Daar gaan we weer *BAM* in de stress.

Ik ben...
Zoekende naar een weg waar ik op kan lopen zonder wegzakken.
Aan het solliciteren.
Onzeker over mijn inkomen.
Verrassingen aan het maken.
Mensen aan het laten lachen.
Een luisterend oor & een pratende mond, met een nadenkend hoofd.
Ik ben ik. 
Met een grote waterlekkage in huis. :S

In mijn hoofd spelen weer allerlei dingen op; de apen krijgen vrij spel & de geiten mekkeren luidruchtig. Onzeker zijn is killing. Het zorgt voor een hoop stress, al kunnen we ook niet buiten stress. En toch.......... toch is er ergens een zacht stemmetje binnenin mij wat zegt: 'Je komt er wel, stug doorgaan. Stapje voor stapje.' Ik geloof dat kleine krakende kinderstemmetje en blijf nieuwsgierig naar wat de toekomst mij gaat brengen! Love, live, laugh het klinkt zo eenvoudig.

Ik zal maar weer eens gaan stampen. Doe je mee?*

*veel dingen die ik gebruik komen terug in voorgaande blogs, zoals de apen, de geiten en het stampen... en die waterlekkage wordt hopelijk vandaag door een loodgieter opgelost, dat is dan al 1 zorg minder. Wellicht is de loodgieter net zo leuk als de Franse internetmonteur. ;)

Een leven zonder stress bestaat niet, mensen. Ook al weten we (en lezen we overal) dat stress niet goed voor je is. Op een gegeven moment overvalt het je toch weer. Misschien praat ik alleen voor mezelf. Dat kan. Dan hoor ik graag van jou hoe je dit aanpakt! Want ik loop uiteindelijk vaak weer te stressen, zo ook in mijn laatste week. Dit moet nog en dat moet nog. Een deadline is mijn stok achter de deur. Alle uitdrukkingen zie ik tegenwoordig uitgebeeld voor me, hoe moet je dat nu weer zien met die stok? Die stok slaat de deur dicht, dus je moet rap doorlopen anders krijg je hem keihard tegen je kont?! Maar waarom loopt het altijd ongemerkt tegen die deadlines aan? Wil ik dan teveel in een te korte tijd? Vaak voel ik de deur net niet tegen mijn billen. Haha, maar wat een gedoe om snel en foutloos door alle dichtslaande deuren te geraken.. En waarom doen we dit onszelf aan? Wie bepaalt die deadlines? En kan die deur daarna niet gewoon weer open?

Maar weet je wat ik gedaan heb toen mijn to-do-lijstje me boven het hoofd groeide (visueel ook een leuke trouwens, zie je mij al zitten met een ellenlange lijst tot aan het plafond voor me, hartkloppingen en een diepe hopeloze frons op mijn gezicht)? Ik heb mezelf een aai over mijn bol gegeven... Met mijn hand streek ik een paar keer over mijn haren, vanaf mijn voorhoofd langzaam over heel mijn haarbol. En ik weet niet wat dat is, maar het is zo'n fijn gevoel. Normaal gezien zou je een partner kunnen vragen dit te doen. Het werkt ontspannend. Voor een single is dat minder gemakkelijk, dus doe ik het gewoon zelf. Ik snap wel dat vele dieren graag geaaid worden!

​(Ik heb laatst een advies gelezen dat ik vooral de bloglezers niet mag zeggen wat ze wel of niet moeten doen... maar... tja... ik kan het niet laten... GEEF jezelf die lieve aai over je bol!! En blijf aaien tot je het voelt. Jij verdient aandacht, uiteindelijk ben jijzelf degene die voor je eigen leventje verantwoordelijk is en niet een ander... En ja, zeg zeker als je gestrest bent: 'Het komt wel goed, schatje!'​)

Mijn blog is 3 dagen verlaat online. Een deadline die ik niet gehaald heb, ik heb de stok van de deur even gevoeld en toen dacht ik: jammer, maar andere dingen gaan nu voor. Ik ben terug in Nederland, moet vreselijk wennen aan alle drukte, ik mis de Franse omgeving, maar ik heb alweer zoveel dingen meegemaakt dat ik er een hele blog mee zou kunnen vullen. Mijn reisdag verliep super! Ik ben via een oud-vriendinnetje gereden die ik al 3,5 jaar niet meer gezien had. Helaas kon ik er niet lang blijven, maar ik ontmoette haar schattige peuter, kreeg een bordje pasta, een kopje koffie en een knuffel. Wat wil een mens nog meer? Ik heb gestrest om het huis schoon achter te laten, alle spullen georganiseerd in de auto te krijgen en een beetje op tijd bij het vriendinnetje aan te komen. Mo heeft de gehele weg op mijn schoot liggen snurken en uiteindelijk is alles op z'n pootjes terecht gekomen. Ik heb Frankrijk verlaten en ben op weg in een nieuwe Glimlach Eve periode in Nederland! Het liefst zonder al te veel stress en met vele verhalen. :)

Over lariekoek bakken, halve zolen en meer geklets. Elke Franse week verzin ik kennelijk iets voor jullie, geen idee hoe het ontstaan is, maar ik zit nu met deze gebakken peren (wie weet meer van het ontstaan van deze  uitdrukking, was er ooit iemand die er achterkwam dat je peren niet kon bakken, maar die ze toch moest opeten?!). Kijk, daar ga ik alweer. Ik denk dat ik te weinig mensen spreek hier.. Maar ik heb wel echt lariekoekjes gebakken. Wanneer heb jij voor het laatst koekjes bruin gebakken? Vroeger toen je klein was met jouw oma, je va of moe? Dan is het echt wel hoog tijd om het te proberen! Nostalgie, ik hou ervan. En het kan lekker en simpel (een supersite vind ik, alleen de naam al), ik heb alvast een recept voor je uitgezocht: gezonde snelle koekjes. Vooruit als alternatief (je hebt misschien geen oven = geldige reden of geen zin = geen reden) dan mag je ook koekjes bij de bakker gaan kopen (zij blij, jij blij, ik blij) (dus niet bij de supermarkt - ik weet het, ze zijn super die markten, maar de bakker zorgt voor een andere beleving) (dat vind ik). Ik vind veel dit keer, ik wil ook veel en eigenlijk wil ik simpel zijn. Ik hou ermee op (voor nu). 

Het kan wel! Dikke tranen, twijfels, zorgen en vriendschappen. Het was voor mij een afwisseling van huilen en lachen deze week. Maar ik sta weer terug op 2 benen en ik stamp sindsdien elke ochtend 3 keer op de grond met de woorden: HET KAN WEL! Ik daag je uit: stamp drie keer op de aarde onder je. Wat je daarna voelt is: 'het leven', een fijne energietrilling in jouw voet en been. Ja, we bestaan en wat doen wij hier eigenlijk?! Weet jij het? :) 

- Tip: mijn typ-relaas is gemakkelijker op pc te lezen als je met 'Ctrl+naarbovenscrollen' het beeld vergroot.
- Link: in dit verhaal komt er meerdere keren een droomwoning voorbij,  je mag nu zelf kiezen eerst lezen en dan spieken of eerst beeld en dan het leesvoer bekijken; 'Het huisje wat zo uit een roman lijkt te komen' (met name foto 1 en 8..... zwijmel, zwijmel.....)
​