Vrijdag de 13de april (Ja, goeie dag uitgekozen hè?)
Oké, daar gaat tie dan: ‘Deel 2: Met één volle borst vooruit’. Vanochtend stond ik op met het gevoel: ‘En nu ga je aan de slag!’ Potver, bijna niemand weet wat er precies na deel 1 is voorgevallen en ineens postte ik 1 april op Facebook mijn bankrekeningnummer?! Dat is niet echt een logische volgorde. Aan de andere kant, waarom heeft alles een goed geplande volgorde nodig? (Nou, dat belooft wat voor dit verhaal..)
Perfectie loslaten is 1 van mijn alternatieve therapieën
Ik kan je wel vertellen, dit is niet gemakkelijk voor een perfectionist. Ik probeer het namelijk al járen! En nu is het ineens van levensbelang (hoezo geen druk opleggen?!). Dus ‘gewoon’ mee omgaan, en alles ‘gewoon’ laten gebeuren. Gevolg is wel dat ik dus reeds maandenlang allerlei zaken op z’n gat laat liggen. Terwijl ik dit stukje schrijf besef ik mij dat dit komt door perfectie los te laten. Immers dat wat ik niet maak of schrijf hoef ik ook niet perfect af te ronden...
Niets doen maakt het makkelijker om niet perfectionistisch bezig te zijn
Maar raad eens wat? Een mens (gezond of ongezond) heeft wel centjes nodig om van te leven. Joh. En dus kan de oplossing niet blijven duren. Gelukkig neem ik mede hierdoor wel de tijd om goed te herstellen van alle gebeurtenissen en kom ik achter deze belangrijke ontdekking; een groot voordeel van even stilstaan is op een andere manier doorgaan. Het is tijd om door te gaan. Tijd om écht met één borst én zonder perfectionisme vooruit te gaan (als je dus spelfouten tegenkomt: jammer dan, niet perfect is namelijk van levensbelang). :D
Je eigen behoeften kennen is een 2de therapieoplossing
Dat brengt me gelijk naar dit onderdeel van de mentale therapie bij kanker of ziek zijn. Ken je eigen behoeften en deel deze met mensen uit je omgeving, wellicht dat zij kunnen helpen of ondersteunen. Maar simpel is het niet. Sta eens stil bij dat wat je nodig hebt. Niet denken aan anderen, nee, enkel jij bent van belang. Jij bent immers ziek of je wil niet ziek worden, dit werkt namelijk ook erg preventief.
Als je hier uit bent (voor mij is het een eigen huisje in ’t groen en voldoende geld om van te leven). Dan komt de volgende moeilijke stap; het informeren van je omgeving… Dit is misschien nog wel moeilijker. Want ja, mijn zaken zijn nogal materialistisch (en noodzakelijk: een thuis opbouwen), maar wellicht heb je wel meer behoefte aan alleen zijn, of juist om dingen te ondernemen, maar je wil dit liever niet alleen doen, of je weet niet met wie je jouw behoeften kan delen..
Alternatief (=andere optie) kan zijn alles wat je behoeften zijn opschrijven, zo gedetailleerd mogelijk. Gooi alles eruit, niets is te gek. Pen en papier zijn geduldig (dus nee, niet typen, maar ouderwets schrijven). Vervolgens pak je een aansteker (hoop overigens dat je niet rookt, maar die keus ligt bij jouzelf, en ik kan hier geen oordeel over hebben, ik hoop het gewoon voor jou) en zet al jouw behoeften in vuur en vlam!
>> Interruptie: Putter gesignaleerd, precies op het moment dat ik dit zit te schrijven. Dit zijn prachtvogeltjes en in mijn familie een vertrouwd symbool. Het geeft mij persoonlijk altijd het gevoel dat de overleden familieleden van die kant even meekijken met wat ik aan het doen ben. Een onbeschrijflijk fijn gevoel om te ervaren.
Wees helder en concreet
Anyway, jouw behoeften zijn inmiddels in vlammen opgegaan, en vuur is heel krachtig. Ben je gelovig, dan past hier een fijn gebed/meditatie bij. En dan… vertrouwen voelen. En bedenk vandaag nog een hele kleine stap die jijzelf zou kunnen doen voor je behoeftes, of één stapje waarbij een ander jou zou kunnen helpen. Geef die ander een heldere concrete vraag, met daarbij waarom je het vraagt.
Wil je meer liefde ontvangen, geef die liefde dan eerst aan jezelf. En waar liggen jouw interesses? Zorg dat je daar even mee aan de slag gaat, ook al is het maar 2 minuten. Of ga op zoek naar een nieuwe interesse, ik geloof er niets van dat er mensen zijn die niets leuk vinden. Al kan het wel zo voelen, ga dan op zoek naar ondersteuning. Er zijn talloze begeleidingen op te noemen. Ik praat uit ervaring, het is niet gemakkelijk. Blijf dingen uitproberen, blijf in beweging. Geluk komt niet uit zichzelf, was het maar waar (verlangende zucht..)..
