Cadeau-atelier voor ongewoon blij goed  :)   ©   
Glimlach Eve
  • Wie?
  • Wat?
  • Waar & Hoe?
  • Blablablog
  • Contact

Update van (Franse) Fratsen

26/10/2020

0 Reacties

 
Foto







Kleine stap vooruit
Conclusie van dit hele geraas gaat zijn: we zijn warempel daadwerkelijk ietsjepietje vooruit gegaan. We hebben onze 1ste handtekening bij de notaris gezet!

Gezond :)
Hoe ik alles ook wend of (af)keer, het belangrijkste grootste goed blijft toch wel gezondheid. Want als je niet gezond bent, dan... (zelf in te vullen)

​

Hoe ouder je wordt hoe sneller de tijd gaat
Ik hoor het ouderen (?) nog zeggen toen ik jong was. Dag na dag, na dag, 'Dag dag.' Floep, floep, floep. Het werd net lente tijdens mijn laatste update. En dit voorjaar ging maar wat raar voorbij, en het werd zomer..

Mijn 40 jarig bestaan op aarde werd klein gevierd (deed geen pijn - 40 worden, maar gaf wel gedachten - zo van: 'Poehee, ik heb inmiddels veer-tig jaren geleefd, overleefd en beleefd, wat is er veel gebeurd in al die EEF-tijd.' Ik ging zitten mijmeren met allerlei herinneringen van: gekke avonturen, vroegere vriendjes, doffe ellende en intense momenten van geluk - afwisselend zat ik te glimlachen en te fronsen om mijn verleden).


Tijd gaat tegenwoordig zo snel dat de herfst wordt overgeslagen
De zomer vervloog en vervolgens sloeg dit bloedhete (gek woord; bloedheet, alhoewel.. het was rond 37 graden of meer.. hmm toch niet zo'n gek woord) seizoen plots om in de winter, wat eigenlijk de herfst had behoren te zijn?! Binnen een paar dagen van zwemzon naar kouwekontenweer getuige mijn bikini, welke bij de warme houtkachel naast mij lag te drogen. 


Alles  = wat het is, niet meer, niet minder
Dezelfde houtkachel die gisteravond voor een soort van schoorsteenbrand zorgde, maar goed, dit is een ander verhaal. Al met al was ik niet eens echt angstig toen Pierre met als wapen de gevulde waterkaraf (die overigens nu stuk is) de boel aan het blussen was. Deze anekdote schrijf ik omdat het 1. een recent avontuur is en 2. een inzicht gaf: ik ben bestand tegen een stoot angst.

Koelbloedig (niet helemaal natuurlijk, maar 't was zeker weten niet koortsachtig) keek ik naar het gebeuren, en dacht: 'Alles is wat het is.' Geen zorgen, het liep met een sisser af, en het meest baal ik van het feit dat de waterkaraf kapot is. Wat opnieuw een inzicht gaf: 3. ik ben toch nog gehecht aan spullen. Oeps. T was een fijne kan hoor, heel praktisch ook gezien ik veelal enkel water drink. Oh ja, en soms wat eigen gebrouwen kefir (note aan self: leuk onderwerp om een keer over te schrijven). 


Voor snelle en/of nieuwe lezers
Voor de mensen die gelijk willen weten onze tussenstand is, zie hierboven net onder titel. Of scroll door naar beneden. Daar ben ik nu nog niet, maar ik verwacht dat ik daar wel een soort van samenvatting zal schrijven. :)

Voor degenen die mij voor het eerst 'lezen'; ik dwaal af, ik zit achter mijn laptop en mijn vingers bewegen, dus die letters vormen van allerlei zinnen die ik van te voren niet heb bedacht. Laatst in bed had ik wel een soort van berichtje wat ik wilde sturen. Ik zal eens voelen of ik het terug kan halen, dit kan het begin zijn van de echte update.. Ik was natuurlijk al wel begonnen (je leest immers al 5 minuten), maar dit is allemaal afleiding voor de ware update en vulling van het gat van de afgelopen 6 maanden.

Anyway, de afgelopen tijd zat vol emoties en er gebeurde het volgende:


MY STORY SHORT
"Wilde handdoek in de ring gooien, en het botte bijltje erbij..Maar ben bloempjes gaan buitenzetten en slingers gaan ophangen. En het leven gaat 'n nieuw gangetje. Heb het weer versierd."
Het is wat jij ervan maakt.
EVELINDA SMIT - GLIMLACH EVE


Wat was ik er klaar mee!!
Als je bovenstaande story verstaan hebt, dan kan je hier alle info uithalen.. In de vorige update heb ik uiteengezet wat er allemaal gaande was. Ons plan - eve voor de goede orde - was een knus ecocamp opzetten met kleine yurts en zelf in een yurt wonen in Frankrijk.

Niets mis mee, fijn voor de aarde, fijn voor ons én anderen, om te genieten van de natuur, van rust en meer idealistische en idyllische kenmerken enzo. Ware het niet dat er iets in ieder geval niet klaar voor is, want na ruim 2 jaar hebben we het niet waar kunnen maken.. En ik was er onlangs helemaal klaar mee.



Hoe zat het ook alweer?

Er is een vervallen schuur in de Corrèze die we willen kopen, maar met niet voldoende terrein rondom. Dus we zoeken naar meer grond rondom. Omdat deze schuur een bouwvergunning heeft, maken we kans dat we er een camping mogen starten, 3 yurts voor 3 maanden was akkoord. 


