Fouten - blijven - maken is menselijk. Dit is een hele geruststelling, vind je ook niet? Maar we zullen terug naar morgen gaan. Kan dat? Terug naar morgen? Vanuit het nu wel denk ik, en alles kan. Ik wilde enkel teruggaan naar dat wat ik jou wilde vertellen over de dag na vandaag. Mijn wijze levensles voor deze laatste maand van 2016, haha. (Oh wacht, ik mocht ‘haha’ niet meer gebruiken. Jij als lezer moet zelf bepalen of het grappig is. Sorry. Mijn schrijfles van dit jaar..)
“Can I have a moment?” (“Natuurlijk mag dat, Adele.” Ze klinkt op de achtergrond. Verder in the background heb ik voor de eerste keer in mijn leven een broodmachine aan het werk gezet, mijn hartje klopt vol verwachting voor een vers gebakken brood. Tis maar waar je blij van wordt. Ondertussen zal ik mijzelf vermaken met schrijven.) :)
Maar dit is wat je wil weten:
‘Morgen kan alles anders zijn.’ Ik weet niet wanneer ik deze zin voor het eerst voor mijzelf opschreef. Maar ik weet wel zeker dat het nog niet volledig binnen kwam. Zoals met heel veel quotes en zinnen. Met deze mooie spreuken heb ik een soort haat/liefde verhouding, mogelijk was je dit opgevallen met mijn ‘Kerst.De ballen.De boom in’ foto laatst op Facebook. Het verschilt per dag of ik ze wel of niet kan waarderen. En dit zegt waarschijnlijk iets over mij en de flow waarin ik zit.
In de periode van mijn burn-out (eind 2014-tot?) heb ik veel gepiekerd. Heel veel. En door drastische beslissingen ben ik weer boven water. Ik geniet van elke dag. Van elk uur. Tuurlijk zijn er momenten waarop mijn hoofd en gedachten met mij aan de haal gaan, op een ongelukkige manier. Maar deze momenten zijn kort. Ik heb zoveel minder geld, maar ik voel me zoveel rijker. Dat gevoel is onbetaalbaar en bijna onbegrijpelijk.
Gelukkig zijn kan niet 24/7
Het leven kan nooit altijd één grote gelukkige periode zijn. Zeker niet. Zoals ik vaker heb genoemd in mijn verhalen, ieder huisje heeft zijn kruisje. Alleen hoe ga je ermee om? Wat waardeer je in je leven? Wat laat jouw hart van vreugde een slag overslaan? Als je dat weet, dan doe dit vaker en vaker. Maar hartkloppingen gebeuren pas als je in beweging bent. Voel je een dipje? Dan is dit niet erg. Gooi je voeten op de bank en zet een pot thee. Of beter andersom. Eerst de thee zetten, dan de voetjes van de vloer. Je kan niets anders doen als door de sombere bui heen gaan. Uiteindelijk houdt het een keer op met regenen. Hoelang de bui ook lijkt te duren.
Ik heb het maandenlang zien regenen, met tussendoor kleine zonnestralen die ik af en toe een beetje voelde. Dus ik ben van mening dat ik deze wijsheid mag vertellen. Besef tijdens deze donkere dagen: “Morgen kan alles anders zijn.” Slechter, of beter. Dat weet niemand. Er zal een dag komen dat deze zin ook daadwerkelijk bij jou zal landen. En zit jij in een gelukkige periode van je leven? Ook dan kan morgen alles anders zijn, des te dankbaarder ben je met jouw mooie leven van vandaag!
Driving home for Christmas!
Ik heb vanaf vandaag nog 2 weken voor ik weer naar Nederland vertrek. Deze stille periode in Frankrijk heeft me veel goed gedaan. Ik ben blij. Ik heb zin in het leven. Mijn beslissingen hebben er voor gezorgd dat ik veel vertrouwen heb in mijn uren hier op de wereldbol. En bij deze stappen (ook letterlijk gezien) zit er in mijn achterhoofd dat het morgen anders kan zijn. Dat maakt de wereld om mij heen anders, dat doet de bomen om mij heen bijna lichtgeven. Het geeft de sterren, dit huis, mijn ochtendkoffie en mijn eten extra glans. En morgen kan tevens over 5 minuten zijn.
We hoeven niet allemaal succesvol in de Linda terecht te komen met wat we doen, of waar we voor staan. Als het klopt voor jou en je omgeving dan ben je een heel eind. De rest komt wel. Of niet. Het maakt niet uit. Eureka! Hahaha, eindelijk. (Shit toch weer de haha..)
