Een beetje liefde voor de wereld <3 De update mail die ik heb verzonden aan allerlei lieve mensen om mij heen...
France, Saint Denis Les Martel, 20-03-2020 - 1ste dag van de lente : )
Lieve veelal binnenzittende jij,
Wat een rare tijd leven we in, één ding is zeker, we gaan met z'n allen de geschiedenisboeken in.
Nu gaan we natuurlijk daarvoor eerst beleven met welk soort verhaal. En dit is, verwacht ik zo, voor iedereen iets anders. Want een ieder beleeft deze crisis op een andere manier. Ik zou veel kunnen schrijven over wat mijn beleving is. Zeker gezien ik - sinds de borstkanker - ben van het natuurlijk genezen. Maar er wordt al zoveel over geschreven, er wordt al zoveel rondgestrooid aan info, feiten en fabels, op allerlei vlakken, vanuit tegengestelde kampen.
Dat ik dus nu, heden, op dit moment besluit het hierbij te laten. Er zijn immers altijd nog meer dingen dan de crisis waar we nu in zitten. Al lijkt al het andere op slag vergeten (terroristen kunnen bijvoorbeeld moeilijk een aanslag plegen nu er geen grote menigten meer zijn toch, sorry, kon het niet laten. Elk nadeel heeft zijn voordeel? Niet grappig? Sorry dat je er anders tegen aan kijkt.)
Officieel lente vandaag
Het is voor mij wellicht makkelijk praten, want we leven buitenaf. Er is voldoende ruimte om adem te halen en de natuur rondom huis te blijven bewonderen. Deze gaat immers gewoon door met zijn/haar leven. Geen vuiltje aan de lucht voor het buitenleven. Sterker nog, de lucht klaart er zelfs van op her en der, zo heb ik begrepen. Shit, laat ik me toch verleiden er meer over te schrijven.. Maar heb jij al voor een open raam gestaan vandaag, en de frisse lentelucht opgesnoven? Dit mag zonder papiertje. Hier in Frankrijk hebben we indien we naar buiten willen een ingevuld document nodig, met daarop waar je vandaan komt en waar je heen gaat en waarom. Maar voor een open raam zuurstof snuiven mag gewoon in vrijheid!
Terug naar de UPDATE
Oh ja, daarvoor schrijf ik jou; om onze tussenstand door te geven. Eindelijk ben ik achter mijn laptop gekropen, met maar 1 to do op mijn lijstje vandaag: de update schrijven en versturen. Afgelopen juli was er de laatste, sinds die tijd is er veel en tegelijk ook weinig gebeurd. Het ligt er aan vanaf welke kant je er tegen aan kijkt.
Één zijde van de medaille is: persoonlijke ontwikkeling: CHECK, heel veel ont-wikkeld van mijn ingewikkeld ZIJN. Whoehoe!
Beetje bij beetje ga ik steeds meer natuurlijk genieten, in plaats van als kip zonder kop rond te rennen in dit leven, of in mijn geval is het meer een denkende kop die ergens zit zonder kip.. En ik hou nu eenmaal van persoonlijke ontwikkeling, een weg die mij veel ontdekkingen geeft over the me, myself and I, en het Leven wat alom aanwezig is.
Zorgen zijn daadwerkelijk voor morgen
Met een dak boven mijn hoofd, wat eten op een bord, is er geen reden tot paniek (én we hebben nog 4 toiletrollen in de kast). Veel mensen vragen zich hoe het kan dat we zoveel geduld hebben, nu ja, wachten is nu eenmaal wachten. Dan heb je geen keus. Het brengt uitdagingen met zich mee, dat wel. Daar op zich kun je al een leven lang mee bezig zijn, maar blijven we gelukkig in kleine stapjes verder en verder gaan met ons project, het ecocamp. Al is nu de hele wereld on-hold gezet en krijgt iedereen te maken met wachten..
YourTree ecocamp ontwikkelingen
We waren zo dichtbij, eindelijk waren we zo dichtbij. Aanstaande maandag, 23 maart, was dé belangrijke dag. We zouden na lang (erg lang) wachten op een onafhankelijke partij de prijs te horen krijgen van aangrenzende grond.. Dit zou de doorslag geven van onze start op het gevonden terrein. Maar je raadt het al: het virus gooit roet in het eten. Zie je, ik kom er niet onderuit om niet over het COVID19 te schrijven... De afspraak gaat dus niet door, en wanneer deze wel komt... Who knows... want wie weet wat ons te wachten te staat... Maar zorgen zijn voor morgen (reeds verkregen inzicht).
