Waarheid op achterkant van mijn blauwe parkiet! Wie kan mij uitleggen waarom wij mensen doen wat we doen?
Hoe meer ik er over nadenk, hoe minder ik er van snap. Zoveel huizen, zoveel bedrijven, zoveel mensen, zoveel verhalen, zoveel mooie initiatieven en zoveel ellende. Ik keek bij toeval (toevallig, want ik heb geen tv-abonnement en de film kwam als advertentie voorbij op Netflix ) naar de film "Today's special", daarin komt een oudere man voorbij die veel in zijn leven meegemaakt heeft en erop vertrouwd dat alles goed komt; je leert van elke situatie. Hij gaat allerlei avonturen aan en legt zich niet vast. Zo'n persoon is echt een voorbeeld voor mij. Leven zoals in een mooi boek of goede film, wie zegt dat dit niet kan? Ik vind het moet kunnen!
Maar het is mega-moeilijk om oude gewoontes en zekerheden los te laten kan ik je vertellen.
Mijn management-baan is dan wel na 15 jaar opgehouden, mede door mijn beslissing, maar een goede nieuwe financiële weg heb ik nog niet gevonden. De eerste helft van 2016 was ik volledig gelukkig met deze keuze. Nu in de tweede helft van 2016 heb ik - zoals jullie hebben kunnen lezen - af en toe mijn twijfels: 'Waar ben ik nu eigenlijk mee bezig?' En ik kreeg de vraag: "Wanneer weet je nu dat je burn-out over is?" Helaas heb ik daar geen helder antwoord op, waarschijnlijk is het voor iedereen anders. (Mo-menteel ben ikzelf Mo-moe, omdat zij mijn persoonlijke nachtbraker is.. Al gaat het met haar antidepressiva een stuk beter gelukkig. Mijn kleine kat wandelt tegenwoordig enigszins stoned door het huis.)
In Frankrijk kon ik in ieder geval volledig bij mijn gevoel en genoot ik van elke minuut. En nee, dit was geen vakantiegevoel, zoals velen denken. Het was 'zen'. Eindelijk was mijn hoofd stil en leefde ik mijn leven vanuit een 'zijn'. Niet een morgen, niet een later, nee: gewoon nu en zijn. Fantastisch! Ik denk dat ik door de prachtige pittoreske omgeving en mijn emotie daar weer helemaal verliefd ben geworden op het leven. (Getuige mijn typemachine-verhalen...) Het leven kan ongelooflijk mooi zijn, ook gaat het soms maar om het plukken van een bloempje.
Wees dankbaar.
Terug in Nederland ben ik langzaam maar zeker mijn gevoel voor vrijheid aan het kwijtraken, ondanks het feit dat ik zeer dankbaar ben voor alles wat ik heb. Voor mijn vrienden, familie, gezondheid, kleine maar zeker wel aanwezige geldstroom, mijn demente Mo, de blauwe parkiet, belevingen van alle dag, de complimentjes en alle andere dingen die ik nu vergeet. :) Helemaal niets is fout in mijn leven en toch... toch... Ik mis het 'zijn'. En er bestaat tig coaches & therapeuten, tig workshops, tig trainingen, tig mogelijkheden om te gaan doen en te ondernemen. En toch kan ik uit de tig mogelijkheden maar niet de juiste weg vinden. Als ik dan nadenk wat is het ergste wat kan gebeuren? Dan kom ik enkel op het antwoord: 'Dan kan ik mijn huur niet meer betalen en sta ik op straat.' Maar is dit nu zo erg?? Er komt vast een baantje voorbij die ik aanpak, en er komt wel een kleine kamer waar ik heen kan. Stiekem maak ik me druk over wat anderen wel niet zullen vinden, of wat anderen wel niet zullen denken... Toch weer die verdraaide apen die rondspelen en springen. Maarrrr zolang het niet zover is, ga ik elke dag stug door met Glimlach Eve. Door met mijn blije mensenmissie, want er zijn al zoveel kleine geluksmomentjes gecreëerd. Tijd om te doen & en te stoppen met denken.
'Monkeys go back to the zoo!'
Een aantal jaar geleden stond ik in de Flair met een paginagrote foto met kleren en dezelfde foto alleen dan zonder kleren. Dit om aan mijzelf te bewijzen dat mijn lijf mooi is. Er stonden namelijk altijd hele mooie foto's in deze rubriek 'Mijn lijf'. Helaas had het niet helemaal het gewenste effect voor mij (ondanks dat ik het nog steeds stoer vind dat ik dit durfde). Zelfs nu nog sta ik soms in de spiegel te staren en denk ik... tja... Daar ben ik ook klaar mee! Nieuw besluit: ik ben wie ik ben. Ooit heb ik besloten om nooit meer lid te worden van een sportschool, na vele pogingen die eindigden in dure ongebruikte abonnementen bij verschillende sportscholen. Ik word gewoonweg niet blij van de sfeer in zo'n sportzaal. Natuurlijk is het gezond voor je lijf, maar het is niet voor mij weggelegd. De nieuwe beslissing is een aanvulling hierop. (Het niet meer plannen lukt me trouwens heel goed, het voelt heerlijk! Al zullen sommige mensen hier wel aan moeten wennen. Nederland is een agendaland.) Ik ga doen, voelen, bijsturen! Ik ben benieuwd wat mijn nieuwe doen wordt! Ik heb er nu al zin in. :D
Nog even een kort weekverslag doen?
