Kleine stap vooruit
Conclusie van dit hele geraas gaat zijn: we zijn warempel daadwerkelijk ietsjepietje vooruit gegaan. We hebben onze 1ste handtekening bij de notaris gezet!
Gezond :)
Hoe ik alles ook wend of (af)keer, het belangrijkste grootste goed blijft toch wel gezondheid. Want als je niet gezond bent, dan... (zelf in te vullen)
Hoe ouder je wordt hoe sneller de tijd gaat
Ik hoor het ouderen (?) nog zeggen toen ik jong was. Dag na dag, na dag, 'Dag dag.' Floep, floep, floep. Het werd net lente tijdens mijn laatste update. En dit voorjaar ging maar wat raar voorbij, en het werd zomer..
Mijn 40 jarig bestaan op aarde werd klein gevierd (deed geen pijn - 40 worden, maar gaf wel gedachten - zo van: 'Poehee, ik heb inmiddels veer-tig jaren geleefd, overleefd en beleefd, wat is er veel gebeurd in al die EEF-tijd.' Ik ging zitten mijmeren met allerlei herinneringen van: gekke avonturen, vroegere vriendjes, doffe ellende en intense momenten van geluk - afwisselend zat ik te glimlachen en te fronsen om mijn verleden).
Tijd gaat tegenwoordig zo snel dat de herfst wordt overgeslagen
De zomer vervloog en vervolgens sloeg dit bloedhete (gek woord; bloedheet, alhoewel.. het was rond 37 graden of meer.. hmm toch niet zo'n gek woord) seizoen plots om in de winter, wat eigenlijk de herfst had behoren te zijn?! Binnen een paar dagen van zwemzon naar kouwekontenweer getuige mijn bikini, welke bij de warme houtkachel naast mij lag te drogen.
Alles = wat het is, niet meer, niet minder
Dezelfde houtkachel die gisteravond voor een soort van schoorsteenbrand zorgde, maar goed, dit is een ander verhaal. Al met al was ik niet eens echt angstig toen Pierre met als wapen de gevulde waterkaraf (die overigens nu stuk is) de boel aan het blussen was. Deze anekdote schrijf ik omdat het 1. een recent avontuur is en 2. een inzicht gaf: ik ben bestand tegen een stoot angst.
Koelbloedig (niet helemaal natuurlijk, maar 't was zeker weten niet koortsachtig) keek ik naar het gebeuren, en dacht: 'Alles is wat het is.' Geen zorgen, het liep met een sisser af, en het meest baal ik van het feit dat de waterkaraf kapot is. Wat opnieuw een inzicht gaf: 3. ik ben toch nog gehecht aan spullen. Oeps. T was een fijne kan hoor, heel praktisch ook gezien ik veelal enkel water drink. Oh ja, en soms wat eigen gebrouwen kefir (note aan self: leuk onderwerp om een keer over te schrijven).
Voor snelle en/of nieuwe lezers
Voor de mensen die gelijk willen weten onze tussenstand is, zie hierboven net onder titel. Of scroll door naar beneden. Daar ben ik nu nog niet, maar ik verwacht dat ik daar wel een soort van samenvatting zal schrijven. :)
Voor degenen die mij voor het eerst 'lezen'; ik dwaal af, ik zit achter mijn laptop en mijn vingers bewegen, dus die letters vormen van allerlei zinnen die ik van te voren niet heb bedacht. Laatst in bed had ik wel een soort van berichtje wat ik wilde sturen. Ik zal eens voelen of ik het terug kan halen, dit kan het begin zijn van de echte update.. Ik was natuurlijk al wel begonnen (je leest immers al 5 minuten), maar dit is allemaal afleiding voor de ware update en vulling van het gat van de afgelopen 6 maanden.
Anyway, de afgelopen tijd zat vol emoties en er gebeurde het volgende:
MY STORY SHORT
"Wilde handdoek in de ring gooien, en het botte bijltje erbij..Maar ben bloempjes gaan buitenzetten en slingers gaan ophangen. En het leven gaat 'n nieuw gangetje. Heb het weer versierd."
Het is wat jij ervan maakt.
EVELINDA SMIT - GLIMLACH EVE
Wat was ik er klaar mee!!
Als je bovenstaande story verstaan hebt, dan kan je hier alle info uithalen.. In de vorige update heb ik uiteengezet wat er allemaal gaande was. Ons plan - eve voor de goede orde - was een knus ecocamp opzetten met kleine yurts en zelf in een yurt wonen in Frankrijk.
Niets mis mee, fijn voor de aarde, fijn voor ons én anderen, om te genieten van de natuur, van rust en meer idealistische en idyllische kenmerken enzo. Ware het niet dat er iets in ieder geval niet klaar voor is, want na ruim 2 jaar hebben we het niet waar kunnen maken.. En ik was er onlangs helemaal klaar mee.
Hoe zat het ook alweer?
Er is een vervallen schuur in de Corrèze die we willen kopen, maar met niet voldoende terrein rondom. Dus we zoeken naar meer grond rondom. Omdat deze schuur een bouwvergunning heeft, maken we kans dat we er een camping mogen starten, 3 yurts voor 3 maanden was akkoord.