Er is - sinds juli - een hele tijd verstreken, en ik kan er in feite heel kort over zijn; we hebben met name veel tijd met wachten doorgebracht. Met betrekking tot de grond dan, steeds was er een nieuw klein stapje, en dan weer wachten op de reactie van de betreffende tegenpartij, derde partij of zoveelste persoon..
Hoe zit het nu precies?
We hebben een stuk groene grond gevonden, met een bouwvallige grote schuur (zie eventueel laatste update op glimlacheve.com). Hierop zit inmiddels een vernieuwde bouwvergunning, zodat we er mogen wonen. Bovendien geeft een bouwvergunning meer kans op toestemming voor starten van een kleine camping op een terrein. Dus CU (de bouwvergunning) CHECK
Het terrein is alleen te klein, dus we hebben aangrenzende grond nodig. Links van de schuur kon, we hebben met de eigenaar gesproken. Deze wilde het aan ons verkopen, tegen torenhoge prijs (niet voor Nederlandse begrippen, maar wel voor onze en voor de Franse gangbare marktprijs), en zakken met de prijs was geen optie. Kwestie van vraag en aanbod.
Hiermee dan toch naar de burgemeester en 2 andere organisaties gegaan (deze afspraken maken en daadwerkelijk uitvoeren is ook met name wachten, want er werd regelmatig verzet of afgezegd en dan vervolgens niet gelijk opnieuw gepland.. als Nederlandse om gek van te worden, maar dat ter zijde. Oefening in ZEN.. - al voel ik het opnieuw borrelen van binnen als ik er aan terug denk - niet toelaten, ligt achter ons, is voorbij, oh ja).
En wat bleek, hier mogen de yurts niet op staan volgens de knorrige meneer van de gemeenteraad (het woord knorrig laat ik aan ieders verbeelding over, maar laat ik zeggen dat ik het mild uitdruk). En dus kunnen we niets met de grond links voor ons ecocamp. Dan zijn we maar opnieuw rechts gaan kijken, want deze kant wilden we liever vermijden.
Van links naar rechts...
De eigenaar rechts is namelijk iemand die onder curatele staat, en in een mentale opvang woont. De kans dat je via deze weg grond kan kopen is heel klein.. We hadden geen keus, dus zijn we dit pad toch opgegaan. Na meerdere telefoontjes, emails en een enkel kruiwagentje zijn we er achter gekomen hoe of wat. En na nogmaals veel (heel veel) wachten is er een reactie gekomen: we mogen de grond kopen!
Vervolgens moesten we een gesprek plannen met de boer die deze grond nu huurt, want hij heeft de eerste kooprechten en wilde misschien helemaal niet vertrekken van dit weiland (met zijn koeien dan he). Verrassend genoeg was dit een heel leuke ontmoeting, en deze fijne koeienman wil met plezier plaats voor ons maken. Wel zullen we een andere hectare voor hem terug moeten vinden elders (wordt aangewerkt).
3 yurts 3 maanden - jeej
Dan nu, er moet een onafhankelijke partij bijkomen om de prijs te bepalen, dit gezien de curatele situatie. En dus waren we in afwachting van 23 maart, de dag waarop het zou gaan gebeuren... Daarna kan het namelijk heel snel gaan, hup naar de notaris en tekenen die hap. Want het allergrootste goede nieuws is dat we volgens de organisatie CDPNAF (Frankrijk is kampioen in het aantal betrokken organisaties in het overheidssysteem en in afkortingen met megaveel letters) - we 3 yurts mogen plaatsen, voor gedurende 3 maanden, verstopt langs de bosrand. Tuurlijk zullen we blijven gestaag door worstelen in het bureaucratische systeem om er meer uitgesleept te krijgen, maar we kunnen starten!! Althans.. bijna dan..
Adempauze of hyperventileren?
