Bij het ogen open doen: 'Nee, vandaag ga ik echt aan mijn presentatie werken, gister (en eergisteren en daarvoor) kwam er ook al niet van. Vandaag echt!'
Ontbijt met vader (84-jarige bakker): 'Ik ga naar de molen, ik kan niet veel meenemen op de fiets, maar wilde eigenlijk zaterdag wel een paar broodjes bakken.' Met andere woorden: 'Fiets je gezellig mee?'
Fietsen worden van stal gehaald, ik zeg nog het duurt toch geen uren. 'Nee, nee, een uurtje meestal.' .......
Ja, dit is een klein leuk uitstapje denk ik bij mezelf, want NU, vandaag kan het, want morgen kan alles anders zijn.
Bij de molen zoeken we de juiste zakken meel en de verkoopster gaat ervan uit dat we met de auto zijn, zoveel ligt er op haar toonbank als we klaar zijn. 'Maar nee, met dit mooie weer ga je toch zeker niet met de auto' krijgt ze als een vanzelfsprekendheid van mijn vader te horen.
Dan besluit ze ons maar te helpen alles naar de fietsentassen te brengen. Passen er misschien aardbeien bij? Nog net. Dan doe toch maar een doosje! Hebben we genoeg geld? Nog net, er zit namelijk geen pinpas in de portemonnee, dus op = op in mijn vaders knip. We vertrekken bepakt en bezakt. So far, so good. Zo thuis eindelijk lekker werken aan mijn praatje, denk ik op dat moment.
'Zullen we langs de zee fietsen?' klinkt het dan ineens naast me. De zee is het Veluwemeer geworden, maar voor papa is het altijd nog de zee. En ik hoor mezelf zeggen: 'Ja, mooi, waarom ook niet?' (NB: slechts 9 dagen te gaan tot mijn Proostende Praatje..)
Enigszins verbaasd over de weinige vogels en bloemen in de weilanden fietsen we keuvelend verder. Ik vertel over Frankrijk, hij vertelt over vroeger. Tot we onze weg overgaat in onverharde weg, totdat deze hobbelige weg over gaat in grasland. Totdat we.. een blote man zijn kleine verlaten woonchaletje uit zien komen. Oeps, we zitten op een stuk privégrond! Wat een onverwachts avontuur.
Maar er beginnen, naast een heldere lach, wat zweetpareltjes op t gezicht van de oude bakker te komen. 'Ach, een goede oefening voor alle spieren dit.' klinkt het als we met plezier dezelfde tocht terug vervolgen.
We zijn ergens verkeerd gereden en we zien al snel de weg die we hadden moeten nemen.
En daar vinden we zomaar ineens De Vlierefluiter!
Een allerschattigst plekje middenin de weilanden. Koffie, thee, ranja, lekkers in een koektrommel, honing van de imker, zelfgemaakte jammetjes, zelfs prachtige aquarellen en een blikken blikje doet dienst als kassa.
Terwijl de kippen en kuikens rond ons scharrelen, zoekt papa even een bankje op. Maar ja, wat zit er nog in de portemonnee? Vraagt hij zich af.
We vinden er een euro in! Dat wordt dus geen koffie, jammer. Maar homemade ranja is 50 cent, dus een glas water zal wel uit kunnen, zeg ik. We drinken na elkaar zodat we maar 1 glas 'vies' op het afwaskarretje hoeven te zetten..
Wat een onverwachts rijkdom momentje en dat voor 1 euro, in het groen, met mijn vader, in een sfeer waarbij mensen elkaar nog vertrouwen op eerlijkheid. Hoe fijn! Hoe heerlijk!
Bijgekomen klimmen we weer op ons stalen ros en vol van vreugde vervolgen we onze weg door de weilanden naar huis. Die presentatie komt wel, schiet er door mijn hoofd, maar dit mooie momentje neemt niemand meer van mij af..
-------
Heb je zin in een offline Blablablog? Dan zie ik je graag:
Zaterdagavond 16 juni - bij Cultkitchen Breda - vanaf 19uur - klik hier voor deze locatie
Zaterdagmiddag 23 juni - bij De Rozenhof Doornspijk - vanaf 14uur - klik hier voor deze locatie
Lees meer over mijn event bij WIE... (klik hier)
Ik hou mijn Proostende Praatje over alles wat ons is overkomen sinds ik verliefd werd op en in Frankrijk, op camperreis ging en ineens een vreemde bobbel in mijn borst voelde...
'Eve over kanker, keuzes en crowdfunding'
Voel je welkom om mee te komen luisteren naar een turbulente tijd, waarbij ook hele mooie kansen voorbij zijn gekomen. Momenteel bouwt mijn Fransman yurts in Frankrijk, 1 voor onszelf en 5 om te gaan verhuren. Ons eigen knusse ecocamp, waar jij kan komen leefstijl kamperen! We gaan op naar de toekomst, vanuit het vandaag.
Liefs liefs voor nu
en ik zie je met plezier over een paar dagen (dan wanneer mijn presentatie echt af moet zijn...)
En eigenlijk is dit verhaal nog niet af, want terwijl ik dit zit te typen komt een oude vriend van mijn vader binnen zetten, 83 jaar, en verhalen over vroeger zijn al begonnen. Ik ga snel even luisteren. En die presentatie, ja, komt. Echt.
