Vorige week kon ik (vond ik) er onderuit komen om een stukje te schrijven, omdat ik bezig was met de organisatie van mijn feestje op 16-6-16 (dit is komende donderdag, terwijl ik deze blog schrijf nog maar een paar dagen...). Bij het ontstaan van dit spontane idee werd ik superblij. Hoe tof! Wat een kans om in deze locatie, middenin in de natuur een klein feestje te houden. Maar daarna..... feeststress.... Hopeloos verloren ben ik druk bezig, opnieuw met van alles en nog wat door elkaar en inclusief meerdere lijstjes. Plus lijstjes van lijstjes. Enz. enz. Zen is nergens meer te bekennen!

Gevoelsmatig zit ik weer bijna in een burn-out, want al mijn lijstjes komen niet af. En ook komt er weinig uit mijn handen qua daadwerkelijk verrassingen maken. Want naast de feeststress ben ik in mijn hoofd druk met het uitzoeken hoe ik mijn huur kan blijven betalen, hoe ik nog meer met minder (minimalistisch) kan leven, hoe ik Frankrijk met Nederland kan combineren, hoe ik mijn rust kan vinden... Haha, nou zo in ieder geval niet!

Tussen de bedrijven door kwam er ook nog een blauwe maandag die leuke jongeman voorbij (ja echt een blauwe maandag, want het ging wel geteld om 3 maandagen, achteraf gezien grappig dat dit steeds zo uit kwam op de maandag. Of maakten we dan gewoon geen tijd voor elkaar?! Maar ach, geen tijd om over na te denken.), (NB: en ik zweer nu écht jongere mannen af overigens). 

En bovenop alles ontmoette ik vrijdagavond mijn speciale man van vorig jaar voor het eerst weer... Ruim een jaar geleden was hij mijn spirit, mijn alles en tegelijkertijd ook weer niet. Ik kon hem tijdens mijn burn-out geen 100% geven. Ik kon geen commitment aangaan. Ik durfde niet. Het voelde als een escape om naar hem (in een ander land) te vluchten. Toen hij vervolgens aangaf dat het dan niet langer ging, heb ik megaveel gehuild. En toch... het voelde alsof het niet anders kon. Tegen vrienden omschreef ik het als: "Het voelt alsof ik goud in de prullenbak heb gegooid, maar ik heb de energie niet om het eruit te pakken." Tuurlijk zou ik hier nog wel een miljoen woorden over kunnen opschrijven, maar ik denk dat dit mijn les is: 'Durf ergens voor te gaan, en dan ook gelijk 100%. Niet maar een klein beetje of twijfelen. Nee, gewoon gaan!'. Of zoals een vriend van mij altijd zegt: "Vaak ben je te bang." ;)

Deze woorden doen mij ook gelijk aan Glimlach Eve denken. Dit is wat ik wil doen. Dit is wat ik op wil pakken. Maar het is zo moeilijk om je niet te laten afleiden door de geldstroom (geld is geen GELDige reden om iets niet te proberen), marketing zoals Social Media (ik ga de afkorting SM niet meer gebruiken, tenzij ik met iets anders mijn kost ga verdienen, haha), de administratie, gedachten over hoe het leven nu verder zal gaan, of er uiteindelijk nog iemand gaat aansluiten, of ik echt een tofje huisje in Frankrijk ga vinden, en.. (heb je nog even?). 

En dan komt op woensdagochtend Esther van Ready for Living mijn kant op. Het gesprek begint met allerlei warrige zinnen, woorden, gedachten van mijn kant. Ze probeert hier steeds een logica in te bereiken, maar mijn hoofd is druk en het werkt maar langzaam mee. Tussendoor vraagt ze mij een kaartje te trekken uit een hele dikke stapel. De tekst die erop stond, kwam binnen bij mij.... 'Geef meer prioriteit aan je creativiteit. Het is je grootste kapitaal.' We brainstormen hier verder op door, en ik ben weer helemaal blij als Esther mijn huis verlaat. Het is waar, ik ben te verspreid bezig. FOCUS! (Ook zou ik beter kunnen stoppen met het maken van lijstjes... die parkeer ik tot na 16/6...)