Maar ik kan het samenvatten met; Frankrijk heeft dusdanig veel regels en organisaties en systeem-onduidelijkheden dat het bijna onmogelijk is dit te doen, mits je geld hebt om een project te kopen wat al bestaat. Oh ja, en dikke vrienden met de burgermeester en zijn kornuiten bent.
Korte opsomming van (hoe zal ik het noemen; chaos, gebeurtenissen, fratsen, dompers, uitdagingen??) ...
Sinds laatste update over grond rechts van de schuur (6 hectare):
- Het begon met virus fratsen: uitstel van taxatie afspraak van de grond. Deze heeft ondertussen eind juni - na de lockdown plaatsgevonden en we dachten: Nu gaat het snel! Al moesten we dan wel weer enkele weken wachten op het eindverslag.
- Reëel bod gedaan naar aanleiding van de taxatie. Na slechts (!) 3 weken de reactie: 'bod geweigerd'. Om verdere discussie en wachttijd te vermijden hebben we de vraagprijs geboden. De reactie die hierop kwam: "We hebben inmiddels meerdere geïnteresseerden in de grond, bovendien heeft de eerste persoon van dit dossier nergens vastgelegd dat de eigenaar akkoord was met de verkoop van zijn terrein." (...)
NB: we hebben inmiddels ons derde contactpersoon, en de eigenaar van de grond woont in een mentale zorginstelling, waardoor we niet rechtstreeks kunnen communiceren.
- Begin augustus was ons 'leukste' moment met de secretaresse van ons contactpersoon, welke uitermate dringend verzocht niet meer te bellen. ZIJ nemen contact op zodra er nieuws is over ons bod. Tot op heden - eind oktober - is er geen contact geweest. Vanaf deze maand hebben we het wel weer een paar keer geprobeerd, maar zonder resultaat. Dussssss....
Terug naar de grond links van de schuur (krappe halve hectare):
- Opnieuw deze grondeigenaar gebeld en een bod gedaan, viermaal de waarde van agrarische grond. Deze wilde 2 weken bedenktijd en neemt tot op heden de telefoon niet op, en belt niet terug naar aanleiding van onze voicemail. Dit is recent, dus krijgt hij het voordeel van de twijfel. Maar bij mij knapte er iets op het moment van het aankopen van de schuur..
BREAKING NEWS net voor het posten van deze update, belde hij terug. Resultaat: hij wil niet zakken met de (hoofd)prijs, en dus zijn Pierre en ik opnieuw in beraad. Gaan we de schijtdure kleine halve hectare bijkopen, zodat we toch minimaal 1 kleine yurt voor vrienden en familie kunnen neerzetten? Of wachten we op de 6 hectare, die naar verhouding spotgoedkoop is? Of ... (door jou in te vullen, want alle ideeën zijn welkom).
Tot slot; het kopen van de schuur
Omdat het met de grond niet opschoot hadden we bedacht dat we alsnog 'gewoon' de schuur gingen kopen. Zodat we in ieder geval onze eigen yurt kunnen gaan neerzetten. Dan kan ons yourte leven van start gaan, beter iets dan niets!
Op 10 juli hadden we een mooi prijsakkoord met de vriendelijke eigenaren van deze schuur, en in mijn blije hoofd zouden we eind juli vast kunnen beginnen met het opbouwen van onze ronde tent. Ik hing bijna de vlag buiten (even buitenbeschouwing gelaten welke vlag precies, want we hebben er geen), en stond al praktisch op het dak, om te beginnen met enthousiast schreeuwen van opwinding.
Zij het niet dat de notaris afspraak pas 14 oktober was (ik zal niet uitschrijven HOE dit nu weer zo kon gelopen, maar jawel, er heeft een vertraging van maar liefst 3 maanden ingezeten).. En dus knapte er iets in mijn engelengeduld, ergens half augustus. In the end: geen vlag buiten gehangen, niets van de daken geschreeuwd.
En nu; de vooruitgang
We hebben dus anderhalve week geleden onze 1ste handtekening gezet voor de vervallen schuur (bij de trage notaris, inclusief mondkapjes, op een lullig digitaal schermpje). En we mogen nu 2 maanden wachten op een akkoord van een agrarische organisatie, gezien deze boerenschuur nu woonbestemming krijgt en aan ons verkocht wordt.
Ondertussen dachten wij: "Ah, dan vragen we vast water en stroom aan." Wat blijkt: de bouwvergunning verloopt 1 januari as en een goedgekeurde bouwtekening is nodig voor de aanleg ervan. Joepie: in alle haast - na een jaar wachten - een huis ontwerpen en verlenging aanvragen van de CU (bouwvergunning). Het is wat het is. Niet meer, niet minder.
Elders verder kijken-optie
Serieus? Denk je dat we daar zin in hebben?! Haha, nee, we zijn er bijna (...) en werken dit af tot we onze yurt hebben neergezet. Zie bovenste foto, dat wordt de plek. En daarna, nu ja, daarna zien we weer verder. Dag na dag, na dag, 'Dag dag'. Belangrijker is de manier waarop we met onze uitdagingen omgaan, de weg er naar toe, typt zij wijselijk.
