met Pierre- vechten en beter worden! Zodat we snel ons eco camp met yurts kunnen beginnen. EEF WORDT BETER (herhaal, herhaal, herhaal) ;)
PS: Iedereen heel erg bedankt voor alle steun, en als je nog iets wil doen voor mij, dan steek een kaarsje aan (herhaal bovenstaande hoofdletter-woorden hardop) en geniet van het hartverwarmende vlammetje.
30 nov 2017 Breda – Goed nieuws, de scan van gister (van buik en longen) is schoon. Ook biopten van linkerborst lijken niets te zijn. Vandaag door de botscan, wish me luck voor een goede uitslag.
1 dec 2017 Maastricht/verjaardag Pierre – Botscan ook goed!! En heeeeeeeeel veeeeeeeeeeel info gehad vandaag. Dus nu even laten bezinken. Kom erop terug, maar nu eerst uiteten met de jarige man! Xxx (oeps, zie nu pas dat ik er niet meer op terug gekomen ben..)
8 dec 2017 Bilthoven – Wij zijn vanochtend in Bilthoven geweest voor een second opinion. Men vermoedt daar dat de tumor ong 30mm is, wat een verschil is met Breda (57mm). Overigens maakt het niet veel uit voor de behandeling.
Daarom willen ze opnieuw een MRI van borsten doen, komende maandag. Ook zagen zij iets op de beelden wat ze beter willen bekijken, maar ik vermoed dat dit hetgeen was (2 cystes) dat Breda ook zag. Dus uitkomst: nieuwe MRI en echo as. Maandag, en gesprek met chirurg voor advies therapie.
18 dec hoor ik over ik gendrager ben. En doorrrrr! Maar het komt goed. Ik ben van plan 80+ te worden. IVF willen we niet. We vertrouwen op Hierboven voor onze sterke kinderwens.
Tot zover mijn kankerupdate. ;)
12 dec 2017 Bilthoven – Tja, de tumorgrootte is toch 5,5cm. En behandeladvies blijft gelijk. Borstamputatie en chemo. Of andersom. Aansluitend mogelijk bestraling en hormoontherapie. Voor nu moet ik goed bij mijzelf stilstaan en kiezen wat ik wil en in welke volgorde.
Nog altijd is het een optie enkel de operatie te doen. Want chemo maakt mij echt ziek en mogelijk met blijvende schade zoals onvruchtbaarheid. En ze kunnen niet zeggen of het wel echt nodig is, het is uit voorzorg. De kwade cellen kunnen elders zitten, maar zeker weten is het niet.
Een gezond dieet zonder suikers, met veel groente en fruit, enz. Includief wietolie zorgt voor een optiemaal werkend immuun systeem waarbij kwade cellen geen kans krijgen.. Daar word je gezonder van, het helpt, en er is geen blijvende schade. Maar het is de vraag of ik hier volledig op durf te vertrouwen. En dit is wel noodzakelijk voor de juiste mindset. Want ook die is zeer zeer belangrijk.
Later op 12 dec 2017 Doornspijk – Ik ben net gebeld. Moet morgen (woe) en vrijdag (15 dec) terug voor aanvullende gesprekken met Plastisch chirurg, Anesthesist, Oncoloog, Specialistisch verpleegkundige. Whoppa, en de trein dendert door…
De trein wil doordenderen, ik wil een tussenstation
Veel mensen om mij heen proberen mij te helpen en te steunen daar waar ze kunnen. En dit is superlief en fijn! De feestdagen wil mijn lieve Franse vriendje heel graag bij zijn familie vieren. Bovendien zijn er een paar dingen om daar te regelen. De kans is dus groot dat ik gezellig met hem mee ga. Vandaag nog naar het ziekenhuis in Bilthoven. Het zoveelste ritje ziekenhuis sinds we in Nederland zijn. En mijn behandeling zal pas in januari starten, waar ik ook voor kies. Dit geeft mij wat meer gelegenheid om in stilte en in de Franse natuur te kiezen.
En dus te kiezen voor mijn leven.
Alberobello, Italië. Lopend tussen de meest schattigste huisjes die we ooit gezien hebben. Vlakbij de pizzeria van de alternatieve douche. :)
RSS-feed