Maar ik kan het samenvatten met; Frankrijk heeft dusdanig veel regels en organisaties en systeem-onduidelijkheden dat het bijna onmogelijk is dit te doen, mits je geld hebt om een project te kopen wat al bestaat. Oh ja, en dikke vrienden met de burgermeester en zijn kornuiten bent.



Korte opsomming van (hoe zal ik het noemen; chaos, gebeurtenissen, fratsen, dompers, uitdagingen??)   ...  

Sinds laatste update over grond rechts van de schuur (6 hectare):

- Het begon met virus fratsen: uitstel van taxatie afspraak van de grond. Deze heeft ondertussen eind juni - na de lockdown plaatsgevonden en we dachten: Nu gaat het snel! Al moesten we dan wel weer enkele weken wachten op het eindverslag.

- Reëel bod gedaan naar aanleiding van de taxatie. Na slechts (!) 3 weken de reactie: 'bod geweigerd'. Om verdere discussie en wachttijd te vermijden hebben we de vraagprijs geboden. De reactie die hierop kwam: "We hebben inmiddels meerdere geïnteresseerden in de grond, bovendien heeft de eerste persoon van dit dossier nergens vastgelegd dat de eigenaar akkoord was met de verkoop van zijn terrein." (...) 
NB: we hebben inmiddels ons derde contactpersoon, en de eigenaar van de grond woont in een mentale zorginstelling, waardoor we niet rechtstreeks kunnen communiceren. 


- Begin augustus was ons 'leukste' moment met de secretaresse van ons contactpersoon, welke uitermate dringend verzocht niet meer te bellen. ZIJ nemen contact op zodra er nieuws is over ons bod. Tot op heden - eind oktober - is er geen contact geweest. Vanaf deze maand hebben we het wel weer een paar keer geprobeerd, maar zonder resultaat. Dussssss....



Terug naar de grond links van de schuur (krappe halve hectare):
- Opnieuw deze grondeigenaar gebeld en een bod gedaan, viermaal de waarde van agrarische grond. Deze wilde 2 weken bedenktijd en neemt tot op heden de telefoon niet op, en belt niet terug naar aanleiding van onze voicemail. Dit is recent, dus krijgt hij het voordeel van de twijfel. Maar bij mij knapte er iets op het moment van het aankopen van de schuur.. 

BREAKING NEWS net voor het posten van deze update, belde hij terug. Resultaat: hij wil niet zakken met de (hoofd)prijs, en dus zijn Pierre en ik opnieuw in beraad. Gaan we de schijtdure kleine halve hectare bijkopen, zodat we toch minimaal 1 kleine yurt voor vrienden en familie kunnen neerzetten? Of wachten we op de 6 hectare, die naar verhouding spotgoedkoop is? Of ... (door jou in te vullen, want alle ideeën zijn welkom). 


Tot slot; het kopen van de schuur
Omdat het met de grond niet opschoot hadden we bedacht dat we alsnog 'gewoon' de schuur gingen kopen. Zodat we in ieder geval onze eigen yurt kunnen gaan neerzetten. Dan kan ons yourte leven van start gaan, beter iets dan niets! 

Op 10 juli hadden we een mooi prijsakkoord met de vriendelijke eigenaren van deze schuur, en in mijn blije hoofd zouden we eind juli vast kunnen beginnen met het opbouwen van onze ronde tent. Ik hing bijna de vlag buiten (even buitenbeschouwing gelaten welke vlag precies, want we hebben er geen), en stond al praktisch op het dak, om te beginnen met enthousiast schreeuwen van opwinding.


Zij het niet dat de notaris afspraak pas 14 oktober was (ik zal niet uitschrijven HOE dit nu weer zo kon gelopen, maar jawel, er heeft een vertraging van maar liefst 3 maanden ingezeten).. En dus knapte er iets in mijn engelengeduld, ergens half augustus. In the end: geen vlag buiten gehangen, niets van de daken geschreeuwd. 

En nu; de vooruitgang
We hebben dus anderhalve week geleden onze 1ste handtekening gezet voor de vervallen schuur (bij de trage notaris, inclusief mondkapjes, op een lullig digitaal schermpje). En we mogen nu 2 maanden wachten op een akkoord van een agrarische organisatie, gezien deze boerenschuur nu woonbestemming krijgt en aan ons verkocht wordt.


Ondertussen dachten wij: "Ah, dan vragen we vast water en stroom aan." Wat blijkt: de bouwvergunning verloopt 1 januari as en een goedgekeurde bouwtekening is nodig voor de aanleg ervan. Joepie: in alle haast - na een jaar wachten - een huis ontwerpen en verlenging aanvragen van de CU (bouwvergunning). Het is wat het is. Niet meer, niet minder. 


Elders verder kijken-optie
Serieus? Denk je dat we daar zin in hebben?! Haha, nee, we zijn er bijna (...) en werken dit af tot we onze yurt hebben neergezet. Zie bovenste foto, dat wordt de plek. En daarna, nu ja, daarna zien we weer verder. Dag na dag, na dag, 'Dag dag'. Belangrijker is de manier waarop we met onze uitdagingen omgaan, de weg er naar toe, typt zij wijselijk. 
Ik ben van mening dat als we voor een ander stuk terrein kiezen we op dezelfde manier maar dan anders tegen dezelfde pijnpunten aanlopen. Soms moet je even diep zinken, wil je daarna sterker verder gaan. Als ik die les inmiddels niet geleerd heb, dan weet ik het ook niet meer. 