IJverig ben ik aan de slag gegaan en zo'n 100 nieuwe verrassingen gemaakt. Nog lang niet genoeg, maar begin is er. Ook is mijn sjoelbak bij de Phoenix Lokaal in Hank weer aangevuld, ter plekke heb ik zelfs nog verrassingen kunnen maken, en ik mocht zelfs blijven lunchen. Superlief! Na deze moeilijke en maar zeker ook leuke momenten in de afgelopen 2 weken kan ik nu met een gerust hart zeggen dat Glimlach Eve op Nummer 1 mag staan bij mij. Dit gaat zorgen voor een goede geldstroom. Geloven, vertrouwen en keihard werken voor mijn blijemensenmissie. En dan komt het geld, en daarna het huisje en de man! :D Terwijl ik dit steeds meer op mijn netvlies kreeg, bleef de onrust over mijn bosfeestje. Wat als... en wat als... en wat al niet nog meer... Onder andere over de hapjes. Ik besloot even advies te vragen aan iemand die een ster in hapjes is, en wat is het gevolg? Ze gaat helpen!  Bij deze kan ik jullie dus trots vermelden dat het lekkers verzorgd gaat worden Monique van Zaligsmakend in Breda. 

Zie ik je 16 juni in het bos? Ik beloof het die avond niet over beren te hebben. Die heb ik namelijk net weggejaagd!
Oh ja, kijk wel uit voor het G.E.V. (het Glimlach Eve Virus wordt die avond verspreid ben ik bang.....)

Ja hoor, weer een week voorbij! Wat heb jij allemaal gedaan om echt je leven te beleven? Ik heb er met name (hoe kan het ook anders) veel over nagedacht. Nu zit ik achter mijn computer, om dit gedachtegoed weer te geven. Zowaar op zondagavond, want ik weet nu al dat het mij morgen niet gaat lukken. Eigenlijk ben ik moe, mijn ogen willen dicht. En toch kan ik het niet laten om jullie mijn blije nieuws te vertellen! En naast dit blije nieuws wat ik graag wil typen, besef ik me maar al te goed dat ik nog veel werk heb liggen. Onder andere bestellingen, wat natuurlijk super positief is. :D Totdat we bij de titel van mijn blog aankomen... Als iets moet dan lukt het niet. Maar goed, dit bloggen moet niet. En de bestellingen moeten vandaag niet af. Dus kan ik met een gerust hart jullie al mijn blije nieuwtjes vertellen. (@mijnhoofd, laat me even rustig mijn verhaal doen.stop.met.denken.stop.nu)

Blije nieuwtjes:
Mijn verrassingen staan in een te gekke conceptstore (ongewoon leuke winkel) te Geertruidenberg. Deze winkel genaamd: To Daze is zelfs genomineerd voor een Dutch Retail Experience Award. Whoop whoop! En bijna 100 van mijn cadeautjes om iemand te laten glimlachen zijn daar nu te vinden. Hoe koel! (Je kan/mag/moet* stemmen als je deze leuke belevingswinkel kent, *doorhalen wat niet van toepassing is.)

En dan, als ik net in een dag vol stress zit (iets wat ik alleen in Nederland ervaar, nog een reden om te vertrekken naar... julliewetenwelwaar...), krijg ik opnieuw blij nieuws: 'De Phoenix' Lokaal (andere toffe conceptstore in Hank) heeft aanvulling nodig, want.... de sjoelbak-display raakt leeg. Hoe gaaf is dat?! Ik kon het bijna niet geloven. Mijn Glimlach Eve balletje rolt door! (Kleine stapjes, Evelinda, kleine stapjes. En leer nu eens goed plannen! Een vriendinnetje merkte van de week op: 'Jij maakt altijd lijstjes van je lijstjes. Hilarisch.' Euhhh... ja, dat zou mij moeten helpen met prioriteiten stellen... Tja... ja... ik haal mijn schouders op en bedenk me dat de vele lijstjes mij niet echt helpen... Hoe nu verder vraag ik me af?)

Geen tijd om verder over na te denken, want ik heb nog een blij nieuwtje: ik heb namelijk een erg grote opdracht afgerond! Namelijk een 'Hip Herinneringsbord'. Deze H.H. (lees=haha)(sorry, ik vind hem grappig) is supermooi geworden. En gelukkig vond mijn opdrachtgeefster dit ook. Onzekerheid alom, vanaf het moment dat ik uit bed stapte tot het moment dat het bord op de juiste schoorsteenmantel stond. Foto's volgen echt zo snel mogelijk (nog meer werk, dit staat al ergens op een lijstje, alleen nog niet op een prioriteiten lijstje, maar komt goed). 
'Ja, jij bent van de haakjes' ook die hoorde ik van de week voorbij komen, en terwijl ik zit te typen zijn er al meerdere ( ) voorbij gekomen. En ik hoorde: 'Ik snap wel dat het druk is in jouw hoofd.' (Héhé, eindelijk iemand die het snapt).