Ikzelf heb op dit moment te veel interesses, opnieuw een zucht, waardoor mijn uitdaging ‘focus’ is. Focus ligt op mijn eigen behoeften; een thuis en een geldstroom opbouwen. Ik weet namelijk dat deze een belangrijk onderdeel zijn van de Eef-Blijft-Gezond therapie!!
Zo, ik wil geen zelfhulpboek schrijven, maar kennelijk wilde dit geschreven worden.
Door naar mijn nee-zeggen-tegen-het-ziekenhuis
6 Februari was mijn laatste blog, middenin de twijfel welke vervolgtherapie voor mijn borstkanker te nemen.
Situatie samengevat: borstamputatie achter de rug, waarbij de tumor volledig is verwijderd, en waarbij 3 lymfe zijn verwijderd, waarvan 2 tumorcellen bij zich droegen. Daarnaast zijn er op lichaam-scans geen uitzaaiingen gevonden. De vervolgtherapie zou volledig preventief bedoeld zijn, en ik had/heb de keus om een borstreconstructie te doen.
>> Interruptie na koffie-haal-moment: Maak alles mogelijk (advies van de screensaver vandaag, nou, ik had het niet beter kunnen zeggen!)
Mentaal gezien: ik kan leven zonder borst, maar voor mij wellicht makkelijk praten, gezien het feit dat ik toch maar één A-tje heb. Het was voorheen nog wel een B-cupje, maar door alle stress en verandering van dieet, is er van mijn aanwezige borst ook bijna niets meer over, haha. Bij het aanmeten van de definitieve uitwendige prothese voor in mijn aangepaste beha, vroeg ik dan ook naar de mogelijkheden om er 2 te nemen. Helaas wordt dit dan weer niet vergoed.
Aangezien ik vele levenslessen achter de rug heb, en daar ‘rijker’ van ben geworden, jaja, kan ik het mentaal goed aan om mijn borst te missen (en Pierre ook). Gelukkig wel. (Wat wel lastig is geworden trouwens, is mijn rechteroksel scheren. Die verkorte borstspier zit mega irritant in de weg! Is scheren niet uit de mode aan het raken? Ik begin al aardig op een geitenwollensok te lijken, maar dat scheren zit nog aardig ingeprent, haha.)
Het leven draait om meer dan uiterlijk, en het vrouw zijn omvat veel meer dan 1 (of 2) fysieke borst(en).
Ik zou willen dat ik deze zin kon inprenten, bij alle vrouwen die het wel heel moeilijk hebben met hun borstbesparende operaties of borstamputaties.. Of degenen die niet tevreden zijn over hun gezonde borsten. Want het is waar. Maar goed, niet iedereen is gelijk, en niet iedereen heeft dezelfde normen en waarden (zo ook met wel of niet scheren).
En zoals de vele zelfhulpboeken roepen: alle keuzes zijn goed, als je er zelf achter staat
1. Chemotherapie: de meningen zijn mega verdeeld. Ik kan wel zeggen dat het verdraaid lastig is om bij je eigen gevoel te blijven. Van alle kanten komt er informatie op je af, en voor je het weet zit je al in de infuusstoel bij het ziekenhuis. Ik zag de stoelen en dacht: ‘Nee, hier wil ik niet zitten.’ Maar ja, heb je die keuze eigenlijk wel? Vele mensen (niet enkel vrouwen) vragen dit zichzelf niet af en zien de stoel als hun reddingsmiddel in tijden van kanker, en dat is ook goed! Het is jouw lijf, jouw leven. Als je er maar achter staat (of zit). Dát is van belang.
Voor mij: ik wil nu door met gezond leven, ik wil mijn gezonde cellen niet kapot maken, ik wil mijn vruchtbaarheid behouden, ik wil nog niet in de overgang, ik wil niet nog meer chronische vermoeidheid, mijn burn-out was genoeg..
Ik volg een therapie die wellicht nog niet medisch voldoende bewezen is (naar wiens maatstaven?), maar zeiden we vroeger ook niet dat de aarde plat was?! De paar mensen die al hadden bedacht dat dit niet waar was, werden eerst ook niet geloofd totdat er voldoende bewijs was.. Dus wie weet wat de toekomst brengt voor natuurlijk genezen. Nogmaals ik heb het over mijn leven en mijn borstkanker, iedere kanker en kankerpatiënt is anders. Vergelijk dus alsjeblieft geen appels met peren.
2. Bestraling: Plaatselijk gericht behandelen, gericht op wat precies? Wat als mijn dwalende kankercellen in mijn grote teen zitten? Ja, natuurlijk is de kans het grootst dat er tumorcellen rondom mijn borstgebied zitten, maar is het geen zeker weten. Heb jij gekozen voor bestralingen, dan kies je wellicht voor ‘better safe than sorry’. Helemaal goed, zolang jij vindt dat deze behandeling jou gaat helpen zeg ik: "DOEN!" Geloof in de therapie die je krijgt, met heel je hart.
Voor mij: ik wil nu door met leven, ik wil mogelijke tumorcellen wel bestrijden, maar door mijn eigen zoektocht naar genezing, door mijn eigen afweersysteem een boost te geven, door fysiek en mentaal mijn ziekte aan te pakken. Door voor natuurlijke middelen te kiezen, die geen belasting vormen voor mijn gezonde lichaamscellen, cellen die het mogelijk maken om überhaupt te kunnen leven. Nogmaals ik heb het over mijn leven en mijn borstkanker, iedere kanker en kankerpatiënt is anders. Vergelijk dus alsjeblieft geen appels met peren.
