Ik stress. Week 7, Midi-Pydérées Frankrijk verlaten..

Een leven zonder stress bestaat niet, mensen. Ook al weten we (en lezen we overal) dat stress niet goed voor je is. Op een gegeven moment overvalt het je toch weer. Misschien praat ik alleen voor mezelf. Dat kan. Dan hoor ik graag van jou hoe je dit aanpakt! Want ik loop uiteindelijk vaak weer te stressen, zo ook in mijn laatste week. Dit moet nog en dat moet nog. Een deadline is mijn stok achter de deur. Alle uitdrukkingen zie ik tegenwoordig uitgebeeld voor me, hoe moet je dat nu weer zien met die stok? Die stok slaat de deur dicht, dus je moet rap doorlopen anders krijg je hem keihard tegen je kont?! Maar waarom loopt het altijd ongemerkt tegen die deadlines aan? Wil ik dan teveel in een te korte tijd? Vaak voel ik de deur net niet tegen mijn billen. Haha, maar wat een gedoe om snel en foutloos door alle dichtslaande deuren te geraken.. En waarom doen we dit onszelf aan? Wie bepaalt die deadlines? En kan die deur daarna niet gewoon weer open?

Maar weet je wat ik gedaan heb toen mijn to-do-lijstje me boven het hoofd groeide (visueel ook een leuke trouwens, zie je mij al zitten met een ellenlange lijst tot aan het plafond voor me, hartkloppingen en een diepe hopeloze frons op mijn gezicht)? Ik heb mezelf een aai over mijn bol gegeven... Met mijn hand streek ik een paar keer over mijn haren, vanaf mijn voorhoofd langzaam over heel mijn haarbol. En ik weet niet wat dat is, maar het is zo'n fijn gevoel. Normaal gezien zou je een partner kunnen vragen dit te doen. Het werkt ontspannend. Voor een single is dat minder gemakkelijk, dus doe ik het gewoon zelf. Ik snap wel dat vele dieren graag geaaid worden!

​(Ik heb laatst een advies gelezen dat ik vooral de bloglezers niet mag zeggen wat ze wel of niet moeten doen... maar... tja... ik kan het niet laten... GEEF jezelf die lieve aai over je bol!! En blijf aaien tot je het voelt. Jij verdient aandacht, uiteindelijk ben jijzelf degene die voor je eigen leventje verantwoordelijk is en niet een ander... En ja, zeg zeker als je gestrest bent: 'Het komt wel goed, schatje!'​)

Mijn stress & Frankrijk verlaten...

Mijn blog is 3 dagen verlaat online. Een deadline die ik niet gehaald heb, ik heb de stok van de deur even gevoeld en toen dacht ik: jammer, maar andere dingen gaan nu voor. Ik ben terug in Nederland, moet vreselijk wennen aan alle drukte, ik mis de Franse omgeving, maar ik heb alweer zoveel dingen meegemaakt dat ik er een hele blog mee zou kunnen vullen. Mijn reisdag verliep super! Ik ben via een oud-vriendinnetje gereden die ik al 3,5 jaar niet meer gezien had. Helaas kon ik er niet lang blijven, maar ik ontmoette haar schattige peuter, kreeg een bordje pasta, een kopje koffie en een knuffel. Wat wil een mens nog meer? Ik heb gestrest om het huis schoon achter te laten, alle spullen georganiseerd in de auto te krijgen en een beetje op tijd bij het vriendinnetje aan te komen. Mo heeft de gehele weg op mijn schoot liggen snurken en uiteindelijk is alles op z'n pootjes terecht gekomen. Ik heb Frankrijk verlaten en ben op weg in een nieuwe Glimlach Eve periode in Nederland! Het liefst zonder al te veel stress en met vele verhalen. :)

Deze prachtige deur kwam ik ergens in een Frans stadje tegen. Deuren maken mij nieuwsgierig & ik ga onthouden: wij creëren zelf deuren die open en dicht gaan... Tijd voor een aai & het komt wel goed, schatje!