- Kralen liggen inmiddels overal in huis, ik vind ze zelfs in mijn bed. :S
- Ik stap op mijn balkon aan de voorkant, en stuit ineens op een ontbloot bovenlijf van een man.. (bleek schilder van de buren)(en nee, was geen optie)(de man schrikt overigens nog meer van mij dan ik van hem, hij verstapt zich en belandt bovenop Mo's poot, die inmiddels ook een kijkje was komen nemen...)(een hele toestand op de vroege morgen).
- 305 Facebook Fans van Glimlach Eve: helemaal blij mee!!! (en dat zonder winacties).
- 107 Instagram Volgers van mij & Glimlach Eve: vind-ik-leuk!
- Aangifte gedaan bij de politie tegen www.woon-direct.nl (3 keer het verhaal moeten typen, want steeds ging er iets mis met het formulier... zucht... maar de aanhouder wint)(en het ging maar om € 29,95)(maar toch, dit bedrijf moet gestopt worden, het klopt dagelijks bij mensen dit bedrag uit hun zak voor gebakken lucht). :(
- Er kwam een verrassing van Rabobank Breda: zij vergoeden de oplichting (ik had gevraagd of ik mijn overboeking terug kon krijgen, maar helaas, op advies toch aangifte gedaan, superlief dat zij het bedrag alsnog op zich nemen)(zo zie je maar, grote bedrijven kunnen toch meedenken/meehelpen, top!).
- Op de parkeerplaats bij de supermarkt vraagt een oude man met lange grijze baard en een pothelm op: "Moet je hier ook eve om glimlachen?" Verbaasd kijk ik nog eens beter naar hem, en ik zie de man zitten op een oude snorscooter met een klein aanhangwagentje waar zijn grote zwarte hond in zit. "Haha, jazeker moet ik hier om glimlachen, wat leuk meneer." En dan snap ik ineens dat autoreclame opvalt. :)
En komende week: Glimlach Eve in Blije Boschstraat Breda! (zie waar & hoe of facebook)
Een fijne week voor iedereen, met alles wat jou bezig houdt! Als je live wil kletsen: kom naar de toffe pop-up winkel 'Cut the lilies' (Boschstraat 30, Breda), ik ben er meerdere dagen in de komende twee weken als verkoopSTER. XD
Hoe meer ik er over nadenk, hoe minder ik er van snap. Zoveel huizen, zoveel bedrijven, zoveel mensen, zoveel verhalen, zoveel mooie initiatieven en zoveel ellende. Ik keek bij toeval (toevallig, want ik heb geen tv-abonnement en de film kwam als advertentie voorbij op Netflix ) naar de film "Today's special", daarin komt een oudere man voorbij die veel in zijn leven meegemaakt heeft en erop vertrouwd dat alles goed komt; je leert van elke situatie. Hij gaat allerlei avonturen aan en legt zich niet vast. Zo'n persoon is echt een voorbeeld voor mij. Leven zoals in een mooi boek of goede film, wie zegt dat dit niet kan? Ik vind het moet kunnen!
Maar het is mega-moeilijk om oude gewoontes en zekerheden los te laten kan ik je vertellen.
Mijn management-baan is dan wel na 15 jaar opgehouden, mede door mijn beslissing, maar een goede nieuwe financiële weg heb ik nog niet gevonden. De eerste helft van 2016 was ik volledig gelukkig met deze keuze. Nu in de tweede helft van 2016 heb ik - zoals jullie hebben kunnen lezen - af en toe mijn twijfels: 'Waar ben ik nu eigenlijk mee bezig?' En ik kreeg de vraag: "Wanneer weet je nu dat je burn-out over is?" Helaas heb ik daar geen helder antwoord op, waarschijnlijk is het voor iedereen anders. (Mo-menteel ben ikzelf Mo-moe, omdat zij mijn persoonlijke nachtbraker is.. Al gaat het met haar antidepressiva een stuk beter gelukkig. Mijn kleine kat wandelt tegenwoordig enigszins stoned door het huis.)
In Frankrijk kon ik in ieder geval volledig bij mijn gevoel en genoot ik van elke minuut. En nee, dit was geen vakantiegevoel, zoals velen denken. Het was 'zen'. Eindelijk was mijn hoofd stil en leefde ik mijn leven vanuit een 'zijn'. Niet een morgen, niet een later, nee: gewoon nu en zijn. Fantastisch! Ik denk dat ik door de prachtige pittoreske omgeving en mijn emotie daar weer helemaal verliefd ben geworden op het leven. (Getuige mijn typemachine-verhalen...) Het leven kan ongelooflijk mooi zijn, ook gaat het soms maar om het plukken van een bloempje.
Wees dankbaar.
