Ok, het leven is niet altijd feest. Voor niemand niet. Maar hoe ga je hier nu mee om? Ik denk dat dit voor iedereen anders is. Ik weet de antwoorden op deze moeilijke vragen niet. Ik probeer het leven gewoon te leven, maar dan gewoon met achterna gaan van mijn droom en het beste van elke dag te maken... Je kan er altijd op 2 manieren naar kijken. :(: Iedereen vormt zo zijn/haar eigen levensverhaal! (2016 is trouwens over de helft, heb jij al gedaan wat je wilde doen? Uitstellen = afstellen hé? Dat weet toch iedereen?! :P)
Jij zal je misschien afvragen hoe ik tot de titel ben gekomen. Dat zal ik vertellen. Als je het niet wil weten, dan lees alleen het onderste stukje van dit verhaal, haha. Komt tie: ik was afgelopen zaterdag met mijn verrassingskraam op het festival Geniet. Ik kan mij herinneren dat ik super enthousiast werd van deze naam. Alles zag er veelbelovend uit. Maar dan... op het weer heeft niemand invloed. Het begon al goed: ik kon mijn kraam niet inrichten zoals normaal, want deze was 4 meter lang (mijn doek van 3 meter - en zelfs met de extra meegebrachte kleden - haalde ik het niet >> was de kraam stiekem niet groter vroeg ik mij af?!). Vervolgens stond er zoveel wind dat ik ook mijn anders zo vrolijke pompoenen en het houten reclamebordje: 'Iedere Glimlach is uniek' niet durfde op te hangen.. Ook mijn kleden wilden steeds ontsnappen, maar gelukkig had mijn marktbuurvrouw ze snel 'in de tang'. Heel even scheen de zon en op dat moment besloot ik in te checken op Facebook. Haha, op die foto stond het mooiste zonmoment van de dag met het Leuks: "let the sun c u dance'. In de loop van de ochtend werd het weer ruwer en ontstonden er daadwerkelijk rukwinden, waardoor mijn met-zorg-gemaakte Glimlachjes uit de sjoelbakdisplay vlogen en in de modder (van alle regen in de afgelopen dagen) belandden. Het festival was op een weide, en ja, het veranderde in een echte festivalterrein, incl. mensen met regenlaarzen. Ook de schminktent naast mij had regelmatig de neiging de lucht in te gaan. De live muziek op het podium was een aangename achtergrond, terwijl ik dapper alles op mijn kraam staande probeerde te houden. Echt ter plekke verrassingen maken was geen optie, want de kralen en stempels wilden maar niet stil blijven liggen. Ook alle verpakkingsmaterialen hadden moeite om bij mijn kraam te blijven, ze wilden liever met de wind mee. Het was een dag van letterlijk 'Go with the flow'. Dus ik heb maar geprobeerd het beste ervan te maken.
Ik heb goed kunnen tellen: 5 verrassingen zijn met blije mensen meegegaan. Dit houdt wel in dat deze dag mij geld, tijd en energie heeft gekost. Met name de wind zorgde voor een bizarre vermoeidheid en tranende ogen door mijn lenzen (niet van verdriet gelukkig). Wel waren de klanten enthousiast over hun aangeschafte cadeau en meerdere mensen hebben een visitekaartje meegenomen. Dus niemand weet wat nog volgt... Mijn leukste klant was wel de mevrouw die maar niet kon kiezen, zoveel verschillende leuke opties zag ze. Daar leefde ik helemaal van op. Bij het verlaten van mijn kraam nam ze mijn kaartje mee en zei ze: "Tot een volgende keer!" :D Aan het einde van de dag werd ik weer eens geconfronteerd met het-altijd-netjes zijn: omdat ik als bijna de enige mijn auto verder weg had geparkeerd na het lossen (zoals door de organisatie verzocht) moest ik deze een stuk verderop weer halen en nu zien terug te rijden naar het terrein. Daar waar nu geen plekje meer vrij was. Ik parkeer mijn blauwe parkiet dus dan maar snel en scheef bij een oprit (in het kader van hopen dat deze mensen niet hun huis willen verlaten). Snel snel snel gooi ik alles weer in dozen, wat ook nog een hele kunst is als je snel wil zijn en de wind je ook nog eens mee wil helpen... Stug loop ik op en neer tussen mijn kraam en parkiet. "Wat een gezeul hé?" hoor ik naast me, dit wordt ook altijd één keer gezegd tijdens een marktdag, haha. Ik begin al een insider te worden en ik antwoord standaard met: "Het hoort erbij." (Misschien moet ik hier eens een scherper antwoord op verzinnen..) Steeds meer begin ik van de dag te balen bij het zeulen en tot overmaat van ramp valt de kont van mijn kattenpen op de grond en >PATS> er rijdt gelijk een auto overheen > "KAK" hoor ik mijzelf zeggen. De pen trok altijd aandacht. En nu is de oranje kat zijn staartje kwijt.. Beleefd zeg ik mijn marktbuurvrouwen nog gedag, deze dag was sfeervol met name dankzij hun praatjes en hulp. En dan trek ik met een diepe zucht en een harde klap mijn portier dicht. Het zit erop. Ik rij langs een dijk en besluit te stoppen. Eerst even uitwaaien, kijkend over een stuk strand en de zee, zittend op de trap (want ik heb de hele dag al gestaan), met tussen de wolken een kleine zonnestraal, haal ik een paar keer diep adem. Je weet gewoonweg niet wat een dag je gaat brengen... 'Op naar een volgende dag' denk ik, en ik berust me in het feit dat ik deze dag weinig omzet had.