Want ja, we zitten met z'n allen binnen. En ja, ik weet het, het is voor het grotere belang. Maarrr wat gaat er hierna komen? Niet aan denken en leven met de dag is vele malen beter, want alles gaat voorbij. Niets is voor eeuwig. Zoals gezegd, een bed, wat eten, geen zorgen, neem adempauze. Een vriendinnetje appte: de wereld en de mensen krijgen adempauze, waarop ik antwoordde: ja, alleen diegenen die zijn gaan hyperventileren niet.
Lieve jij, indien je angst voelt
Bedank haar voor de waarschuwing en richt je ergens anders op. Pak een boek, kijk een film, maak grapjes, bak koekjes, doe de dingen thuis waar je anders nooit tijd voor hebt (of neemt). Het kan. Angst tast je immuunsysteem aan, zo sta je al dik 1-0 achter als je in aanraking komt met welke ziekte dan ook.. Verhip, typ ik toch weer over het virus..
Eve opgesloten en de wereld op z'n kop
Ja, dit was echt het geval. Ik heb namelijk de Vipassana retraite gedaan, het is een soort van meditatie-marathon, kort door de bocht gezegd. Ik verbleef 10 dagen in afzondering, geen pen/papier (dit was nog het ergste bij vlagen), geen onderlinge communicatie (ook niet non-verbaal, we waren met 50 mannen / 50 vrouwen, en dan nog de staf), geen telefoon, geen niks niet, enkel mediteren, gemiddeld 11 uur per dag.. De dag begon om 4.00u (!!) en hield op om 21.00u waarna je gelijk je bed in wilde duiken.
Ik ben tot een paar onwijs mooie inzichten gekomen, waaronder dat mijn geest diep van binnen erg geestig is. Geen idee wie het woord geestig heeft bedacht met betrekking tot grappig zijn. Maar ik moest in ieder geval inwendig soms erg lachen om mijzelf, die denkende kop zonder kip. En daar heb ik mijn kip (mijn lijf) gevoeld zeg, wow, wat een intense ervaring.
Anyway, toen ik weer in het normale leven mocht terugkeren, stond ineens de wereld op z'n kop (al kan deze moeilijk op z'n kop staan, gezien de aarde rond is, al zijn er nog altijd mensen die geloven dat de wereldbol plat is.. ach, je kan overal mensen voor vinden, zegt mijn vader altijd). Maar WTF happend?!
Het komt en het gaat...
Lieve jij, daar zitten we dan achter ons elektronische apparaat naar deze mail te staren (nu ja, lezen in jouw geval). De lente is begonnen, die heeft niet door wat gaande is (misschien heb je het mooie gedicht hierover voorbij zien komen op Facebook, anders stuur ik het je met liefde toe, let me know). Deze update sluit ik af met de woorden, die in de meditatiecursus steeds voorbij kwamen (terwijl je na uren kleermakerszit op je matje zit te creperen van de pijn):
ALLES GAAT VOORBIJ - het is de wet van de natuur (en het is waar, want als je - met compassie voor jezelf - het volhield op je matje vertrok de pijn).
Ook dit binnen zitten gaat voorbij, en wat er dan gaat gebeuren? Geen idee, maar hey, zorgen zijn altijd voor morgen.
Als je dat écht kan beleven, dan is er ineens vele malen minder ellende in je leven, wedden?
Met heel veel lief liefs voor een elk die dit leest of niet leest,
Evelinda & Pierre
PS: ik werk nog altijd bij de BIO vegan keuken als koekjesbakster, alhoewel nu even niet door.. jawel het virus & Pierre heeft zijn naaiwerk weer opgepakt in het atelier (van de winter veulste koud in de schuur), beiden zijn we door onze buien heen en zien weer licht aan het einde van de tunnel, al is die tunnel weer eens verlengd.. Met onbekende lengte..
De aanhouder wint (zolang je hart bij het traject ligt) zullen we maar denken. En mijn online geld verdienen (met name het goud sinds deze crisis = virusvoordeel) groeit nog altijd door.
MAAR HEY, ALLES GAAT VOORBIJ HÈ -
STAY CALM, STAY HAPPY, BE GEESTIG : )
Glimlach Eve
Ja hoor, ik maak nog altijd ongewoon blij goed met mijn Cadeau-Atelier. Just let me know.