En dan is er nog een bijzondere vrouw die ik heb leren kennen via een Facebook-bericht waar ik in getagd was. Overigens, hebben jullie de vrouw gezien die met haar kat op een boot de wereld rond gaat? Nee, ik wil dit niet. Ik wil wel rust, ruimte en vrijheid. En de weg daar naar toe ben ik opgegaan en ik ben zoekend naar nieuwe pijlen. Ooit vind ik het! Let maar op. Als zij dit kan, dan kan ik het ook. Wat energie zit er vandaag in mij. Ik hoop dat ik het deze week vast kan houden, want.... genoeg te doen. Ready for Living! (= onthoud deze woorden, want ik zal er nog vaak op terug komen, het heeft te maken met de inspirerende vrouw die ik deze week ontmoette). Ik vertelde haar over het boek, nog 100 dagen en aan het eind van het gesprek bleek dat 1 september (mogelijke Frankrijk-dag) nog exact 100 dagen voor ons ligt... (zeg me dat dit een teken is).

Vrijdagnacht om 00:00u, na de markt in Ermelo (was wow voor de vrouw: leuke dames ontmoet, dank voor jullie complimenten en aankopen), kwam ik bij mijn ouders aan met de lachende woorden: "Zo, nu lust ik wel een advocaatje!" Wat een bewogen week. Nog altijd geen beslissing genomen over mijn huis / mijn Franse mogelijkheid / maar ik ben wel in beweging. En gelukkig had mams voor mij een advocaatje! ;)
Oh, ik vergeet nog helemaal te vertellen dat er nu echtheid-certificaatjes bestaan, behorende bij mijn Glimlach Eve verrassingen. Megaschattig! Vanaf nu bij ieder presentje is dit kaartje present! (Dat wil zeggen als ik ze ook naar de winkels heb gebracht, ze zijn vers van de pers, op restmateriaal, want er is troep genoeg.)

Komende week: (ik zal vast een lijstje maken) 
- winkelplekje in Breda inrichten.... spannend.
- zaterdag gaat mijn atelier mobiel;
bij To Daze in de winkel verrassingen maken
- zondag weer naar een creatieve markt,
dit keer Local Things in Den Bosch
- tussendoor de Phoenix winkel aanvullen
- ergens bestellingen ontwerpen, maken & leveren
- vergeet ik nog iets? ik wil het niet weten, dit is al wel genoeg

Mijn blije mensen missie gaat doorrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr! :)

Soms zou ik toch gewoon iets vaker, iets vaker simpelweg gelukkig zijn. Waarom kies ik voor mijzelf deze moeilijke geldweg van een eigen onderneming? Waarom kies ik voor eigengemaakte producten, waarom denk ik dat ik dit kan fiksen? Ik weet het niet... Maar het is gaaf om te doen! En de reacties zijn zo tof! Stug doorgaan, Evelinda. Stug doorgaan! Mijn wil = een weg = weg met hobbels! C'est la vie. (Sorry, ik kan het Franse leven nog niet helemaal loslaten geloof ik.)

Ik weet niet welke mensen dit lezen ooit een eigen bedrijf zijn gestart, maar als ik alle quotes mag (mag en niet moet) geloven dan kunnen dromen uitkomen. Als je er maar in gelooft en keihard aan de slag gaat. Dat ga ik dan nu ook maar doen, want gister door de vermissing van mijn kleine Mo helemaal niets gedaan. Superlief kwam een vriendinnetje mijn tweede zoektocht ondersteunen en via Facebook kwamen vele fijne en helpende berichten. Blij werd ik vanochtend wakker gemaakt door een mauwend vriendinnetje. Je weet pas wat je mist als ze er niet is... Dit geldt ook voor moeders op Moederdag denk ik... Ook al wordt Moederdag commercieel uitgebuit, een geluksmomentje om te beseffen dat je mams je dierbaar is is goud waard. Dikke kus bij deze voor mijn moe, een dag te laat maar des te meer gemeend. Moederdag moet niet van mijn mama, maar mag gelukkig.      >SMMMMMAKKKKKK<

En oh ja, de eerste 2 markten van Glimlach Eve waren vol gezelligheid. En jongens, ik had van de week alweer een jongere jongeman aan mijn broek hangen (nee, niet in mijn broek!), wat is dat toch?! En nu... Nu ga ik mijn weg vervolgen. Niets weg ermee, gewoon gaan met die banaan! (Denk aan de dansende banaan van Hyves, haha.) Hebben jullie trouwens meegekregen dat de 1ste winkel in Nederland met Glimlach Eve verrassingen een feit is? De Phoenix Lokaal te Hank heeft de primeur te pakken! Openingstijden en meer info vind je hier.