Was daar nog altijd een tumorplekje zichtbaar geweest, dan had ik wellicht anders gestaan tegenover bestraling. Wie weet.. Wie weet is koffiedik kijken, en dit is bij kanker vaak het geval. Niemand, echt niemand, weet hoe het proces per patiënt precies zal gaan verlopen. Dat maakt het eng, doodeng..
3. Hormoontherapie: minimaal 7 jaar was het advies. Met vele bijwerkingen, die voor iedereen anders zijn. Sommige mensen hebben weinig tot geen bijwerkingen, sommigen juist heel veel, maar zij vervolgen dapper en moedig hun weg. Petje af voor hen!
Voor mij: Ik zag het alleen niet zitten om 7 jaar van leven mede te laten bepalen door het nemen van medicatie, waardoor de kans mogelijk iets kleiner wordt om de kanker niet terug te krijgen. Elke dag zal deze medicatie mijn leven beïnvloeden, door hormoonwisselingen, door depressies, door Joost mag weten wat. En dus werd het uiteindelijk voor mij een ‘Nee’. Misschien alternatief-naïef. Wie weet? Wat ik wel weet; ik voel me elke dag sterker worden, stapje voor stapje. En daarvoor ben ik het Heelal heel, heel dankbaar.
Garantie krijgt niemand
Garantie krijgen doet niemand, de dappere mensen die het ziekenhuisprotocol volgen niet, en ook ik als eigen wijze alternatieveling niet. Rond mijn 15de was ik een zogenaamde ‘Alto’, wat een afkorting was van alternatief zijn (ik heb zo’n 4 jaar lang en alleen enkel op soldatenkisten gelopen. Ik had volgens mij niet eens andere schoenen, over minimalistisch gesproken). Maar goed, zo’n 20 jaar later, ben ik terug een alternatieveling. En… Ik voel me er goed bij! En dat is het enige wat telt. Ook voor jou: Doe vooral waar jij je goed bij voelt, het leven is te kort om dit niet te doen. Of je nu ziek bent of niet.
Eef Blijft Gezond, maar hoe dan?!
Alle gebrande Eef-Wordt-Beter-kaarsjes (dank je wel!) hebben mij veel vertrouwen gegeven, het gevoel dat ik er niet alleen voor stond. Het gevoel dat ik wil leven. Natuurlijk is kanker een hele enge ziekte, en natuurlijk was ik bang om dood te gaan. Maar de tumor is verwijderd, de bron is weg. Verder was er niets zichtbaar. Ben ik dan nu beter of ben ik nu nog altijd kankerpatiënt?!
Volgens het ziekenhuis ben je na 10 jaar controles zonder bevindingen van kanker genezen.
Volgens mij ben ik op dit gezond, maar zal kanker nooit meer uit mijn leven weggaan…
En daar ben ik mee aan het leren omgaan. Per dag verschilt mijn energie, per dag verschilt mijn positiviteit, per dag bekijk ik mijn dag, want dat is de dag dat ik leef. Daarnaast wil ik er alles aan doen, op een natuurlijke manier, om te voorkomen dat de kanker opnieuw toeslaat. ‘Natuurlijk genezen’ noem ik het.
Ik ga hierover een tipje van de sluier oplichten, want het begint al laat te worden. En mijn verhaal is lang genoeg om jullie te gaan vervelen. Een boek schrijven blijft een wens, die ooit gaat uitkomen. Zeker weten. Je kan alvast inschrijven voor een Blablaboek: evelindasmit@hotmail.com. Bij 100 lezers laat ik mijn schrijfsels drukken, inclusief ‘geheime hoofdstukken’. Haha, want die bestaan natuurlijk! ;)
Natuurlijk genezen, het komt - voor mij - hierop neer:
Veel mensen kiezen of nooit voor alternatief (ook wel complementair of aanvullend genoemd) of pas nadat ze in het ziekenhuis zijn uitbehandeld. Naar mijn mening is van beiden een beetje het beste.
Voor mij geldt als regulier de operatie, die bultborst moest verwijderd worden. En daarnaast een weg zoeken naar wat bij mij persoonlijk past. Ik paste voor het standaard ziekenhuisprotocol. Deze route was niet voor mij. Voor velen niet te bevatten, en dat hoeft ook niet, zolang je mij maar niet beoordeeld (ook niet goed voor je eigen karma trouwens).
En het was megamoeilijk om te zoeken naar de juiste alternatieve weg, er zijn er namelijk zo oneindig veel, en ik heb totaal geen richtingsgevoel, haha. Hopeloos verloren heb ik talloze websites en artikelen gelezen. Ik heb gelezen en gezocht (soms nog) tot ik niet meer kon...