YourTree ecocamp
Doe vind-ik-leuk: https://www.facebook.com/yourtreeecocamp
Elke kleine stap brengt je verder op weg
France, Saint Denis Les Martel, 20-03-2020 - 1ste dag van de lente : )
Lieve veelal binnenzittende jij,
Wat een rare tijd leven we in, één ding is zeker, we gaan met z'n allen de geschiedenisboeken in.
Nu gaan we natuurlijk daarvoor eerst beleven met welk soort verhaal. En dit is, verwacht ik zo, voor iedereen iets anders. Want een ieder beleeft deze crisis op een andere manier. Ik zou veel kunnen schrijven over wat mijn beleving is. Zeker gezien ik - sinds de borstkanker - ben van het natuurlijk genezen. Maar er wordt al zoveel over geschreven, er wordt al zoveel rondgestrooid aan info, feiten en fabels, op allerlei vlakken, vanuit tegengestelde kampen.
Dat ik dus nu, heden, op dit moment besluit het hierbij te laten. Er zijn immers altijd nog meer dingen dan de crisis waar we nu in zitten. Al lijkt al het andere op slag vergeten (terroristen kunnen bijvoorbeeld moeilijk een aanslag plegen nu er geen grote menigten meer zijn toch, sorry, kon het niet laten. Elk nadeel heeft zijn voordeel? Niet grappig? Sorry dat je er anders tegen aan kijkt.)
Officieel lente vandaag
Het is voor mij wellicht makkelijk praten, want we leven buitenaf. Er is voldoende ruimte om adem te halen en de natuur rondom huis te blijven bewonderen. Deze gaat immers gewoon door met zijn/haar leven. Geen vuiltje aan de lucht voor het buitenleven. Sterker nog, de lucht klaart er zelfs van op her en der, zo heb ik begrepen. Shit, laat ik me toch verleiden er meer over te schrijven.. Maar heb jij al voor een open raam gestaan vandaag, en de frisse lentelucht opgesnoven? Dit mag zonder papiertje. Hier in Frankrijk hebben we indien we naar buiten willen een ingevuld document nodig, met daarop waar je vandaan komt en waar je heen gaat en waarom. Maar voor een open raam zuurstof snuiven mag gewoon in vrijheid!
Terug naar de UPDATE
Oh ja, daarvoor schrijf ik jou; om onze tussenstand door te geven. Eindelijk ben ik achter mijn laptop gekropen, met maar 1 to do op mijn lijstje vandaag: de update schrijven en versturen. Afgelopen juli was er de laatste, sinds die tijd is er veel en tegelijk ook weinig gebeurd. Het ligt er aan vanaf welke kant je er tegen aan kijkt.
Één zijde van de medaille is: persoonlijke ontwikkeling: CHECK, heel veel ont-wikkeld van mijn ingewikkeld ZIJN. Whoehoe!
Beetje bij beetje ga ik steeds meer natuurlijk genieten, in plaats van als kip zonder kop rond te rennen in dit leven, of in mijn geval is het meer een denkende kop die ergens zit zonder kip.. En ik hou nu eenmaal van persoonlijke ontwikkeling, een weg die mij veel ontdekkingen geeft over the me, myself and I, en het Leven wat alom aanwezig is.
Zorgen zijn daadwerkelijk voor morgen
Met een dak boven mijn hoofd, wat eten op een bord, is er geen reden tot paniek (én we hebben nog 4 toiletrollen in de kast). Veel mensen vragen zich hoe het kan dat we zoveel geduld hebben, nu ja, wachten is nu eenmaal wachten. Dan heb je geen keus. Het brengt uitdagingen met zich mee, dat wel. Daar op zich kun je al een leven lang mee bezig zijn, maar blijven we gelukkig in kleine stapjes verder en verder gaan met ons project, het ecocamp. Al is nu de hele wereld on-hold gezet en krijgt iedereen te maken met wachten..
YourTree ecocamp ontwikkelingen
We waren zo dichtbij, eindelijk waren we zo dichtbij. Aanstaande maandag, 23 maart, was dé belangrijke dag. We zouden na lang (erg lang) wachten op een onafhankelijke partij de prijs te horen krijgen van aangrenzende grond.. Dit zou de doorslag geven van onze start op het gevonden terrein. Maar je raadt het al: het virus gooit roet in het eten. Zie je, ik kom er niet onderuit om niet over het COVID19 te schrijven... De afspraak gaat dus niet door, en wanneer deze wel komt... Who knows... want wie weet wat ons te wachten te staat... Maar zorgen zijn voor morgen (reeds verkregen inzicht).