En dat op naar een volgende dag was een juiste gedachte, want ik werd blij verrast door een filmpje wat een lieve klant op You Tube, Facebook en zelfs Instagram had geplaatst, over mijn Gekkebekkies: filmpje-link-klik-hier. Wat een positiviteit heeft dit Gekkebekkie voortgebracht. Ik was er stil van. En daar bovenop verrast een vriendinnetje mij met een massage op deze zondagavond. Hahaha, mijn day after kreeg wel een heel mooi verhaal zo. Wat is jouw weekendverhaal geworden?
Overigens kan ik ook nog over andere dagen een hele verhalen schrijven. In het kort: Er pasten 3 sjoelbakken in de groene appel van een vriendinnetje, een mooie score (zie foto)! Glimlach Eve verrassingen worden nu verkocht in Breda!!! Bij Cut the Lilies in de Boschstraat, vlak naast café de Beijerd, wie kent het niet? Ook zal ik daar een paar dagen in de winkel staan om verrassingen te maken en de winkel te runnen, zie Waar & Hoe. Voor De Phoenix Lokaal in Hank maakte ik weer leuke bestellingen. En Studio Leev, niet te vergeten, kwam mij interviewen over mijn leventje. Was een superleuk bezoek en gesprek. Haar geschreven stukje over mij volgt, hebben jullie weer eens iets te lezen. Ik kwam er achter dat er mensen mijn blog lezen waar ik dit totaal niet van verwacht had.. (Leuk wel!) En onthoud 2 augustus als je op de Veluwe woont, dan tref je mij in klederdracht op de Boerenmarkt in Doornspijk... (Leuk ook!) (Denk ik..)(Lees meer: Waar & Hoe). Mijn nachten worden onderbroken door een dementerende Mo en ik mag gaan opdrachten gaan schrijven voor een bedrijf, wat een week. (Over mijn cursusaanmelding van vorige week niets meer gehoord trouwens, dus dit is einde verhaal voor de nieuwsgierigen onder ons. Ook van het anti-kraak wonen niets vernomen, maar dit wordt vervolgd.)
NB: jeej, wat een lap tekst >> is het te veel? >> laat het mij weten >> is het te weinig? >> laat het mij weten >> laat anders gewoon Eve iets weten. ;)
Jij zal je misschien afvragen hoe ik tot de titel ben gekomen. Dat zal ik vertellen. Als je het niet wil weten, dan lees alleen het onderste stukje van dit verhaal, haha. Komt tie: ik was afgelopen zaterdag met mijn verrassingskraam op het festival Geniet. Ik kan mij herinneren dat ik super enthousiast werd van deze naam. Alles zag er veelbelovend uit. Maar dan... op het weer heeft niemand invloed. Het begon al goed: ik kon mijn kraam niet inrichten zoals normaal, want deze was 4 meter lang (mijn doek van 3 meter - en zelfs met de extra meegebrachte kleden - haalde ik het niet >> was de kraam stiekem niet groter vroeg ik mij af?!). Vervolgens stond er zoveel wind dat ik ook mijn anders zo vrolijke pompoenen en het houten reclamebordje: 'Iedere Glimlach is uniek' niet durfde op te hangen.. Ook mijn kleden wilden steeds ontsnappen, maar gelukkig had mijn marktbuurvrouw ze snel 'in de tang'. Heel even scheen de zon en op dat moment besloot ik in te checken op Facebook. Haha, op die foto stond het mooiste zonmoment van de dag met het Leuks: "let the sun c u dance'. In de loop van de ochtend werd het weer ruwer en ontstonden er daadwerkelijk rukwinden, waardoor mijn met-zorg-gemaakte Glimlachjes uit de sjoelbakdisplay vlogen en in de modder (van alle regen in de afgelopen dagen) belandden. Het festival was op een weide, en ja, het veranderde in een echte festivalterrein, incl. mensen met regenlaarzen. Ook de schminktent naast mij had regelmatig de neiging de lucht in te gaan. De live muziek op het podium was een aangename achtergrond, terwijl ik dapper alles op mijn kraam staande probeerde te houden. Echt ter plekke verrassingen maken was geen optie, want de kralen en stempels wilden maar niet stil blijven liggen. Ook alle verpakkingsmaterialen hadden moeite om bij mijn kraam te blijven, ze wilden liever met de wind mee. Het was een dag van letterlijk 'Go with the flow'. Dus ik heb maar geprobeerd het beste ervan te maken.