Terug in Nederland ben ik langzaam maar zeker mijn gevoel voor vrijheid aan het kwijtraken, ondanks het feit dat ik zeer dankbaar ben voor alles wat ik heb. Voor mijn vrienden, familie, gezondheid, kleine maar zeker wel aanwezige geldstroom, mijn demente Mo, de blauwe parkiet, belevingen van alle dag, de complimentjes en alle andere dingen die ik nu vergeet. :) Helemaal niets is fout in mijn leven en toch... toch... Ik mis het 'zijn'. En er bestaat tig coaches & therapeuten, tig workshops, tig trainingen, tig mogelijkheden om te gaan doen en te ondernemen. En toch kan ik uit de tig mogelijkheden maar niet de juiste weg vinden. Als ik dan nadenk wat is het ergste wat kan gebeuren? Dan kom ik enkel op het antwoord: 'Dan kan ik mijn huur niet meer betalen en sta ik op straat.' Maar is dit nu zo erg?? Er komt vast een baantje voorbij die ik aanpak, en er komt wel een kleine kamer waar ik heen kan. Stiekem maak ik me druk over wat anderen wel niet zullen vinden, of wat anderen wel niet zullen denken... Toch weer die verdraaide apen die rondspelen en springen. Maarrrr zolang het niet zover is, ga ik elke dag stug door met Glimlach Eve. Door met mijn blije mensenmissie, want er zijn al zoveel kleine geluksmomentjes gecreëerd. Tijd om te doen & en te stoppen met denken.
'Monkeys go back to the zoo!'
Een aantal jaar geleden stond ik in de Flair met een paginagrote foto met kleren en dezelfde foto alleen dan zonder kleren. Dit om aan mijzelf te bewijzen dat mijn lijf mooi is. Er stonden namelijk altijd hele mooie foto's in deze rubriek 'Mijn lijf'. Helaas had het niet helemaal het gewenste effect voor mij (ondanks dat ik het nog steeds stoer vind dat ik dit durfde). Zelfs nu nog sta ik soms in de spiegel te staren en denk ik... tja... Daar ben ik ook klaar mee! Nieuw besluit: ik ben wie ik ben. Ooit heb ik besloten om nooit meer lid te worden van een sportschool, na vele pogingen die eindigden in dure ongebruikte abonnementen bij verschillende sportscholen. Ik word gewoonweg niet blij van de sfeer in zo'n sportzaal. Natuurlijk is het gezond voor je lijf, maar het is niet voor mij weggelegd. De nieuwe beslissing is een aanvulling hierop. (Het niet meer plannen lukt me trouwens heel goed, het voelt heerlijk! Al zullen sommige mensen hier wel aan moeten wennen. Nederland is een agendaland.) Ik ga doen, voelen, bijsturen! Ik ben benieuwd wat mijn nieuwe doen wordt! Ik heb er nu al zin in. :D
Nog even een kort weekverslag doen?
- Kralen liggen inmiddels overal in huis, ik vind ze zelfs in mijn bed. :S
- Ik stap op mijn balkon aan de voorkant, en stuit ineens op een ontbloot bovenlijf van een man.. (bleek schilder van de buren)(en nee, was geen optie)(de man schrikt overigens nog meer van mij dan ik van hem, hij verstapt zich en belandt bovenop Mo's poot, die inmiddels ook een kijkje was komen nemen...)(een hele toestand op de vroege morgen).
- 305 Facebook Fans van Glimlach Eve: helemaal blij mee!!! (en dat zonder winacties).
- 107 Instagram Volgers van mij & Glimlach Eve: vind-ik-leuk!
- Aangifte gedaan bij de politie tegen www.woon-direct.nl (3 keer het verhaal moeten typen, want steeds ging er iets mis met het formulier... zucht... maar de aanhouder wint)(en het ging maar om € 29,95)(maar toch, dit bedrijf moet gestopt worden, het klopt dagelijks bij mensen dit bedrag uit hun zak voor gebakken lucht). :(
- Er kwam een verrassing van Rabobank Breda: zij vergoeden de oplichting (ik had gevraagd of ik mijn overboeking terug kon krijgen, maar helaas, op advies toch aangifte gedaan, superlief dat zij het bedrag alsnog op zich nemen)(zo zie je maar, grote bedrijven kunnen toch meedenken/meehelpen, top!).
- Op de parkeerplaats bij de supermarkt vraagt een oude man met lange grijze baard en een pothelm op: "Moet je hier ook eve om glimlachen?" Verbaasd kijk ik nog eens beter naar hem, en ik zie de man zitten op een oude snorscooter met een klein aanhangwagentje waar zijn grote zwarte hond in zit. "Haha, jazeker moet ik hier om glimlachen, wat leuk meneer." En dan snap ik ineens dat autoreclame opvalt. :)
En komende week: Glimlach Eve in Blije Boschstraat Breda! (zie waar & hoe of facebook)
Een fijne week voor iedereen, met alles wat jou bezig houdt! Als je live wil kletsen: kom naar de toffe pop-up winkel 'Cut the lilies' (Boschstraat 30, Breda), ik ben er meerdere dagen in de komende twee weken als verkoopSTER. XD
RSS-feed