Ik heb er weer vrede mee, en hoe dit kan?
Gallisch werd ik van alle oponthoud, knetter niet goed van mijzelf en laat staan van Pierre. Maar door nieuwe bloemetjes buiten te zetten, door zelf slingers op te hangen, door met name voor mijzelf te kiezen ben ik er weer. Op eigen benen. Ik heb keuzes gemaakt voor mijzelf, die passen bij mijn energie. Dingen gedaan die mij blij maken, niet iemand anders. Geen aanpassingen meer, geen wat als meer, geen gemaar meer, nee, nee, eve niets van dat al. Verandering in de tent doet leven!


En zo een nieuw gangetje creëren, het helpt
Ik heb mezelf omringd met lieve mensen, mooie organisaties, intense gesprekken, en vele rustmomenten, elke dag - meestal na mijn werk - ga ik even op bed liggen. Fijn uitgestrekt, plat op mijn rug*, en voelen hoe ik zo mijn cellen (= dus het hele lijf) rust geef. 

Zo kan ik voelen hoe mijn lichaam inwendig bezig is, kleine tintelingen die je kan waarnemen, enkel en alleen als je stil bent en geen bewegingen of geluid maakt. Alleen dan ben je gewaar van wat er continu in het lichaam gebeurt, 24/7. 


Cellen die delen, cellen die opruimen, cellen die vernieuwen, cellen die voedingsstoffen rondbrengen. En ik weet - mede dankzij Dr. Hamer en Biologika NL - dat emoties (ook angsten voor Corona) vervoerd worden, opgeslagen worden, tot uiting komen in symptomen als we ze niet uitspreken. Dus huil, gil, bid, schrijf, spreek, deel, lach, dans, doorvoel wat er gaande is. Zonder oordelen, zonder kritiek, maar met compassie voor jezelf, voor anderen... In 100 % van alles wat je overkomt. Hoe moeilijk ook. Maar hey, oefening baart kunst. 


Gelukkig word ik steeds beter in kunst
Wat is kunst, alles is kunst, de kunst van het leven, van het oefenen, van het wachten, van het accepteren, van het loslaten. Maar het gaat niet zonder slag of stoot of traan. Het mooie = alles = goed. Laten we zeggen dat ik veel kansen krijg om te oefenen... 


All good things are wild & free
Slechts 1 weekje ben ik in Nederland geweest, en dat toen mijn humeur ver onder pijl was. Het belangrijkste was mijn ouders opzoeken en tijd met hen doorbrengen. Die zaten - dus enigszins verbaasd - met een huilende Evelinda op de stoep, of nee, in de woonkamer. Heb een enkel bezoekje aan vrienden gedaan, waar ik weer niet te vergeten herinneringen aan overgehouden heb, zoals een boswachter die langskomt tijdens skinny dippen (hoofdschuddende smiley) - VERBODEN NATUURGEBIED - oeps... "Nee, meneer, dit kan echt niet."  (maar zie titel van dit stukje)


Dank jullie wel! Dank jou ook voor het lezen van mijn verhaal en velen van jullie: BEDANKT VOOR ALLE STEUN, GELOOF EN VERTROUWEN wat jullie ons geven. In welke zin dan ook.


SAMEN GEVAT
We hebben dus getekend voor een megagrote, halfbakken schuur met 1000m2 grond, that's it. Pierre is bezig met het verstevigen van het dak, het ontwerpen van een huis, en de isolatie van de yurts. Verder bak ik nog altijd Vegan Bio Patisserie, ben ik nog altijd online digitaalgeld-spaarpotjes aan het vullen (Bitcoins en traden enzo) voor mijn plan van financiële vrijheid. 

Ik blijf een geitenwollensok die met een moderne, creatieve steek is gebreid. Een ingewikkelde steek ook. Ik ben gezond (niet onbelangrijk). En niet te vergeten cadeau-atelier Glimlach Eve is blijven bestaan! Als je verrassingen nodig hebt met Leukerds, let me know. Of als je Bitcoins wil. Of de unieke verrassingen met cryptogeld wil betalen, kan ook. :) Oh, en ons megatoffe super logo van YourTree is af, mede dankzij megatoffe vormgever vriend (welke ik met pindakaas mag bedanken). 



ENCORE: TO BE CONTINUED
OOIT WONEN WE IN EEN YURT
En ga ik jullie alles vertellen over hoe wij dit ervaren. We gaan het meemaken, al gaat de hele wereld in lockdown.
Ik hoop het, ik denk het, en ik geloof het (niet die lockdown dan he).

VERTROUWEN = ALLES. = GOED. AMEN. 
Met lief liefs, 
Een Opnieuw Enthousiaste Evelinda 
& Pierre, mijn Fransman

0 Reacties

Eve opgesloten en de wereld op z'n kop...

21/3/2020

2 Reacties

 
Een liefde voor de wereld van ons - yourtree ecocampEen beetje liefde voor de wereld <3
De update mail die ik heb verzonden aan allerlei lieve mensen om mij heen...




​France, Saint Denis Les Martel, 20-03-2020 - 1ste dag van de lente   : ) 
Lieve veelal binnenzittende jij,

Wat een rare tijd leven we in, één ding is zeker, we gaan met z'n allen de geschiedenisboeken in.

Nu gaan we natuurlijk daarvoor eerst beleven met welk soort verhaal. En dit is, verwacht ik zo, voor iedereen iets anders. Want een ieder beleeft deze crisis op een andere manier. Ik zou veel kunnen schrijven over wat mijn beleving is. Zeker gezien ik - sinds de borstkanker - ben van het natuurlijk genezen. Maar er wordt al zoveel over geschreven, er wordt al zoveel rondgestrooid aan info, feiten en fabels, op allerlei vlakken, vanuit tegengestelde kampen. 