NB: nog eve een stapeltje liefs voor de mensen die een mams moeten missen op deze wereldbol...

Eindelijk een titel gevonden voor mijn 1ste blog van 2016. Plus een nieuw motto. Ik zag hem op Facebook voorbij komen met een Kermit de kikker als waaghals foto en moest even heel hard lachen. Bij alle piekermomenten van de afgelopen tijd had ik hiermee de momenten gelijk kunnen stoppen. Voor mij als denker overkomen je die buien vol gedachten je gewoon. Keuzestress.. Wat als.... en wat dan... Man, man, vrouw wat word je daar moe van. Dus ik stop ermee (goed voornemen) (alweer). Vanaf nu is deze titel mijn motto. ;)

Ik kan hem hard gebruiken. Waarom? Nou, er is een heeeeeeeeeele GROTE knoop doorgehakt. En dit is dat mijn baan als Floormanager gaat stoppen binnenkort... Na 15 jaar vertrek ik bij mijn huidige werkgever, in goed overleg hebben we beslist dat dit de enige optie was voor beide partijen. Conclusie: "Het roer gaat om!" Dit is heel spannend........  Want: 'Wat gaat er nu gebeuren? Welke kant gaat het op? Hoe ga ik straks mijn boterham betalen?' (Ik zal je mijn andere 10.099 zorgvragen besparen). Ik hoop dat door het dichtgaan van deze grote zware deur er een nieuwe mooie deur voor mij opengaat. Hoop doet leven. Het is echt zo. Al kan ik met dit soort wijsheid helemaal niets als ik in zo'n zorgbui verval. Ken je ze? Van die buien? Waarin heel veel apen ronddansen? Zo jammer van je tijd en energie. (Misschien moet ik de eerstvolgende keer deze blog even opnieuw lezen. Ik creëer mijn eigen zelfhulpboek met de tijd. Haha.) Ik ben het jaar in ieder geval verfrissend begonnen doordat deze beslissing gekomen is.

Hoe is het met jouw voornemen? Ik hoorde van een paar mensen dat ze hun voornemen op het briefje in een door-mij-gemaakte Geluksbrenger hebben gestopt en deze op een zichtbare plaats hebben gezet. Ik duim letterlijk op dit moment nog wat extra geluk voor deze Geluksbrengers (na het typen van deze zin dan). Duim, duim, duim!


​



En dan over Glimlach Eve, hier bouw ik zachtjes aan mee door. Alle ingrediënten lijken te kloppen. Ik ben nu al nieuwsgierig naar wat er gaat komen. Waar ik al op terug kan kijken:
- Glimlach Eve ontstond in 2015 en ging zelfs internationaal: er zijn Glimlachjes en Wensmuurtjes als unieke cadeautjes naar Ierland, Engeland, Spanje en België vertrokken! En vanuit Frankrijk kwam er een bestelling om December Leuks te versturen binnen Nederland. Zo tof!
- Op gezellige markten veel nieuwe creatieve mensen ontmoet en megaveel leuke marktvrouw-momenten beleefd. 
- Bij Hub88 naar een avond geweest voor Ambitieuze Meisjes, ook daar opnieuw leuke meiden ontmoet! Overigens zakte de moed me even in de schoenen toen ik hoorde hoeveel meiden er aan het bloggen waren, al snel bedacht ik me dat ik het enkel doe omdat het leuk is om te schrijven.. En wie het leest (jij dus) leest het, wie niet wie niet. Maar leuk dat je mijn verhaal leest! :)
- 70 Gepersonaliseerde Glimlachjes mogen leveren voor een boekpresentatie!  (foto's volgen na de uitreiking...)
- Op Facebook vinden 162 mensen mijn pagina leuk, wat ik natuurlijk heel leuk vind. En in mijn enthousiasme heb ik geroepen dat ik in 2016 voor 2016 volgers ga (kwestie van doelen stellen of nadenken voor je iets roept?!)
- Totaal heb ik sinds het ontstaan in 2015 gemaakt: 391 Glimlachjes, 121  December Leuks, 42 Wensmuurtjes, 10 Leuks, 2 Groepswensen, 1 Toptaart. Elk item heeft zijn eigen nummer en ik ben vanaf 1 januari weer opnieuw begonnen met tellen. Zo krijgt elk jaartal zijn eigen nummering. Ben erg benieuwd welke aantallen ik in 2016 ga halen.
- En het belangrijkste: Glimlach Eve heeft voor vele blije en soms ontroerde gezichten gezorgd, allemaal kleine geluksmomenten om te bewaren. Mijn missie is geslaagd en gaat door!! 