Ik heb vele tranen gelaten, vele twijfels gehad, maar tot slot mijn eigen weg gevonden via*:
We weten allemaal dat je zonder eten niet kunt leven, oftewel door te eten kunnen we leven. Alleen nu nog een kleine grote aanvulling: met gezond eten leven we in gezondheid. Wat een inkopper. Ik doe er nog schepje bovenop, en ik hoop dat je me nog wil volgen. Het draait niet enkel om fysieke voeding, maar zeer zeker ook om mentale voeding. Zie waar ik mijn blogrelaas mee begon. Ik geloof dat alles met elkaar in verbinding staat.
*Mijn natuurlijk genezen proces wordt mede mogelijk gemaakt door mijn lieve Fransman, het begripvolle gezin waaruit ik kom en een paar te gekke alternatieve vriendinnen. Daarnaast uiteraard alle meelevende vrienden, familie en blogvolgers; ook jij super bedankt! Zonder jullie, geen geloof, hoop en liefde.
Van Burn-out naar Frankrijk, van Camper naar Borstkanker, en door..
Van Dakloos naar Yurtbewoner!
Na deze turbulente periode wil ik graag heel veel lieve mensen terugzien en deze, inclusief alle anderen die zin hebben om te komen, persoonlijk mijn verhaal vertellen. Ik wil daarom een presentatiepraatje met bijkletsuur houden. Zowel in Breda, wat nog steeds mijn thuisstad is, als in Doornspijk, wat altijd mijn kinderdorp blijft.
Persoonlijk Presentatiepraatje ‘Eve over kanker en keuzes’
Ik wil jou inspireren door mijn verhaal, door de andere kijk die soms zo verwarrend en toch zo verhelderend kan zijn. Over mijn keuzes op het gebied van gezondheid, van wonen, van leven. Over 100 jaar zijn we allemaal dood. Wel of geen kanker. Dus wat kan ik nu ondernemen om het leven en de wereld mooier te maken?
Daarom kies ik voor een gezellige middag / avond, waarbij jouw aanwezigheid mij steunt op mijn levenspad. En ieders steun is meer dan welkom! Laten we er samen iets leuks van maken. #samensterkbijkanker #henkfransen
Crowd.Fun.Ding start!
Samen met Pierre wil ik een toekomst opbouwen, en niet zomaar één. Nee, we willen graag de wereld een beetje mooier maken en werken aan een eigen klein knus kamp in Frankrijk. Daar waar ‘het hutje op de hei’ gevoel heel gewoon is:
YourTree – hôtellerie à l’aire libre
Daar waar je kan genieten van een kampvuur, van gitaarmuziek, van de natuur om je heen, van eigen verbouwde groenten en kruiden, van rondscharrelende kipjes, van het echte buitenwonen met het genot van een ronde cozy yourte, inclusief een heerlijk bed. Daar waar ecologisch, duurzaam en natuur hoog in het vaandel staan (geitenwollensokken mogen weer, haha). Meer over ons droomproject met crowdfunding kan je horen tijdens mijn presentatiepraatje!
Informatie voor mijn praatjes tot nu toe (niet perfect, maar voorbereidingen in gang, en dat is van belang)
“Eve over kanker en keuzes”
Mijn persoonlijke verhaal over natuurlijk genezen en het onmogelijke mogelijk maken.
Van borstkanker, naar avontuurlijke yurtbewoner.
Ik ga ervoor!
Tip: neem een boek wat bij jou ligt te verstoffen mee voor ‘De Boeken Ruiltafel’!
Ik hoop jou één van beide keren te zien, beide keren mag ook overigens. Alle Blog en Update volgers krijgen vanzelf de link met alle aanvullende info. Wil je volger worden, let me know: evelindasmit@hotmail.com.
LET WEL : Er is 1 voorwaarde om te mogen deelnemen, namelijk zin hebben in een praatje door mij. Over hoe wij het onmogelijke mogelijk denken te gaan maken en over natuurlijk genezen, waarbij jouw steun voor mij heel belangrijk is. #samensterkbijkanker
Voor alle mensen op deze wereld, die het moeilijk hebben, om welke (kanker)reden dan ook, weet dat je niet alleen bent. Misschien zit er fysiek niemand naast je op de bank, op de momenten dat jij het nodig hebt, maar weet dat je in gedachten overal heen kan vliegen en je verhaal kan vertellen. Hoe mooi is dat? Voor sommigen heet dit een gebed, voor anderen een meditatie, what's in a name? Weet dat deze optie er altijd is, voor jou. Bij deze laat ik een kus de lucht invliegen en wie weet raakt deze jouw verdrietige neus.
Verwelkom het leven, ook op moeilijke momenten! Bienvenue!
Oké, daar gaat tie dan: ‘Deel 2: Met één volle borst vooruit’. Vanochtend stond ik op met het gevoel: ‘En nu ga je aan de slag!’ Potver, bijna niemand weet wat er precies na deel 1 is voorgevallen en ineens postte ik 1 april op Facebook mijn bankrekeningnummer?! Dat is niet echt een logische volgorde. Aan de andere kant, waarom heeft alles een goed geplande volgorde nodig? (Nou, dat belooft wat voor dit verhaal..)