Maak mooie momenten
De dag gaat voorbij, de week, de maand, en zelfs het jaar! Bijna gaan we wéér naar oud en nieuw. Whoop, tijd voor champagne. (NB: er zijn veel meer momenten die bubbels verdienen!) In plaats te denken aan waar je heen gaat met kerst of op oudejaarsavond en welke verwachtingen anderen hebben. Denk eraan met wie wil je het liefst zijn? Met wie wil jij jouw mooie momenten opbouwen voor later als je oud en grijs bent? Ik vind het lastig, er zijn zoveel dierbare mensen.
Maar ik heb een oplossing, je hoeft niet enkel op de jaarwisseling te kiezen met wie en waar je tijd door brengt. Nee, het jaar heeft niet voor niets 364 dagen! Waarom alleen feestdagen met de feestdagen? Gek toch? Die verplichte gezelligheid, jak. Dus doe wat je hart jou ingeeft, en stoot je mensen voor het hoofd? Dan zegt dit iets over hen. Durf voor jezelf te kiezen, het kan zonder egoïstisch te zijn. Poeh, wat een wijsheid komt er dit keer uit mijn vingers.
Single op 31 december…
En ben je net als ik vrijgezel? Baal je ervan dat je weer eens om 24u niemand hebt om een dikke kus te geven voor jouw toekomst samen? Beloof je me dan bij deze dit: Knijp keihard in je eigen hand op het magische moment en zeg in jezelf: “Morgen kan alles anders zijn.” (NB: verzuurde, verbitterde, vastzittende vrijgezellen zijn niet vrij gezellig.. Je bent leuk als je lacht! :P)
Als jij uiteindelijk na jaren deze planeet verlaat, zijn het de momenten die met jou meegaan. Dat en die alleen. Waarom vergeten we dit toch steeds? Zorg er voor dat jouw herinneringen sterfbedwaardig zijn. Is er gedoe in de familie? Is er gedoe op je werk? Probeer er boven te staan. In jouw hoofd kan je nagaan wat belangrijker is dan de boze of twijfelende woorden die in je opkomen. Of denk enkel aan de 5 woorden van deze blog:
Morgen kan alles anders zijn
Mij helpt het in ieder geval. En ik weet dat het jou ook kan helpen, om zaken realistischer te zien, om dankbaarheid te voelen en om door te gaan met dingen die er écht te doen. Besef hoe kostbaar jouw minuten in dit leven zijn. Kijk naar de hoeveelheid coaches er tegenwoordig zijn, ze vertellen allen deze boodschap. Ik wil je niet coachen, dit zal jij voor jouzelf moeten doen. Maar misschien zet het je aan het denken. Wellicht word je in beslag genomen door zorgen, om geld, om je gezin, om het single zijn, om je werkzaamheden, om je familie, of om een ziekte.
Het is niet erg als je gedachten hierheen gaan, of daarbij stilstaan. Maar doe wat je kan om kostbare momenten mee te maken. Deze zijn echt onbetaalbaar. Van een paar vrienden weet ik dat zij ernstig zieke familieleden hebben. Elke keer als er een contactmoment is dan voel ik onder andere dankbaarheid voor mijn leven NU. Niet morgen.
Verstand op nul zetten
Iemand vroeg mij koffie te drinken, om wat vragen te kunnen stellen over hoe ik het heb gedaan. Huis en haard opzeggen en vertrekken naar een ander land. In gedachten begon ik gelijk met een heel verhaal, en dat is makkelijk voor een verbeeldende denker zoals ik. Maar wat ik uiteindelijk antw…
__interruptie___ ineens was het licht hier uit. Ik blij dat ik een paar kaarsjes aan had voor de gezelligheid… Nu blijken ze verdraaid handig. Wat gebeurde er?
De stoppen zijn doorgeslagen. En wel door de.. broodmachine.. Zie je wel, alles kan binnen 5 minuten anders zijn. Mijn perfecte deegje was na het rusten en rijzen toe aan het bakproces. Maar helaas, iets ging mis in de stroomgeleiding. Ik heb andere groepen en stopcontacten geprobeerd, steeds bleef ik in kaarslicht achter. Toen kwam ineens het heldere idee om het thuisfront te bellen. Mijn vader is niet voor niets al bijna 80 jaar bakker. Ik leg de situatie uit, hij moet lachen. En geeft advies om mijn deegje in de keukenoven te zetten. Daarnaast krijg ik de opmerking, “Tja, je bent niet zomaar ineens een goede bakker… Succes!” De broodvorm gaat voor 40min de inmiddels voorverwarmde oven in.. Ben benieuwd! Terug naar mijn verhaal___
Mijn antwoord luidde: “Voornamelijk was het verstand op nul zetten”. (Dat is pas moeilijk voor een perfectionistische denker.. dus daar zit precies de uitdaging.) Moeilijke dingen brengen veel. Nog zo’n cliché…
Mijn happy moments:
-Op een donkere koude avond besloot ik voor het eerst sinds dagen in de brievenbus buiten aan het weggetje te kijken. Met mijn zaklamp ging ik op pad. De oprit af. Door een blik naar boven te werpen, zag ik mega veel sterren. De hemel is mooi als je er oog voor hebt. Ik opende de klep van de houten box en zag maar liefst 3 enveloppen! Zo mega leuk! Het geeft steun te weten dat anderen aan je denken en dit tonen. Je hebt jezelf nodig in dit leven. Maar toch ook anderen.