Dat ik dus nu, heden, op dit moment besluit het hierbij te laten. Er zijn immers altijd nog meer dingen dan de crisis waar we nu in zitten. Al lijkt al het andere op slag vergeten (terroristen kunnen bijvoorbeeld moeilijk een aanslag plegen nu er geen grote menigten meer zijn toch, sorry, kon het niet laten. Elk nadeel heeft zijn voordeel? Niet grappig? Sorry dat je er anders tegen aan kijkt.)

Officieel lente vandaag
Het is voor mij wellicht makkelijk praten, want we leven buitenaf. Er is voldoende ruimte om adem te halen en de natuur rondom huis te blijven bewonderen. Deze gaat immers gewoon door met zijn/haar leven. Geen vuiltje aan de lucht voor het buitenleven. Sterker nog, de lucht klaart er zelfs van op her en der, zo heb ik begrepen. Shit, laat ik me toch verleiden er meer over te schrijven.. Maar heb jij al voor een open raam gestaan vandaag, en de frisse lentelucht opgesnoven? Dit mag zonder papiertje. Hier in Frankrijk hebben we indien we naar buiten willen een ingevuld document nodig, met daarop waar je vandaan komt en waar je heen gaat en waarom. Maar voor een open raam zuurstof snuiven mag gewoon in vrijheid! 


Terug naar de UPDATE
Oh ja, daarvoor schrijf ik jou; om onze tussenstand door te geven. Eindelijk ben ik achter mijn laptop gekropen, met maar 1 to do op mijn lijstje vandaag: de update schrijven en versturen. Afgelopen juli was er de laatste, sinds die tijd is er veel en tegelijk ook weinig gebeurd. Het ligt er aan vanaf welke kant je er tegen aan kijkt. 

Één zijde van de medaille is: persoonlijke ontwikkeling: CHECK, heel veel ont-wikkeld van mijn ingewikkeld ZIJN. Whoehoe!

Beetje bij beetje ga ik steeds meer natuurlijk genieten, in plaats van als kip zonder kop rond te rennen in dit leven, of in mijn geval is het meer een denkende kop die ergens zit zonder kip.. En ik hou nu eenmaal van persoonlijke ontwikkeling, een weg die mij veel ontdekkingen geeft over the me, myself and I, en het Leven wat alom aanwezig is. 


Zorgen zijn daadwerkelijk voor morgen
Met een dak boven mijn hoofd, wat eten op een bord, is er geen reden tot paniek (én we hebben nog 4 toiletrollen in de kast). Veel mensen vragen zich hoe het kan dat we zoveel geduld hebben, nu ja, wachten is nu eenmaal wachten. Dan heb je geen keus. Het brengt uitdagingen met zich mee, dat wel. Daar op zich kun je al een leven lang mee bezig zijn, maar blijven we gelukkig in kleine stapjes verder en verder gaan met ons project, het ecocamp. Al is nu de hele wereld on-hold gezet en krijgt iedereen te maken met wachten.. 


YourTree ecocamp ontwikkelingen
We waren zo dichtbij, eindelijk waren we zo dichtbij. Aanstaande maandag, 23 maart, was dé belangrijke dag. We zouden na lang (erg lang) wachten op een onafhankelijke partij de prijs te horen krijgen van aangrenzende grond.. Dit zou de doorslag geven van onze start op het gevonden terrein. Maar je raadt het al: het virus gooit roet in het eten. Zie je, ik kom er niet onderuit om niet over het COVID19 te schrijven... De afspraak gaat dus niet door, en wanneer deze wel komt... Who knows... want wie weet wat ons te wachten te staat... Maar zorgen zijn voor morgen (reeds verkregen inzicht).

Er is - sinds juli - een hele tijd verstreken, en ik kan er in feite heel kort over zijn; we hebben met name veel tijd met wachten doorgebracht. Met betrekking tot de grond dan, steeds was er een nieuw klein stapje, en dan weer wachten op de reactie van de betreffende tegenpartij, derde partij of zoveelste persoon..


Hoe zit het nu precies?
We hebben een stuk groene grond gevonden, met een bouwvallige grote schuur (zie eventueel laatste update op glimlacheve.com). Hierop zit inmiddels een vernieuwde bouwvergunning, zodat we er mogen wonen. Bovendien geeft een bouwvergunning meer kans op toestemming voor starten van een kleine camping op een terrein. Dus CU (de bouwvergunning) CHECK 


Het terrein is alleen te klein, dus we hebben aangrenzende grond nodig. Links van de schuur kon, we hebben met de eigenaar gesproken. Deze wilde het aan ons verkopen, tegen torenhoge prijs (niet voor Nederlandse begrippen, maar wel voor onze en voor de Franse gangbare marktprijs), en zakken met de prijs was geen optie. Kwestie van vraag en aanbod.

Hiermee dan toch naar de burgemeester en 2 andere organisaties gegaan (deze afspraken maken en daadwerkelijk uitvoeren is ook met name wachten, want er werd regelmatig verzet of afgezegd en dan vervolgens niet gelijk opnieuw gepland.. als Nederlandse om gek van te worden, maar dat ter zijde. Oefening in ZEN.. - al voel ik het opnieuw borrelen van binnen als ik er aan terug denk - niet toelaten, ligt achter ons, is voorbij, oh ja). 

En wat bleek, hier mogen de yurts niet op staan volgens de knorrige meneer van de gemeenteraad (het woord knorrig laat ik aan ieders verbeelding over, maar laat ik zeggen dat ik het mild uitdruk). En dus kunnen we niets met de grond links voor ons ecocamp. Dan zijn we maar opnieuw rechts gaan kijken, want deze kant wilden we liever vermijden. 