NB: mijn voornemen van 2015 was geen nieuwe kleding kopen, tenzij onder €10,- en slechts af en toe. Wil trots mededelen dat dit is gelukt! Omdat ik mijn baan verlies zet ik het voornemen maar even door naar 2016...  Tevens goed voor consuminderen. ;) Ik heb reeds gegoogeld op: 'leven zonder geld'. Verbazingwekkend wat ik tegenkwam. Het komt wel goed met mij, haha. Lees tot slot de titel van deze Blablablog even opnieuw!

Als ik deze blog begin is het 1 december, de eerste dag van de laatste maand van het jaar 2015. Vorig jaar heb ik voor mijzelf dezelfde titel gebruikt en een verhaal over december 2014 geschreven, om het een heel jaar later terug te kunnen lezen. Wat is dit een geslaagd idee, al zeg ik het zelf. ;) Het is erg leuk en interessant om te lezen wat er op dat moment in mijn leven gaande was. En volgend jaar kan ik gewoon deze blog terug lezen, haha.


Tip: schrijf voor jezelf ook een kort verhaaltje over jouw december, ik zal je eind 2016 helpen herinneren het terug te lezen.

Door met dat wat nu gaande is. Allereerst mijn grote dank voor jullie reacties op het autodrama van de 'Gele Kanarie'. Nadien ben ik overstag gegaan voor een 'Blauwe Parkiet'. Maar uiteindelijk bleef ik als 'Pechvogel' achter.. Want na vier ritjes met de nieuwe blauwe bestelauto stopte deze met koppelen en kon ik niet meer rijden. En mijn hemel wat gingen er veel dingen mis met de verkoop van mijn eigen auto. Gelukkig was een vriendinnetje zo lief het van mij over te nemen, terwijl ik bij de kaakchirurg was om twee verstandskiezen te laten trekken. Laten we het er op houden dat ik mijn portie ongeluk wel gehad heb de afgelopen dagen/weken/maanden. Jaren zal ik niet zeggen, want pech hoort bij het leven. Gelukkig gebeuren er altijd leuke dingen tussendoor, waardoor het leven zeker de moeite waard is!

Zo crashte onlangs mijn laptop, maar kwam een behulpzaam vriendinnetje met haar laptop aanzetten.  En kan ik door met het bouwen aan Glimlach Eve. Zo ving ik een bruidsboeket op een onverwachte bruiloft van een superleuk vriendenkoppel (Weet verder niet wat hieruit voort gaat komen, maar ik beloof jullie op de hoogte te houden). Zo schreef mijn nicht een topbericht op Facebook over mijn Glimlach Eve project, en wat werd ik daar blij van.  Zo heb ik mijn allereerste nieuwsbrief verstuurd, net voor mijn 2de markt. En wat gebeurde er? Er kwam iemand bij mijn kraam, dankzij het lezen over The Local Gift Market in deze mailing. Hier kan ik ook nog steeds blij om worden. Ik begin met Glimlach Eve als een kleine sneeuwvlok... En wat gaat er allemaal van komen?! Ik weet het niet, maar ik ga het wel beleven!

​En natuurlijk moet ik even vermelden dat er een grote verrassing voor mij op de markt voorbij kwam, namelijk mijn moeder, twee tantes en mijn neef. Wat was dat een bijzonder moment. Uiteraard kon mijn mams het niet laten om door heel Hub88 (incl. Lunchroom Bij Kaatje) te vertellen dat ze speciaal naar het Zuiden was afgereisd voor haar dochter van Glimlach Eve. Gelukkig voor mij heb ik plaatsvervangende schaamte na mijn puberteit achter me gelaten. ;) 

Een vriend van mij zei heel nuchter over alle pech: "Ach, Evelinda, je blijft gewoon ademen en de dag gaat vanzelf voorbij." Ja, gelijk heeft hij. ​Het gaat maar om auto's, tijd en geld. Gezondheid, familie en vrienden zijn belangrijker, en niet alleen met kerst! Mijn 'blauwe parkiet' wordt momenteel gerepareerd, en als ik eenmaal kan rijden met een echte Glimlach Eve bestelauto wil ik Nederland gaan veroveren met kleine persoonlijke duurzame verrassingen. Das toch een mooi streven? 2016 here I come. :D

Al doe ik eerst nog twee toffe Kerstmarkten op 12 dec en 19 & 20 dec. Wil je langskomen, dan kijk voor meer info bij waar & hoe!