-Opnieuw heb ik een paar nachten doorgebracht bij het duurzame woonproject. Hoe dierbaar is het om nieuwe warme mensen te leren kennen, die ook meerdere stappen hebben genomen om te kiezen voor hun droom. Tijdens het plukken van heerlijke oranje vruchten uit hun prachtige kakiboom in de enorme tuin stond ik dankbaar te zijn (en te smikkelen). Op de terugweg bezocht ik tevens mijn coach, die mijn rustpunt was toen ik middenin de burn-out zat. Ze bleek dichtbij te wonen. Opnieuw een happy moment!
-Moederziel alleen stapte ik binnen bij een soepwedstrijd. Het over de drempel gaan was toch weer kort moed verzamelen. Ik ken er immers niemand. Hoe werkt een soepwedstijd eigenlijk? Ik had geen idee. Ok, ademhalen. (Als het niet leuk is, dan kan ik gewoon weer vertrekken…) En wat gebeurde er? Het was super! De soepen waren heerlijk, tussendoor mocht je jouw soepmokje omspoelen met rode wijn en brood. Totaal waren er 8 deelnemers, ik zat behoorlijk vol na het proeven. En dat voor 3 euro. Terwijl ik van mijn derde soepje zat te snoepen, sprak een man (van gelijke leeftijd) mij in het Engels aan. Het werd een heel leuk gesprek, eerst over soep, toen over het leven in Frankrijk en vervolgens over het verlaten van je huis en al je spullen.
Na een tijdje kwam ook zijn vrouw bij ons staan en hun oudste dochter was de jongste deelneemster van de leuke middag vol soep. Toen ik een paar vragen ging stellen kwam ik achter hun bijzondere verhaal. (Ook jij kan dit lezen, op de volgende site: offthegrid-link.) Het mooie Engelse gezin met totaal 4 kids reist namelijk al ruim 2 jaar de wereld rond. Super inspirerend om te zien hoe zij dit voor elkaar krijgen. We drinken een wijntje na afloop van de wedstrijd en delen mailadressen uit, en inmiddels zijn we 2 weken verder.
Gisteren heb ik in hun gezelschap geluncht in het historische en sfeervolle stadje Sarlat. Dat zijn de voordelen van eigen werk hebben. Je kan het zelf indelen. Plan je eigen dagindeling. Ook een voordeel van single zijn overigens. En de mensen die op je levenspad verschijnen zie je niet aankomen. Die zijn er gewoonweg ineens. Aan de andere kant, niet ineens. Ik moest wel die drempel over om alleen te gaan soepproeven. Het had in de soep kunnen lopen. En dan? Ja, dan had ik iets anders ervaren dan wat er nu gebeurde. Hoe vaker je dit soort dingen doet, hoe makkelijker het wordt. Je kan gewoon ergens beginnen. Kom op. Je durft het wel. Als ik het durf, dan jij helemaal!
Ik weet het zéker. (Weet je dit motto nog: Fuck it, je overleeft het toch niet?! Nou dan.)
Make it a December to remember
In december 2015 heb ik een stuk geschreven en lezers aangespoord om een stukje over het jaar te schrijven. Nu is het alwéér december, en het is tijd om je geschreven tekst terug te lezen (ik zou je hieraan helpen herinneren). Wat heeft het jaar gebracht? Toen ik in 2014 geen kansen zag, was ik enkel verdrietig. Ik zag het niet. Ik wist niet wat te doen met mijn tijd in dit leven. Wat een verschil met nu.