Van links naar rechts...
De eigenaar rechts is namelijk iemand die onder curatele staat, en in een mentale opvang woont. De kans dat je via deze weg grond kan kopen is heel klein.. We hadden geen keus, dus zijn we dit pad toch opgegaan. Na meerdere telefoontjes, emails en een enkel kruiwagentje zijn we er achter gekomen hoe of wat. En na nogmaals veel (heel veel) wachten is er een reactie gekomen: we mogen de grond kopen! 

Vervolgens moesten we een gesprek plannen met de boer die deze grond nu huurt, want hij heeft de eerste kooprechten en wilde misschien helemaal niet vertrekken van dit weiland (met zijn koeien dan he). Verrassend genoeg was dit een heel leuke ontmoeting, en deze fijne koeienman wil met plezier plaats voor ons maken. Wel zullen we een andere hectare voor hem terug moeten vinden elders (wordt aangewerkt). 

3 yurts 3 maanden - jeej
Dan nu, er moet een onafhankelijke partij bijkomen om de prijs te bepalen, dit gezien de curatele situatie. En dus waren we in afwachting van 23 maart, de dag waarop het zou gaan gebeuren... Daarna kan het namelijk heel snel gaan, hup naar de notaris en tekenen die hap. Want het allergrootste goede nieuws is dat we volgens de organisatie CDPNAF (Frankrijk is kampioen in het aantal betrokken organisaties in het overheidssysteem en in afkortingen met megaveel letters) - we 3 yurts mogen plaatsen, voor gedurende 3 maanden, verstopt langs de bosrand. Tuurlijk zullen we blijven gestaag door worstelen in het bureaucratische systeem om er meer uitgesleept te krijgen, maar we kunnen starten!! Althans.. bijna dan.. 


Adempauze of hyperventileren?
Want ja, we zitten met z'n allen binnen. En ja, ik weet het, het is voor het grotere belang. Maarrr wat gaat er hierna komen? Niet aan denken en leven met de dag is vele malen beter, want alles gaat voorbij. Niets is voor eeuwig. Zoals gezegd, een bed, wat eten, geen zorgen, neem adempauze. Een vriendinnetje appte: de wereld en de mensen krijgen adempauze, waarop ik antwoordde: ja, alleen diegenen die zijn gaan hyperventileren niet. 

Lieve jij, indien je angst voelt
Bedank haar voor de waarschuwing en richt je ergens anders op. Pak een boek, kijk een film, maak grapjes, bak koekjes, doe de dingen thuis waar je anders nooit tijd voor hebt (of neemt). Het kan. Angst tast je immuunsysteem aan, zo sta je al dik 1-0 achter als je in aanraking komt met welke ziekte dan ook.. Verhip, typ ik toch weer over het virus.. 


Eve opgesloten en de wereld op z'n kop
Ja, dit was echt het geval. Ik heb namelijk de Vipassana retraite gedaan, het is een soort van meditatie-marathon, kort door de bocht gezegd. Ik verbleef 10 dagen in afzondering, geen pen/papier (dit was nog het ergste bij vlagen), geen onderlinge communicatie (ook niet non-verbaal, we waren met 50 mannen / 50 vrouwen, en dan nog de staf), geen telefoon, geen niks niet, enkel mediteren, gemiddeld 11 uur per dag.. De dag begon om 4.00u (!!) en hield op om 21.00u waarna je gelijk je bed in wilde duiken. 

Ik ben tot een paar onwijs mooie inzichten gekomen, waaronder dat mijn geest diep van binnen erg geestig is. Geen idee wie het woord geestig heeft bedacht met betrekking tot grappig zijn. Maar ik moest in ieder geval inwendig soms erg lachen om mijzelf, die denkende kop zonder kip. En daar heb ik mijn kip (mijn lijf) gevoeld zeg, wow, wat een intense ervaring. 


Anyway, toen ik weer in het normale leven mocht terugkeren, stond ineens de wereld op z'n kop (al kan deze moeilijk op z'n kop staan, gezien de aarde rond is, al zijn er nog altijd mensen die geloven dat de wereldbol plat is.. ach, je kan overal mensen voor vinden, zegt mijn vader altijd). Maar WTF happend?! 

Het komt en het gaat...

Lieve jij, daar zitten we dan achter ons elektronische apparaat naar deze mail te staren (nu ja, lezen in jouw geval). De lente is begonnen, die heeft niet door wat gaande is (misschien heb je het mooie gedicht hierover voorbij zien komen op Facebook, anders stuur ik het je met liefde toe, let me know). Deze update sluit ik af met de woorden, die in de meditatiecursus steeds voorbij kwamen (terwijl je na uren kleermakerszit op je matje zit te creperen van de pijn):
ALLES GAAT VOORBIJ - het is de wet van de natuur (en het is waar, want als je - met compassie voor jezelf - het volhield op je matje vertrok de pijn). 

Ook dit binnen zitten gaat voorbij, en wat er dan gaat gebeuren? Geen idee, maar hey, zorgen zijn altijd voor morgen. 
Als je dat écht kan beleven, dan is er ineens vele malen minder ellende in je leven, wedden?