Perfectie loslaten is 1 van mijn alternatieve therapieën
Ik kan je wel vertellen, dit is niet gemakkelijk voor een perfectionist. Ik probeer het namelijk al járen! En nu is het ineens van levensbelang (hoezo geen druk opleggen?!). Dus ‘gewoon’ mee omgaan, en alles ‘gewoon’ laten gebeuren. Gevolg is wel dat ik dus reeds maandenlang allerlei zaken op z’n gat laat liggen. Terwijl ik dit stukje schrijf besef ik mij dat dit komt door perfectie los te laten. Immers dat wat ik niet maak of schrijf hoef ik ook niet perfect af te ronden...
Niets doen maakt het makkelijker om niet perfectionistisch bezig te zijn
Maar raad eens wat? Een mens (gezond of ongezond) heeft wel centjes nodig om van te leven. Joh. En dus kan de oplossing niet blijven duren. Gelukkig neem ik mede hierdoor wel de tijd om goed te herstellen van alle gebeurtenissen en kom ik achter deze belangrijke ontdekking; een groot voordeel van even stilstaan is op een andere manier doorgaan. Het is tijd om door te gaan. Tijd om écht met één borst én zonder perfectionisme vooruit te gaan (als je dus spelfouten tegenkomt: jammer dan, niet perfect is namelijk van levensbelang). :D
Je eigen behoeften kennen is een 2de therapieoplossing
Dat brengt me gelijk naar dit onderdeel van de mentale therapie bij kanker of ziek zijn. Ken je eigen behoeften en deel deze met mensen uit je omgeving, wellicht dat zij kunnen helpen of ondersteunen. Maar simpel is het niet. Sta eens stil bij dat wat je nodig hebt. Niet denken aan anderen, nee, enkel jij bent van belang. Jij bent immers ziek of je wil niet ziek worden, dit werkt namelijk ook erg preventief.
Als je hier uit bent (voor mij is het een eigen huisje in ’t groen en voldoende geld om van te leven). Dan komt de volgende moeilijke stap; het informeren van je omgeving… Dit is misschien nog wel moeilijker. Want ja, mijn zaken zijn nogal materialistisch (en noodzakelijk: een thuis opbouwen), maar wellicht heb je wel meer behoefte aan alleen zijn, of juist om dingen te ondernemen, maar je wil dit liever niet alleen doen, of je weet niet met wie je jouw behoeften kan delen..
Alternatief (=andere optie) kan zijn alles wat je behoeften zijn opschrijven, zo gedetailleerd mogelijk. Gooi alles eruit, niets is te gek. Pen en papier zijn geduldig (dus nee, niet typen, maar ouderwets schrijven). Vervolgens pak je een aansteker (hoop overigens dat je niet rookt, maar die keus ligt bij jouzelf, en ik kan hier geen oordeel over hebben, ik hoop het gewoon voor jou) en zet al jouw behoeften in vuur en vlam!
>> Interruptie: Putter gesignaleerd, precies op het moment dat ik dit zit te schrijven. Dit zijn prachtvogeltjes en in mijn familie een vertrouwd symbool. Het geeft mij persoonlijk altijd het gevoel dat de overleden familieleden van die kant even meekijken met wat ik aan het doen ben. Een onbeschrijflijk fijn gevoel om te ervaren.
Wees helder en concreet
Anyway, jouw behoeften zijn inmiddels in vlammen opgegaan, en vuur is heel krachtig. Ben je gelovig, dan past hier een fijn gebed/meditatie bij. En dan… vertrouwen voelen. En bedenk vandaag nog een hele kleine stap die jijzelf zou kunnen doen voor je behoeftes, of één stapje waarbij een ander jou zou kunnen helpen. Geef die ander een heldere concrete vraag, met daarbij waarom je het vraagt.
Wil je meer liefde ontvangen, geef die liefde dan eerst aan jezelf. En waar liggen jouw interesses? Zorg dat je daar even mee aan de slag gaat, ook al is het maar 2 minuten. Of ga op zoek naar een nieuwe interesse, ik geloof er niets van dat er mensen zijn die niets leuk vinden. Al kan het wel zo voelen, ga dan op zoek naar ondersteuning. Er zijn talloze begeleidingen op te noemen. Ik praat uit ervaring, het is niet gemakkelijk. Blijf dingen uitproberen, blijf in beweging. Geluk komt niet uit zichzelf, was het maar waar (verlangende zucht..)..
Ikzelf heb op dit moment te veel interesses, opnieuw een zucht, waardoor mijn uitdaging ‘focus’ is. Focus ligt op mijn eigen behoeften; een thuis en een geldstroom opbouwen. Ik weet namelijk dat deze een belangrijk onderdeel zijn van de Eef-Blijft-Gezond therapie!!
Zo, ik wil geen zelfhulpboek schrijven, maar kennelijk wilde dit geschreven worden.
Door naar mijn nee-zeggen-tegen-het-ziekenhuis
6 Februari was mijn laatste blog, middenin de twijfel welke vervolgtherapie voor mijn borstkanker te nemen.
Situatie samengevat: borstamputatie achter de rug, waarbij de tumor volledig is verwijderd, en waarbij 3 lymfe zijn verwijderd, waarvan 2 tumorcellen bij zich droegen. Daarnaast zijn er op lichaam-scans geen uitzaaiingen gevonden. De vervolgtherapie zou volledig preventief bedoeld zijn, en ik had/heb de keus om een borstreconstructie te doen.