Er is - sinds juli - een hele tijd verstreken, en ik kan er in feite heel kort over zijn; we hebben met name veel tijd met wachten doorgebracht. Met betrekking tot de grond dan, steeds was er een nieuw klein stapje, en dan weer wachten op de reactie van de betreffende tegenpartij, derde partij of zoveelste persoon..
Hoe zit het nu precies?
We hebben een stuk groene grond gevonden, met een bouwvallige grote schuur (zie eventueel laatste update op glimlacheve.com). Hierop zit inmiddels een vernieuwde bouwvergunning, zodat we er mogen wonen. Bovendien geeft een bouwvergunning meer kans op toestemming voor starten van een kleine camping op een terrein. Dus CU (de bouwvergunning) CHECK
Het terrein is alleen te klein, dus we hebben aangrenzende grond nodig. Links van de schuur kon, we hebben met de eigenaar gesproken. Deze wilde het aan ons verkopen, tegen torenhoge prijs (niet voor Nederlandse begrippen, maar wel voor onze en voor de Franse gangbare marktprijs), en zakken met de prijs was geen optie. Kwestie van vraag en aanbod.
Hiermee dan toch naar de burgemeester en 2 andere organisaties gegaan (deze afspraken maken en daadwerkelijk uitvoeren is ook met name wachten, want er werd regelmatig verzet of afgezegd en dan vervolgens niet gelijk opnieuw gepland.. als Nederlandse om gek van te worden, maar dat ter zijde. Oefening in ZEN.. - al voel ik het opnieuw borrelen van binnen als ik er aan terug denk - niet toelaten, ligt achter ons, is voorbij, oh ja).
En wat bleek, hier mogen de yurts niet op staan volgens de knorrige meneer van de gemeenteraad (het woord knorrig laat ik aan ieders verbeelding over, maar laat ik zeggen dat ik het mild uitdruk). En dus kunnen we niets met de grond links voor ons ecocamp. Dan zijn we maar opnieuw rechts gaan kijken, want deze kant wilden we liever vermijden.
Van links naar rechts...
De eigenaar rechts is namelijk iemand die onder curatele staat, en in een mentale opvang woont. De kans dat je via deze weg grond kan kopen is heel klein.. We hadden geen keus, dus zijn we dit pad toch opgegaan. Na meerdere telefoontjes, emails en een enkel kruiwagentje zijn we er achter gekomen hoe of wat. En na nogmaals veel (heel veel) wachten is er een reactie gekomen: we mogen de grond kopen!
Vervolgens moesten we een gesprek plannen met de boer die deze grond nu huurt, want hij heeft de eerste kooprechten en wilde misschien helemaal niet vertrekken van dit weiland (met zijn koeien dan he). Verrassend genoeg was dit een heel leuke ontmoeting, en deze fijne koeienman wil met plezier plaats voor ons maken. Wel zullen we een andere hectare voor hem terug moeten vinden elders (wordt aangewerkt).
3 yurts 3 maanden - jeej
Dan nu, er moet een onafhankelijke partij bijkomen om de prijs te bepalen, dit gezien de curatele situatie. En dus waren we in afwachting van 23 maart, de dag waarop het zou gaan gebeuren... Daarna kan het namelijk heel snel gaan, hup naar de notaris en tekenen die hap. Want het allergrootste goede nieuws is dat we volgens de organisatie CDPNAF (Frankrijk is kampioen in het aantal betrokken organisaties in het overheidssysteem en in afkortingen met megaveel letters) - we 3 yurts mogen plaatsen, voor gedurende 3 maanden, verstopt langs de bosrand. Tuurlijk zullen we blijven gestaag door worstelen in het bureaucratische systeem om er meer uitgesleept te krijgen, maar we kunnen starten!! Althans.. bijna dan..
Adempauze of hyperventileren?