Met heel veel lief liefs voor een elk die dit leest of niet leest,


Evelinda &  Pierre 

PS: ik werk nog altijd bij de BIO vegan keuken als koekjesbakster, alhoewel nu even niet door.. jawel het virus & Pierre heeft zijn naaiwerk weer opgepakt in het atelier (van de winter veulste koud in de schuur), beiden zijn we door onze buien heen en zien weer licht aan het einde van de tunnel, al is die tunnel weer eens verlengd.. Met onbekende lengte.. 
De aanhouder wint (zolang je hart bij het traject ligt) zullen we maar denken. En mijn online geld verdienen (met name het goud sinds deze crisis = virusvoordeel) groeit nog altijd door. 

MAAR HEY, ALLES GAAT VOORBIJ HÈ -
                           STAY CALM, STAY HAPPY, BE GEESTIG : )



Glimlach Eve 
Ja hoor, ik maak nog altijd ongewoon blij goed met mijn Cadeau-Atelier. Just let me know. 
YourTree ecocamp
Doe vind-ik-leuk: https://www.facebook.com/yourtreeecocamp 

Elke kleine stap brengt je verder op weg

2 Reacties

Yes, eindelijk 'n update!

31/7/2019

6 Reacties

 
Hieronder volgt mijn mail naar alle lieve mensen op de mailinglijst.

Lieve allemaal, 

Wat is het alweer lang geleden, lang geleden...
Maar al te vaak heb ik naar mijn ToDo lijst zitten staren, waarop onder andere staat: Nieuwsbrief schrijven. 
Ik ben er zelfs meerdere keren aan begonnen, en heb bij deze opnieuw een begin gemaakt...
Dit keer met een andere insteek, namelijk: 

Goed is goed genoeg

Een nieuwsbrief zonder toeters en bellen, een tekst gewoonweg getypt in een ordinair Hotmail account. :) Om even een teken van leven te geven, om jullie iets te laten lezen over ons huidige status. 

Geïnspireerd door een andere fijne update die ik van de week ontving en mijn nieuwe manier van denken, heb ik alle hoop dat ik deze update wél zal afronden én naar jullie zal versturen. 

Als jij dit nu leest, dan is mijn missie geslaagd en de schrijfblokkade verdwenen. Whoohooeee!! (weet dan dat ik hier thuis met een GROTE GLIMLACH zit, sta of dans, voldoening heet dat geloof ik) 


Hoe is het met ons?
Nou, op zich goed. Kan slechter, kan beter, dus het gemiddelde van 'op zich goed' is het eerlijkste antwoord (en goed, goed is goed genoeg, niet waar?).


Ik kan je vertellen dat na (borst)kanker niets meer vanzelfsprekend is, en dat je gehele (ook innerlijke) leven op z'n kop ligt. Ook al heb ik inmiddels meerdere controles gehad. Ik blijf maar zoekende in het vinden van de juiste gezond-blijvende weg, waarbij juist ook het mentale stuk zo van belang is. We zullen het persoonlijke ontwikkeling noemen, wat verdraaid ingewikkeld kan zijn en voelen. 

Pierre blijft onder dit alles (lees: mijn wisselvallige buien) rustig en gaat stug door met het ontwikkelen van onze yourtes (= yurts op z'n Frans, zie je gelijk waar onze naam yourtree qua letters op gebaseerd is). 

Hij heeft inmiddels geleerd hoe je met een naaimachine omgaat, en hij brengt het er goed vanaf moet ik zeggen. De 5 canvas daken zijn af, en inmiddels is hij bezig om de muren aan elkaar te stikken, waarbij ook een raam om de hoek (beter gezegd: in de ronding) komt kijken. 


ImmuunBoost - Proost

Na de fijne en uitgebreide hulp van Piet Nendels (magnetiseur) en Wieger Rekker (natuurarts) ben ik nu onder behandeling van Henk Fransen (regulier & natuurarts). Samen met Pierre, want ik bleek onder andere Pfeiffer te hebben. En aangezien dit besmettelijk is...

Ik heb opnieuw voor een aanvullende behandeling gekozen, omdat ik maar moe en moe en moe blijf. Om moe van te worden. Nu drink ik gezellig samen met Pierre voor elke maaltijd een magisch kruidendrankje, wat ons immuunsysteem boost. Santé! 

Het drankje reinigt ons bloed, organen en lymfesysteem, wat totaal 6 maanden in beslag gaat nemen. We zitten inmiddels in maand 2 en mogen 5 september op controle voor een scan. Kan niet wachten om opnieuw te zien waar wat in mijn lijf zit, en hoeveel het opgeschoond is!

(Lieve mensen, ik geloof echt dat er heel veel in de natuur te vinden is wat ons kan helpen, op heel veel verschillende manieren, maar dit even terzijde. Iedereen kan/mag dit voor zichzelf uitdokteren.)


Ons YourTree ecocamp 
En dan natuurlijk even over YourTree en het zoeken naar grond, want misschien ben je wel helemaal niet geïnteresseerd in mijn nakankerende ontwikkeling. Zoals altijd hebben we grond op het oog, en zoals altijd is er een maar.... en een mits.... of meerdere maren en mitsen....

Geen grond is 1 van de veroorzakers van mijn schrijfblokkade. Want tja, een fijn terrein is nu eenmaal een basisvoorwaarde om ons ecocamp te kunnen starten. Geen grond, geen nieuws. Zo ging het een beetje in mijn hoofd. En elke keer dacht ik nu zijn we dichtbij en kan ik het van daken schreeuwen dat we grond hebben, maar nee.. 
Toch maak ik deze nieuwsbrief af (potver) met onze huidige stand van zaken. Voor alle mensen die geïnteresseerd meeleven, die ons meehelpen, die aan ons denken, die ons geld lenen, die kaarsjes voor ons aansteken, die mensen wie wij dankbaar zijn (merci beaucoup beaucoup). 