>> Interruptie na koffie-haal-moment: Maak alles mogelijk (advies van de screensaver vandaag, nou, ik had het niet beter kunnen zeggen!)
- Als eerste de borstreconstructie: Ik ga het niet doen..
Mentaal gezien: ik kan leven zonder borst, maar voor mij wellicht makkelijk praten, gezien het feit dat ik toch maar één A-tje heb. Het was voorheen nog wel een B-cupje, maar door alle stress en verandering van dieet, is er van mijn aanwezige borst ook bijna niets meer over, haha. Bij het aanmeten van de definitieve uitwendige prothese voor in mijn aangepaste beha, vroeg ik dan ook naar de mogelijkheden om er 2 te nemen. Helaas wordt dit dan weer niet vergoed.
Aangezien ik vele levenslessen achter de rug heb, en daar ‘rijker’ van ben geworden, jaja, kan ik het mentaal goed aan om mijn borst te missen (en Pierre ook). Gelukkig wel. (Wat wel lastig is geworden trouwens, is mijn rechteroksel scheren. Die verkorte borstspier zit mega irritant in de weg! Is scheren niet uit de mode aan het raken? Ik begin al aardig op een geitenwollensok te lijken, maar dat scheren zit nog aardig ingeprent, haha.)
Het leven draait om meer dan uiterlijk, en het vrouw zijn omvat veel meer dan 1 (of 2) fysieke borst(en).
Ik zou willen dat ik deze zin kon inprenten, bij alle vrouwen die het wel heel moeilijk hebben met hun borstbesparende operaties of borstamputaties.. Of degenen die niet tevreden zijn over hun gezonde borsten. Want het is waar. Maar goed, niet iedereen is gelijk, en niet iedereen heeft dezelfde normen en waarden (zo ook met wel of niet scheren).
- Als tweede de vervolgtherapie: mijne gaat niet volgens het ziekenhuis-protocol..
En zoals de vele zelfhulpboeken roepen: alle keuzes zijn goed, als je er zelf achter staat
1. Chemotherapie: de meningen zijn mega verdeeld. Ik kan wel zeggen dat het verdraaid lastig is om bij je eigen gevoel te blijven. Van alle kanten komt er informatie op je af, en voor je het weet zit je al in de infuusstoel bij het ziekenhuis. Ik zag de stoelen en dacht: ‘Nee, hier wil ik niet zitten.’ Maar ja, heb je die keuze eigenlijk wel? Vele mensen (niet enkel vrouwen) vragen dit zichzelf niet af en zien de stoel als hun reddingsmiddel in tijden van kanker, en dat is ook goed! Het is jouw lijf, jouw leven. Als je er maar achter staat (of zit). Dát is van belang.
Voor mij: ik wil nu door met gezond leven, ik wil mijn gezonde cellen niet kapot maken, ik wil mijn vruchtbaarheid behouden, ik wil nog niet in de overgang, ik wil niet nog meer chronische vermoeidheid, mijn burn-out was genoeg..
Ik volg een therapie die wellicht nog niet medisch voldoende bewezen is (naar wiens maatstaven?), maar zeiden we vroeger ook niet dat de aarde plat was?! De paar mensen die al hadden bedacht dat dit niet waar was, werden eerst ook niet geloofd totdat er voldoende bewijs was.. Dus wie weet wat de toekomst brengt voor natuurlijk genezen. Nogmaals ik heb het over mijn leven en mijn borstkanker, iedere kanker en kankerpatiënt is anders. Vergelijk dus alsjeblieft geen appels met peren.
2. Bestraling: Plaatselijk gericht behandelen, gericht op wat precies? Wat als mijn dwalende kankercellen in mijn grote teen zitten? Ja, natuurlijk is de kans het grootst dat er tumorcellen rondom mijn borstgebied zitten, maar is het geen zeker weten. Heb jij gekozen voor bestralingen, dan kies je wellicht voor ‘better safe than sorry’. Helemaal goed, zolang jij vindt dat deze behandeling jou gaat helpen zeg ik: "DOEN!" Geloof in de therapie die je krijgt, met heel je hart.
Voor mij: ik wil nu door met leven, ik wil mogelijke tumorcellen wel bestrijden, maar door mijn eigen zoektocht naar genezing, door mijn eigen afweersysteem een boost te geven, door fysiek en mentaal mijn ziekte aan te pakken. Door voor natuurlijke middelen te kiezen, die geen belasting vormen voor mijn gezonde lichaamscellen, cellen die het mogelijk maken om überhaupt te kunnen leven. Nogmaals ik heb het over mijn leven en mijn borstkanker, iedere kanker en kankerpatiënt is anders. Vergelijk dus alsjeblieft geen appels met peren.
Was daar nog altijd een tumorplekje zichtbaar geweest, dan had ik wellicht anders gestaan tegenover bestraling. Wie weet.. Wie weet is koffiedik kijken, en dit is bij kanker vaak het geval. Niemand, echt niemand, weet hoe het proces per patiënt precies zal gaan verlopen. Dat maakt het eng, doodeng..