16-6 en 23-6, tot dan! :D Volledig gratis, maar neem wel een stoffig boek en een muntje mee :)
Och, jongens, daar komt de overbuurvrouw met haar mooie spierwitte haren ook nog de straat overgestoken. Op naar nog meer verhalen, het lijkt wel een reünie hier, waar ik toehoorder bij mag zijn. :D
Ontbijt met vader (84-jarige bakker): 'Ik ga naar de molen, ik kan niet veel meenemen op de fiets, maar wilde eigenlijk zaterdag wel een paar broodjes bakken.' Met andere woorden: 'Fiets je gezellig mee?'
Fietsen worden van stal gehaald, ik zeg nog het duurt toch geen uren. 'Nee, nee, een uurtje meestal.' .......
Ja, dit is een klein leuk uitstapje denk ik bij mezelf, want NU, vandaag kan het, want morgen kan alles anders zijn.
Bij de molen zoeken we de juiste zakken meel en de verkoopster gaat ervan uit dat we met de auto zijn, zoveel ligt er op haar toonbank als we klaar zijn. 'Maar nee, met dit mooie weer ga je toch zeker niet met de auto' krijgt ze als een vanzelfsprekendheid van mijn vader te horen.
Dan besluit ze ons maar te helpen alles naar de fietsentassen te brengen. Passen er misschien aardbeien bij? Nog net. Dan doe toch maar een doosje! Hebben we genoeg geld? Nog net, er zit namelijk geen pinpas in de portemonnee, dus op = op in mijn vaders knip. We vertrekken bepakt en bezakt. So far, so good. Zo thuis eindelijk lekker werken aan mijn praatje, denk ik op dat moment.
'Zullen we langs de zee fietsen?' klinkt het dan ineens naast me. De zee is het Veluwemeer geworden, maar voor papa is het altijd nog de zee. En ik hoor mezelf zeggen: 'Ja, mooi, waarom ook niet?' (NB: slechts 9 dagen te gaan tot mijn Proostende Praatje..)
Enigszins verbaasd over de weinige vogels en bloemen in de weilanden fietsen we keuvelend verder. Ik vertel over Frankrijk, hij vertelt over vroeger. Tot we onze weg overgaat in onverharde weg, totdat deze hobbelige weg over gaat in grasland. Totdat we.. een blote man zijn kleine verlaten woonchaletje uit zien komen. Oeps, we zitten op een stuk privégrond! Wat een onverwachts avontuur.
Maar er beginnen, naast een heldere lach, wat zweetpareltjes op t gezicht van de oude bakker te komen. 'Ach, een goede oefening voor alle spieren dit.' klinkt het als we met plezier dezelfde tocht terug vervolgen.
We zijn ergens verkeerd gereden en we zien al snel de weg die we hadden moeten nemen.
En daar vinden we zomaar ineens De Vlierefluiter!
Een allerschattigst plekje middenin de weilanden. Koffie, thee, ranja, lekkers in een koektrommel, honing van de imker, zelfgemaakte jammetjes, zelfs prachtige aquarellen en een blikken blikje doet dienst als kassa.
Terwijl de kippen en kuikens rond ons scharrelen, zoekt papa even een bankje op. Maar ja, wat zit er nog in de portemonnee? Vraagt hij zich af.
We vinden er een euro in! Dat wordt dus geen koffie, jammer. Maar homemade ranja is 50 cent, dus een glas water zal wel uit kunnen, zeg ik. We drinken na elkaar zodat we maar 1 glas 'vies' op het afwaskarretje hoeven te zetten..
Wat een onverwachts rijkdom momentje en dat voor 1 euro, in het groen, met mijn vader, in een sfeer waarbij mensen elkaar nog vertrouwen op eerlijkheid. Hoe fijn! Hoe heerlijk!
Bijgekomen klimmen we weer op ons stalen ros en vol van vreugde vervolgen we onze weg door de weilanden naar huis. Die presentatie komt wel, schiet er door mijn hoofd, maar dit mooie momentje neemt niemand meer van mij af..
-------
Heb je zin in een offline Blablablog? Dan zie ik je graag:
Zaterdagavond 16 juni - bij Cultkitchen Breda - vanaf 19uur - klik hier voor deze locatie
Zaterdagmiddag 23 juni - bij De Rozenhof Doornspijk - vanaf 14uur - klik hier voor deze locatie
Lees meer over mijn event bij WIE... (klik hier)
Ik hou mijn Proostende Praatje over alles wat ons is overkomen sinds ik verliefd werd op en in Frankrijk, op camperreis ging en ineens een vreemde bobbel in mijn borst voelde...
'Eve over kanker, keuzes en crowdfunding'
Voel je welkom om mee te komen luisteren naar een turbulente tijd, waarbij ook hele mooie kansen voorbij zijn gekomen. Momenteel bouwt mijn Fransman yurts in Frankrijk, 1 voor onszelf en 5 om te gaan verhuren. Ons eigen knusse ecocamp, waar jij kan komen leefstijl kamperen! We gaan op naar de toekomst, vanuit het vandaag.
Liefs liefs voor nu
en ik zie je met plezier over een paar dagen (dan wanneer mijn presentatie echt af moet zijn...)
En eigenlijk is dit verhaal nog niet af, want terwijl ik dit zit te typen komt een oude vriend van mijn vader binnen zetten, 83 jaar, en verhalen over vroeger zijn al begonnen. Ik ga snel even luisteren. En die presentatie, ja, komt. Echt.
16-6 en 23-6, tot dan! :D Volledig gratis, maar neem wel een stoffig boek en een muntje mee :)
Och, jongens, daar komt de overbuurvrouw met haar mooie spierwitte haren ook nog de straat overgestoken. Op naar nog meer verhalen, het lijkt wel een reünie hier, waar ik toehoorder bij mag zijn. :D
RSS-feed