Land in zicht!
Over het terrein wat we op het oog hebben: het is een stuk weiland, wat geheel vrij in de natuur ligt. Geen verkeer, geen geluidsoverlast, en een prachtig vrij uitzicht. Het grenst aan een boerderij (van de leuke groente bioboer, daar waar wij gratis kickboks lessen krijgen) en er staat een grote, deels vervallen schuur op. 

Wat zijn de mits en maar-en??
  • het terrein met schuur is te klein
  • we mogen aangrenzende grond kopen, maar voor een topprijs.. (deze eigenaar weet dat we het graag willen en heeft de prijs verviervoudigd) (toch denk ik dat we hier wel uit gaan komen) (vertrouwen heet dat)
  • we wachten op verlenging van de bouwvergunning, en gaan dan in onder handeling met de hebberd
  • vervolgens is het tactiek kiezen om vergunning te krijgen daar een klein ecocamp te starten... (hoofdpijnbrenger, we lopen wekelijks verschillende scenario's af, maar zolang er geen reactie is op de bouwvergunning kunnen we niets, en blijven we dus sets bedenken en bakkeleien) (bakkeleien, zo'n woord waarvan ik graag de achtergrond zou willen weten)

Licht aan de horizon, want: 
  • de schuur mits bouwvergunning (naar verwachting geen probleem), aanwezigheid van water en licht, aangrenzende buren zijn allemaal zéér goede voorwaarden om camping vergunning te verkrijgen (duim, duim, duim)
  • het terrein kan helemaal naar eigen inzicht ingedeeld worden, wel zullen we voor veel beplanting moeten gaan zorgen, aangezien het geheel nu weiland is (welke bomen/struiken groeien snel?)


Conclusie: we staan niet stil
We gaan gewoon langzaam. Het is lang niet altijd even gemakkelijk geduldig te wachten. Zelf niet te kunnen bellen (mijn Frans vordert, maar een ingewikkeld telefoongesprek is nog ver van mijn bed show). Een prachtplan hebben en dan tegengehouden worden door de regeltjes. Terwijl je ziet dat iedereen in zijn leven vooruit gaat, een ander huis koopt, een baby krijgt, naar het buitenland vertrekt (hoor mij), gaat rondreizen, wel yurts plaatst, en noem alle gelukkige varianten maar op. 

Ook weet ik na zo'n jeweetwel-bui dat er mensen zijn die geen tijd meer hebben om langzaam te gaan, mensen die 1 januari 2019 vrolijk zijn begonnen en er nu niet meer zijn. Elk huisje heeft zijn kruisje.. Hoe kut (sorry, 't is gewoon de juiste benaming) alles ook soms lijkt, ergens is er altijd kracht om door te gaan. Voor mij persoonlijk is het een oorlogsspel met mijn gedachten winnen. Wat het voor jou is, geen idee, maar alles wat je verstoort is iets wat bij het leven hoort. 
HOE je ermee omgaat, dat is je winst of je verlies. Dat is mij inmiddels duidelijk. 

Elke dag is een nieuwe kans voor nieuwe keuzes, keuzes die blij maken (voorgaande zin lees ik momenteel dagelijks, het helpt). 

Winst of verlies
Oh ja, nu ik daarnet deze woorden schreef bedenk ik me dat ik wilde vertellen dat ik inmiddels een klein deel van ons eigen spaargeld in 4 verschillende online geld initiatieven heb gestoken. Omdat ik ervan overtuigd ben dat geld verdienen ook op andere manieren kan. Inmiddels is 1 account is van €500 naar €2949 gegroeid. Wil je daar meer over weten, dan kan ik (samen met een kenner) je er alles over vertellen. Bijvoorbeeld via een Skype of Zoom afspraak. 
Wat je nodig hebt is wat lef en een klein beetje spaargeld wat nu toch niks op je bankrekening staat te doen, c'est tout. 


Is tie af? Is deze update echt echt af??!!
Ik kan het bijna niet geloven, maar het is me gelukt over onze status te schrijven. 
'Nieuwsbrief schrijven': CHECK! = afvinken, doorstrepen, verwoed wegkrassen, papier verscheuren en dansend de avond doorbrengen! Wacht, eerst alle mail-adressen terugvinden en toevoegen... Merde. 

PS: dansen wordt 10 minuten uitgesteld


En oh neeee, (hoofdschuddend achter computer) ik vergeet te vertellen dat ik inmiddels werk in het superleukegezellige bio-winkeltje cq. lunchroomindemaak cq. vegan-keuken 'Canopy'. Ik mag daar meehelpen met het dagmenu, patisserie maken en zoete baksels recepten uitproberen (ben nu vegan, en vaak gluten- en suikervrije koekjesbakker). Zo leuk! 

Hoe kan ik het vergeten zijn te vertellen?! Nu ja, ik ben net op tijd (NB: zo hebben we straks ook de lekkerste baksels op ons ecocamp, jhamjhamjham).


Met een glimlachende glimgroet,

Evelinda &  Pierre 

Glimlach Eve 
Ja hoor, ik maak nog altijd ongewoon blij goed met mijn Cadeau-Atelier. Just let me know. 

YourTree ecocamp
Doe vind-ik-leuk: https://www.facebook.com/yourtreeecocamp 


Elke kleine stap brengt je verder op weg
(nu niet meer 10 x nalezen, maar gewoon versturen, Evelinda, goed = goed) 
(oké, oké)  (drukt op knop 'verzenden' en wenst alle maillezers een glimlach toe) 
​
6 Reacties

Het leven rammelt aan je stoelpoten!