Ik heb goed kunnen tellen: 5 verrassingen zijn met blije mensen meegegaan. Dit houdt wel in dat deze dag mij geld, tijd en energie heeft gekost. Met name de wind zorgde voor een bizarre vermoeidheid en tranende ogen door mijn lenzen (niet van verdriet gelukkig). Wel waren de klanten enthousiast over hun aangeschafte cadeau en meerdere mensen hebben een visitekaartje meegenomen. Dus niemand weet wat nog volgt... Mijn leukste klant was wel de mevrouw die maar niet kon kiezen, zoveel verschillende leuke opties zag ze. Daar leefde ik helemaal van op. Bij het verlaten van mijn kraam nam ze mijn kaartje mee en zei ze: "Tot een volgende keer!" :D Aan het einde van de dag werd ik weer eens geconfronteerd met het-altijd-netjes zijn: omdat ik als bijna de enige mijn auto verder weg had geparkeerd na het lossen (zoals door de organisatie verzocht) moest ik deze een stuk verderop weer halen en nu zien terug te rijden naar het terrein. Daar waar nu geen plekje meer vrij was. Ik parkeer mijn blauwe parkiet dus dan maar snel en scheef bij een oprit (in het kader van hopen dat deze mensen niet hun huis willen verlaten). Snel snel snel gooi ik alles weer in dozen, wat ook nog een hele kunst is als je snel wil zijn en de wind je ook nog eens mee wil helpen... Stug loop ik op en neer tussen mijn kraam en parkiet. "Wat een gezeul hé?" hoor ik naast me, dit wordt ook altijd één keer gezegd tijdens een marktdag, haha. Ik begin al een insider te worden en ik antwoord standaard met: "Het hoort erbij." (Misschien moet ik hier eens een scherper antwoord op verzinnen..) Steeds meer begin ik van de dag te balen bij het zeulen en tot overmaat van ramp valt de kont van mijn kattenpen op de grond en >PATS> er rijdt gelijk een auto overheen > "KAK" hoor ik mijzelf zeggen. De pen trok altijd aandacht. En nu is de oranje kat zijn staartje kwijt.. Beleefd zeg ik mijn marktbuurvrouwen nog gedag, deze dag was sfeervol met name dankzij hun praatjes en hulp. En dan trek ik met een diepe zucht en een harde klap mijn portier dicht. Het zit erop. Ik rij langs een dijk en besluit te stoppen. Eerst even uitwaaien, kijkend over een stuk strand en de zee, zittend op de trap (want ik heb de hele dag al gestaan), met tussen de wolken een kleine zonnestraal, haal ik een paar keer diep adem. Je weet gewoonweg niet wat een dag je gaat brengen... 'Op naar een volgende dag' denk ik, en ik berust me in het feit dat ik deze dag weinig omzet had.
En dat op naar een volgende dag was een juiste gedachte, want ik werd blij verrast door een filmpje wat een lieve klant op You Tube, Facebook en zelfs Instagram had geplaatst, over mijn Gekkebekkies: filmpje-link-klik-hier. Wat een positiviteit heeft dit Gekkebekkie voortgebracht. Ik was er stil van. En daar bovenop verrast een vriendinnetje mij met een massage op deze zondagavond. Hahaha, mijn day after kreeg wel een heel mooi verhaal zo. Wat is jouw weekendverhaal geworden?
Overigens kan ik ook nog over andere dagen een hele verhalen schrijven. In het kort: Er pasten 3 sjoelbakken in de groene appel van een vriendinnetje, een mooie score (zie foto)! Glimlach Eve verrassingen worden nu verkocht in Breda!!! Bij Cut the Lilies in de Boschstraat, vlak naast café de Beijerd, wie kent het niet? Ook zal ik daar een paar dagen in de winkel staan om verrassingen te maken en de winkel te runnen, zie Waar & Hoe. Voor De Phoenix Lokaal in Hank maakte ik weer leuke bestellingen. En Studio Leev, niet te vergeten, kwam mij interviewen over mijn leventje. Was een superleuk bezoek en gesprek. Haar geschreven stukje over mij volgt, hebben jullie weer eens iets te lezen. Ik kwam er achter dat er mensen mijn blog lezen waar ik dit totaal niet van verwacht had.. (Leuk wel!) En onthoud 2 augustus als je op de Veluwe woont, dan tref je mij in klederdracht op de Boerenmarkt in Doornspijk... (Leuk ook!) (Denk ik..)(Lees meer: Waar & Hoe). Mijn nachten worden onderbroken door een dementerende Mo en ik mag gaan opdrachten gaan schrijven voor een bedrijf, wat een week. (Over mijn cursusaanmelding van vorige week niets meer gehoord trouwens, dus dit is einde verhaal voor de nieuwsgierigen onder ons. Ook van het anti-kraak wonen niets vernomen, maar dit wordt vervolgd.)
NB: jeej, wat een lap tekst >> is het te veel? >> laat het mij weten >> is het te weinig? >> laat het mij weten >> laat anders gewoon Eve iets weten. ;)
Ik glimlach eve achterin in de groene appel met sjoelbakken. Waar een wil is...
RSS-feed