Want ja, we zitten met z'n allen binnen. En ja, ik weet het, het is voor het grotere belang. Maarrr wat gaat er hierna komen? Niet aan denken en leven met de dag is vele malen beter, want alles gaat voorbij. Niets is voor eeuwig. Zoals gezegd, een bed, wat eten, geen zorgen, neem adempauze. Een vriendinnetje appte: de wereld en de mensen krijgen adempauze, waarop ik antwoordde: ja, alleen diegenen die zijn gaan hyperventileren niet.
Lieve jij, indien je angst voelt
Bedank haar voor de waarschuwing en richt je ergens anders op. Pak een boek, kijk een film, maak grapjes, bak koekjes, doe de dingen thuis waar je anders nooit tijd voor hebt (of neemt). Het kan. Angst tast je immuunsysteem aan, zo sta je al dik 1-0 achter als je in aanraking komt met welke ziekte dan ook.. Verhip, typ ik toch weer over het virus..
Eve opgesloten en de wereld op z'n kop
Ja, dit was echt het geval. Ik heb namelijk de Vipassana retraite gedaan, het is een soort van meditatie-marathon, kort door de bocht gezegd. Ik verbleef 10 dagen in afzondering, geen pen/papier (dit was nog het ergste bij vlagen), geen onderlinge communicatie (ook niet non-verbaal, we waren met 50 mannen / 50 vrouwen, en dan nog de staf), geen telefoon, geen niks niet, enkel mediteren, gemiddeld 11 uur per dag.. De dag begon om 4.00u (!!) en hield op om 21.00u waarna je gelijk je bed in wilde duiken.
Ik ben tot een paar onwijs mooie inzichten gekomen, waaronder dat mijn geest diep van binnen erg geestig is. Geen idee wie het woord geestig heeft bedacht met betrekking tot grappig zijn. Maar ik moest in ieder geval inwendig soms erg lachen om mijzelf, die denkende kop zonder kip. En daar heb ik mijn kip (mijn lijf) gevoeld zeg, wow, wat een intense ervaring.
Anyway, toen ik weer in het normale leven mocht terugkeren, stond ineens de wereld op z'n kop (al kan deze moeilijk op z'n kop staan, gezien de aarde rond is, al zijn er nog altijd mensen die geloven dat de wereldbol plat is.. ach, je kan overal mensen voor vinden, zegt mijn vader altijd). Maar WTF happend?!
Het komt en het gaat...
Lieve jij, daar zitten we dan achter ons elektronische apparaat naar deze mail te staren (nu ja, lezen in jouw geval). De lente is begonnen, die heeft niet door wat gaande is (misschien heb je het mooie gedicht hierover voorbij zien komen op Facebook, anders stuur ik het je met liefde toe, let me know). Deze update sluit ik af met de woorden, die in de meditatiecursus steeds voorbij kwamen (terwijl je na uren kleermakerszit op je matje zit te creperen van de pijn):
ALLES GAAT VOORBIJ - het is de wet van de natuur (en het is waar, want als je - met compassie voor jezelf - het volhield op je matje vertrok de pijn).
Ook dit binnen zitten gaat voorbij, en wat er dan gaat gebeuren? Geen idee, maar hey, zorgen zijn altijd voor morgen.
Als je dat écht kan beleven, dan is er ineens vele malen minder ellende in je leven, wedden?
Met heel veel lief liefs voor een elk die dit leest of niet leest,
Evelinda & Pierre
PS: ik werk nog altijd bij de BIO vegan keuken als koekjesbakster, alhoewel nu even niet door.. jawel het virus & Pierre heeft zijn naaiwerk weer opgepakt in het atelier (van de winter veulste koud in de schuur), beiden zijn we door onze buien heen en zien weer licht aan het einde van de tunnel, al is die tunnel weer eens verlengd.. Met onbekende lengte..
De aanhouder wint (zolang je hart bij het traject ligt) zullen we maar denken. En mijn online geld verdienen (met name het goud sinds deze crisis = virusvoordeel) groeit nog altijd door.
MAAR HEY, ALLES GAAT VOORBIJ HÈ -
STAY CALM, STAY HAPPY, BE GEESTIG : )
Glimlach Eve
Ja hoor, ik maak nog altijd ongewoon blij goed met mijn Cadeau-Atelier. Just let me know.
YourTree ecocamp
Doe vind-ik-leuk: https://www.facebook.com/yourtreeecocamp
Elke kleine stap brengt je verder op weg
RSS-feed