12/1/2019

0 Reacties

 
WEEK 1/52 - 2019

Bammmmm, welkom in mijn bewuste leeflicht-verhalen, op de weg naar een ecocamp, met financiële vrijheid!


PS: ik verklap niet al het moois wat me is overkomen, maar her en der hebben jullie het op Facebook al kunnen proeven. Ik creëer mijn geldstroom momenteel, zonder dat het te veel kostbare energie kost. En ik gun dit iedereen, ook jou. Hou de komende weekverhalen in de gaten, want geld is hoe je het ook went of keert belangrijk in je leven (zie de stoelpoot nummer 1).

Geld maakt zeker niet gelukkig, maar is er wel onderdeel van. Ook als je minimalistisch leeft! (en duurzaam en biologisch en bewust en licht en .. Nu ja, je verneemt het vanzelf als je met me meelee(s/f)t, want ik heb mijn schrijfpen na lange tijd weer teruggevonden! 

#maakjeborstmaarnat (uhm... wat als je die uitdrukking letterlijk ziet....?!?) 
#enweetdatjewelkombentinmijnteam :)


Lees mijn schrijfsel hier: YOORS (onderdeel van mijn stoelpoot nummer 1)
0 Reacties

Eve 'n tussendoortje: Zelf wasmiddel maken! :D

15/11/2018

0 Reacties

 
OEhh, vandaag mijn eigen meukvrije wasmiddel gemaakt! Echt supersimpel, goedkoop en zonder chemicaliën. Een nieuwe stap in mijn geitenwollensokkenleven.     #kindkandewasdoen #ikhouvansimpel

Nooit bij stilgestaan
Het is onvoorstelbaar hoeveel meuk er in wasmiddelen zit, kijk maar eens voor de grap hoeveel waarschuwingen erop staan. En ik stond er nooit zo bij stil, maar er blijven altijd resten in de kleding zitten en dit houdt in dat deze chemicaliën in contact komen met.. jawel, jouw huid.

Daarnaast zal het gebruikte waswater elders weer gereinigd moeten worden, zodat het opnieuw drinkbaar water wordt. Ook zo'n ongezonde cirkel waar ik me vroeger niet van bewust was.
Bovendien zijn wasmiddelen vaak prijzig, en zelf maken is goedkoop. Daarnaast echt heel simpel om te doen, dus je ontlast je huid, het water, de aarde en je portemonnee.


Een ecologische must

Ons ecocamp 'YourTree' zal straks zonder riolering werken, maar met allerlei ecologische oplossingen. Een natuurlijk wasmiddel is dan ook een must voor ons.


Ook zelf wasmiddel maken?
Spiek via de link hiero:
   Yoors - Mijn gebruikte wasmiddelrecept
Als link niet werkt, let me know.
PS: let vooral ook op het etiket van de fles, eraf halen lukte niet. Een les in perfectionisme loslaten, goed is goed. Het gaat om het wasmiddel in de fles, niet om de buitenkant. ;)
Foto
0 Reacties
<<Vorige
    Foto

      Hey jij daar, wil je blogvolger worden?

    VOLG BLOG ❣


    ​Over mij

    Je suis Evelinda:
    Nadat ik huis en haard had achtergelaten, pendelde ik tussen ons kikkerlandje en Zuid-Frankrijk. Onderweg kwam ik van alles tegen, onder andere een leuke Fransman!

    'Every road will
    ​bring me something'

    Het plan ontstond: samen met een zelfgeknutselde camper door Europa, NU, want morgen kan alles anders zijn!
    En dat bleek ook zo te zijn, na het voelen van een bobbel in mijn borst...

    Het laatste verhalennieuws over natuurlijk genezen
    en het onmogelijke mogelijk maken via crowdfunding
    vind je in deze blablablog.


    Onze crowdFUNding is
    voor ecocamp YourTree
    - leefstijl kamperen.
    Kom natuurlijk
    logeren na doneren!

    €28.015 te gaan
    wat ik momenteel met Bitcoins aan het verzamelen ben
    UPDATE: 26-10-2020


    ​​Alle linkjes die ik plaats zijn informatief bedoeld. Er wordt met deze blog geen geld verdiend. :) Wel verdien ik passief online geld,
    ​wil jij ook in mijn team? 
    SCHRIJF EVE!


    Rode draden:

    Alles
    Geluksmomenten
    Glimlachvorderingen
    La Douce France
    Levensdilemma's
    Wonen Op Wielen


    Mijn leven in:

    Oktober 2020
    Maart 2020
    Juli 2019
    Januari 2019
    November 2018
    September 2018
    Juni 2018
    April 2018
    Februari 2018
    December 2017
    Oktober 2017
    September 2017
    Juli 2017
    Juni 2017
    Januari 2017
    December 2016
    November 2016
    Oktober 2016
    September 2016
    Augustus 2016
    Juli 2016
    Juni 2016
    Mei 2016
    April 2016
    Maart 2016
    Februari 2016
    Januari 2016
    December 2015
    November 2015
    Oktober 2015
    September 2015
    Augustus 2015
    Juli 2015
    Juni 2015

    RSS-feed

    ************************​
    ​​Bijbehorende plaatjes
    vind je op Instagram.
    En jouw reactie
    krijgt van mij altijd
    een luchtkus!

    *************************​
    Pracht-omslag-foto is verzorgd door Sophie, 
    ​SophieJolinkFotografie.
    Quote & model, c'est moi: GLIMLACH EVE
    Foto
Aangestuurd door Maak uw eigen unieke website met aanpasbare sjablonen.