Als ik december 2015 terug lees, dan moet ik bij mezelf lachen. Ik had geen idee dat ik uiteindelijk totaal 5 van de 12 maanden in Frankrijk zou wonen. Geen idee dat ik mijn huis in Nederland zou opzeggen, en dat ik praktisch volledig zou ontspullen. Maar wat voelt het goed. Wat ben ik blij dat ik ondanks dat ik het niet durfde, toch gedaan heb. En voor 2017? Ik ga nog altijd voor groei van Glimlach Eve. In welke vorm en vanuit welke plek op aarde dan ook. Want het is supertof om te kunnen zeggen: “Ik maak mensen blij.” Of zoals mijn nieuwe Engelse vrienden zeiden: “Wow, you make people smile.” Tegen hun heb ik Glimlach Eve uitgelegd als zijnde: “Smile a While”. Zou dit de eerste stap richting een internationaal bedrijf zijn? Ik kan niet wachten op wat er gaat komen!!
Gooi goede voornemens gelijk in de prullenbak
Goede voornemens houdt bijna niemand vol. Ik heb ze overboord gegooid, zonde van je energie. Morgen kan immers alles anders zijn. Doe de dingen waar je een spontaan vreugdedans door zou willen doen (maar wat je niet doet, omdat we dit volledig verleerd zijn. Deed ik het laatst, hing Mo in mijn kuit. Zelfs de kat is niet gewend aan extreme uitingen van blijdschap..)
Mijn focus in 2017
Dus geen voornemens, maar voorwaarden van mijn leven komend jaar:
- Geen vast huis (geen idee waar ik wil en ga wonen, maar 12 maanden zijn zo voorbij)
- Ongewoon blij goed via Glimlach Eve verspreiden in de wereld (jaaaaah, blijft leuk! Blij maakt blij.)
- Schrijven in mijn blog en boek (je kan alvast intekenen, ik heb mezelf toestemming gegeven een nieuw lijstje aan te maken, laat het me weten als jij jouw mooie naam op deze bijzondere lijst wil hebben: Ja.ik.maak.van.jou.een.schrijfster.zet.mijn.naam.op.jouw.leuke.lijst-KLIKHIER)
- PS: en het vinden van een leuke man (ok, men zegt dat je dit soort dingen moet loslaten, en aan de andere kant zegt men dat je het de wereld moet laten weten, dus ja.. Ik ga niet zoeken, wel vinden. Misschien zelfs morgen.)
Vermaak, verliefd, gevlogen
Door mijn Franse avontuur ben ik achter de volgende conclusie gekomen, meestal gaat het zo: Verliefd, verloofd, getrouwd. Bij mij is het: Vermaak, verliefd, gevlogen. :) Ik ben ervan overtuigd dat er voor iedereen iemand is, als je het maar aandurft. Ik zal het vast met iemand een keer aandurven. Tot die tijd vermaak ik me zeker. (Tussen de regels door hebben jullie vast in de gaten hoe het met mijn Franse monteur is afgelopen.)
Tussen kunst, kitsch en kerst
Alle pittorekse dorpjes hier worden uitbundig versierd met allerhande en vaak kitscherige kerstdecoratie. Gisteravond moest ik keihard lachen, omdat ik normaal gezien hier het huis van de buren niet zie, en nu uit het raam allerlei gekleurde en fel knipperende lichtjes zag. Het meer dan 200 jaar oude huis ziet eruit als in een Amerikaanse kerstfilm. Het zijn schatten van mensen, de buren, laatst stonden ze voor de deur met een doosje eitjes van hun kippen. Opnieuw voor mij een lief momentje.
De kerstsfeer, die hier een beetje opborrelt links en rechts, doet mij uitkijken naar mijn terugreis. Ergens ben ik al met 1 been terug, en ergens bundelt er nog een been hier rond, in alle vrijheid. (Altijd maar die verdraaide innerlijke tweestrijd..) Maar goed, ik heb gezegd wat ik wilde zeggen. Tijd om het te laten rusten, morgen weer een dag. Nu eerst eens mijn brood gaan proeven, met een flink stuk kaas. Jammie!
(En zoals papa zei, je bent niet zomaar ineens een goede bakker, je bent nooit zomaar ineens daar waar je wil zijn. Oefening baart kunst. Ok, nu stop ik echt. Je zal het zelf moeten beleven. Ik ga in 2017 gewoon door met oefenen, en ik beloof jullie op de hoogte te houden.)
Voor jullie: VIVE LA VIE !
Voor nu en morgen ... ..... ...... ....
Mijn focusverhaal had maar liefst 92 likes! Dat geeft een onwijs tof gevoel, ik denk dat focus voor veel mensen een probleem is. Ik krijg de laatste tijd veel verzoeken om te gaan koffie drinken, misschien volgt er in de toekomst wel een drink-koffie-en-vertel-boekpresentatie. Je bent bij deze alvast uitgenodigd. ;) Mijn hemel, ik blijf maar schrijven hè?