3. Hormoontherapie: minimaal 7 jaar was het advies. Met vele bijwerkingen, die voor iedereen anders zijn. Sommige mensen hebben weinig tot geen bijwerkingen, sommigen juist heel veel, maar zij vervolgen dapper en moedig hun weg. Petje af voor hen!
Voor mij: Ik zag het alleen niet zitten om 7 jaar van leven mede te laten bepalen door het nemen van medicatie, waardoor de kans mogelijk iets kleiner wordt om de kanker niet terug te krijgen. Elke dag zal deze medicatie mijn leven beïnvloeden, door hormoonwisselingen, door depressies, door Joost mag weten wat. En dus werd het uiteindelijk voor mij een ‘Nee’. Misschien alternatief-naïef. Wie weet? Wat ik wel weet; ik voel me elke dag sterker worden, stapje voor stapje. En daarvoor ben ik het Heelal heel, heel dankbaar.
Garantie krijgt niemand
Garantie krijgen doet niemand, de dappere mensen die het ziekenhuisprotocol volgen niet, en ook ik als eigen wijze alternatieveling niet. Rond mijn 15de was ik een zogenaamde ‘Alto’, wat een afkorting was van alternatief zijn (ik heb zo’n 4 jaar lang en alleen enkel op soldatenkisten gelopen. Ik had volgens mij niet eens andere schoenen, over minimalistisch gesproken). Maar goed, zo’n 20 jaar later, ben ik terug een alternatieveling. En… Ik voel me er goed bij! En dat is het enige wat telt. Ook voor jou: Doe vooral waar jij je goed bij voelt, het leven is te kort om dit niet te doen. Of je nu ziek bent of niet.
Eef Blijft Gezond, maar hoe dan?!
Alle gebrande Eef-Wordt-Beter-kaarsjes (dank je wel!) hebben mij veel vertrouwen gegeven, het gevoel dat ik er niet alleen voor stond. Het gevoel dat ik wil leven. Natuurlijk is kanker een hele enge ziekte, en natuurlijk was ik bang om dood te gaan. Maar de tumor is verwijderd, de bron is weg. Verder was er niets zichtbaar. Ben ik dan nu beter of ben ik nu nog altijd kankerpatiënt?!
Volgens het ziekenhuis ben je na 10 jaar controles zonder bevindingen van kanker genezen.
Volgens mij ben ik op dit gezond, maar zal kanker nooit meer uit mijn leven weggaan…
En daar ben ik mee aan het leren omgaan. Per dag verschilt mijn energie, per dag verschilt mijn positiviteit, per dag bekijk ik mijn dag, want dat is de dag dat ik leef. Daarnaast wil ik er alles aan doen, op een natuurlijke manier, om te voorkomen dat de kanker opnieuw toeslaat. ‘Natuurlijk genezen’ noem ik het.
Ik ga hierover een tipje van de sluier oplichten, want het begint al laat te worden. En mijn verhaal is lang genoeg om jullie te gaan vervelen. Een boek schrijven blijft een wens, die ooit gaat uitkomen. Zeker weten. Je kan alvast inschrijven voor een Blablaboek: evelindasmit@hotmail.com. Bij 100 lezers laat ik mijn schrijfsels drukken, inclusief ‘geheime hoofdstukken’. Haha, want die bestaan natuurlijk! ;)
Natuurlijk genezen, het komt - voor mij - hierop neer:
Veel mensen kiezen of nooit voor alternatief (ook wel complementair of aanvullend genoemd) of pas nadat ze in het ziekenhuis zijn uitbehandeld. Naar mijn mening is van beiden een beetje het beste.
Voor mij geldt als regulier de operatie, die bultborst moest verwijderd worden. En daarnaast een weg zoeken naar wat bij mij persoonlijk past. Ik paste voor het standaard ziekenhuisprotocol. Deze route was niet voor mij. Voor velen niet te bevatten, en dat hoeft ook niet, zolang je mij maar niet beoordeeld (ook niet goed voor je eigen karma trouwens).
En het was megamoeilijk om te zoeken naar de juiste alternatieve weg, er zijn er namelijk zo oneindig veel, en ik heb totaal geen richtingsgevoel, haha. Hopeloos verloren heb ik talloze websites en artikelen gelezen. Ik heb gelezen en gezocht (soms nog) tot ik niet meer kon...