Ik ben van mening dat als we voor een ander stuk terrein kiezen we op dezelfde manier maar dan anders tegen dezelfde pijnpunten aanlopen. Soms moet je even diep zinken, wil je daarna sterker verder gaan. Als ik die les inmiddels niet geleerd heb, dan weet ik het ook niet meer.
Ik heb er weer vrede mee, en hoe dit kan?
Gallisch werd ik van alle oponthoud, knetter niet goed van mijzelf en laat staan van Pierre. Maar door nieuwe bloemetjes buiten te zetten, door zelf slingers op te hangen, door met name voor mijzelf te kiezen ben ik er weer. Op eigen benen. Ik heb keuzes gemaakt voor mijzelf, die passen bij mijn energie. Dingen gedaan die mij blij maken, niet iemand anders. Geen aanpassingen meer, geen wat als meer, geen gemaar meer, nee, nee, eve niets van dat al. Verandering in de tent doet leven!
En zo een nieuw gangetje creëren, het helpt
Ik heb mezelf omringd met lieve mensen, mooie organisaties, intense gesprekken, en vele rustmomenten, elke dag - meestal na mijn werk - ga ik even op bed liggen. Fijn uitgestrekt, plat op mijn rug*, en voelen hoe ik zo mijn cellen (= dus het hele lijf) rust geef.
Zo kan ik voelen hoe mijn lichaam inwendig bezig is, kleine tintelingen die je kan waarnemen, enkel en alleen als je stil bent en geen bewegingen of geluid maakt. Alleen dan ben je gewaar van wat er continu in het lichaam gebeurt, 24/7.
Cellen die delen, cellen die opruimen, cellen die vernieuwen, cellen die voedingsstoffen rondbrengen. En ik weet - mede dankzij Dr. Hamer en Biologika NL - dat emoties (ook angsten voor Corona) vervoerd worden, opgeslagen worden, tot uiting komen in symptomen als we ze niet uitspreken. Dus huil, gil, bid, schrijf, spreek, deel, lach, dans, doorvoel wat er gaande is. Zonder oordelen, zonder kritiek, maar met compassie voor jezelf, voor anderen... In 100 % van alles wat je overkomt. Hoe moeilijk ook. Maar hey, oefening baart kunst.
Gelukkig word ik steeds beter in kunst
Wat is kunst, alles is kunst, de kunst van het leven, van het oefenen, van het wachten, van het accepteren, van het loslaten. Maar het gaat niet zonder slag of stoot of traan. Het mooie = alles = goed. Laten we zeggen dat ik veel kansen krijg om te oefenen...
All good things are wild & free
Slechts 1 weekje ben ik in Nederland geweest, en dat toen mijn humeur ver onder pijl was. Het belangrijkste was mijn ouders opzoeken en tijd met hen doorbrengen. Die zaten - dus enigszins verbaasd - met een huilende Evelinda op de stoep, of nee, in de woonkamer. Heb een enkel bezoekje aan vrienden gedaan, waar ik weer niet te vergeten herinneringen aan overgehouden heb, zoals een boswachter die langskomt tijdens skinny dippen (hoofdschuddende smiley) - VERBODEN NATUURGEBIED - oeps... "Nee, meneer, dit kan echt niet." (maar zie titel van dit stukje)
Dank jullie wel! Dank jou ook voor het lezen van mijn verhaal en velen van jullie: BEDANKT VOOR ALLE STEUN, GELOOF EN VERTROUWEN wat jullie ons geven. In welke zin dan ook.
SAMEN GEVAT
We hebben dus getekend voor een megagrote, halfbakken schuur met 1000m2 grond, that's it. Pierre is bezig met het verstevigen van het dak, het ontwerpen van een huis, en de isolatie van de yurts. Verder bak ik nog altijd Vegan Bio Patisserie, ben ik nog altijd online digitaalgeld-spaarpotjes aan het vullen (Bitcoins en traden enzo) voor mijn plan van financiële vrijheid.
Ik blijf een geitenwollensok die met een moderne, creatieve steek is gebreid. Een ingewikkelde steek ook. Ik ben gezond (niet onbelangrijk). En niet te vergeten cadeau-atelier Glimlach Eve is blijven bestaan! Als je verrassingen nodig hebt met Leukerds, let me know. Of als je Bitcoins wil. Of de unieke verrassingen met cryptogeld wil betalen, kan ook. :) Oh, en ons megatoffe super logo van YourTree is af, mede dankzij megatoffe vormgever vriend (welke ik met pindakaas mag bedanken).
ENCORE: TO BE CONTINUED
OOIT WONEN WE IN EEN YURT
En ga ik jullie alles vertellen over hoe wij dit ervaren. We gaan het meemaken, al gaat de hele wereld in lockdown.
Ik hoop het, ik denk het, en ik geloof het (niet die lockdown dan he).
VERTROUWEN = ALLES. = GOED. AMEN.
Met lief liefs,
Een Opnieuw Enthousiaste Evelinda
& Pierre, mijn Fransman
RSS-feed