Ik heb vele tranen gelaten, vele twijfels gehad, maar tot slot mijn eigen weg gevonden via*:
- Fytotherapie & CBD olie (allerlei goede kruiden en planten)
- Bodyscan via de handen van een therapeut (een wonderlijke gave)
- Mentale en spirituele ondersteuning van een holistisch therapeute
- Bloedonderzoek en consult bij Heilpraktizer in Duitsland
- Aanvullende supplementen n.a.v. dit bloedonderzoek
- Vitamine C infuuskuur (volgt in juni, in Duitsland als biologische chemotherapie)
- Essentiële oliën (hiermee ben ik op een heerlijk geurende ontdekkingsreis qua opties)
- Eef-Blijft-Gezond dieet (deze bevat genoeg info om een volledige blog over te schrijven, of zelfs een boek, want voeding is echt echt echt belangrijk! Echt! Je gooit in een Diesel auto toch ook geen Benzine, waarom wordt onze voeding niet echt als onze brandstof gezien? Eten is voor iedereen normaal – menseninarmeomstandigheden-buitenbeschouwinggelaten, maar wat ons lichaam hier vervolgens allemaal mee onderneemt is wonderbaarlijk fascinerend, en dit alles vindt elke minuut plaats in ons lichaam, zodat wij blijven leven)
We weten allemaal dat je zonder eten niet kunt leven, oftewel door te eten kunnen we leven. Alleen nu nog een kleine grote aanvulling: met gezond eten leven we in gezondheid. Wat een inkopper. Ik doe er nog schepje bovenop, en ik hoop dat je me nog wil volgen. Het draait niet enkel om fysieke voeding, maar zeer zeker ook om mentale voeding. Zie waar ik mijn blogrelaas mee begon. Ik geloof dat alles met elkaar in verbinding staat.
*Mijn natuurlijk genezen proces wordt mede mogelijk gemaakt door mijn lieve Fransman, het begripvolle gezin waaruit ik kom en een paar te gekke alternatieve vriendinnen. Daarnaast uiteraard alle meelevende vrienden, familie en blogvolgers; ook jij super bedankt! Zonder jullie, geen geloof, hoop en liefde.
Van Burn-out naar Frankrijk, van Camper naar Borstkanker, en door..
Van Dakloos naar Yurtbewoner!
Na deze turbulente periode wil ik graag heel veel lieve mensen terugzien en deze, inclusief alle anderen die zin hebben om te komen, persoonlijk mijn verhaal vertellen. Ik wil daarom een presentatiepraatje met bijkletsuur houden. Zowel in Breda, wat nog steeds mijn thuisstad is, als in Doornspijk, wat altijd mijn kinderdorp blijft.
Persoonlijk Presentatiepraatje ‘Eve over kanker en keuzes’
Ik wil jou inspireren door mijn verhaal, door de andere kijk die soms zo verwarrend en toch zo verhelderend kan zijn. Over mijn keuzes op het gebied van gezondheid, van wonen, van leven. Over 100 jaar zijn we allemaal dood. Wel of geen kanker. Dus wat kan ik nu ondernemen om het leven en de wereld mooier te maken?
Daarom kies ik voor een gezellige middag / avond, waarbij jouw aanwezigheid mij steunt op mijn levenspad. En ieders steun is meer dan welkom! Laten we er samen iets leuks van maken. #samensterkbijkanker #henkfransen
Crowd.Fun.Ding start!
Samen met Pierre wil ik een toekomst opbouwen, en niet zomaar één. Nee, we willen graag de wereld een beetje mooier maken en werken aan een eigen klein knus kamp in Frankrijk. Daar waar ‘het hutje op de hei’ gevoel heel gewoon is:
YourTree – hôtellerie à l’aire libre
Daar waar je kan genieten van een kampvuur, van gitaarmuziek, van de natuur om je heen, van eigen verbouwde groenten en kruiden, van rondscharrelende kipjes, van het echte buitenwonen met het genot van een ronde cozy yourte, inclusief een heerlijk bed. Daar waar ecologisch, duurzaam en natuur hoog in het vaandel staan (geitenwollensokken mogen weer, haha). Meer over ons droomproject met crowdfunding kan je horen tijdens mijn presentatiepraatje!
Informatie voor mijn praatjes tot nu toe (niet perfect, maar voorbereidingen in gang, en dat is van belang)
“Eve over kanker en keuzes”
Mijn persoonlijke verhaal over natuurlijk genezen en het onmogelijke mogelijk maken.
Van borstkanker, naar avontuurlijke yurtbewoner.
Ik ga ervoor!
- Zaterdagavond 16 juni op mijn verjaardag te Breda – locatiebemiddeling is begonnen, meer info volgt hopelijk snel…
- Zaterdagmiddag 23 juni te Doornspijk – je bent vanaf 14 uur welkom op 'De Rozenhof'. Presentatiepraatje zal zijn van 14.30u tot 16.00u met aansluitend bijkletsuur. Adresgegevens volgen en aanmelden mag via het Facebook event (als ik deze heb aangemaakt). Er zijn 40 stoelen, en staan is wellicht voor sommigen een optie? (Of zitten op de grond? Denken in mogelijkheden heet dat. Wie weet komen er helemaal geen 40 mensen, wat zit ik nu te raaskallen...)
Tip: neem een boek wat bij jou ligt te verstoffen mee voor ‘De Boeken Ruiltafel’!
Ik hoop jou één van beide keren te zien, beide keren mag ook overigens. Alle Blog en Update volgers krijgen vanzelf de link met alle aanvullende info. Wil je volger worden, let me know: evelindasmit@hotmail.com.
LET WEL : Er is 1 voorwaarde om te mogen deelnemen, namelijk zin hebben in een praatje door mij. Over hoe wij het onmogelijke mogelijk denken te gaan maken en over natuurlijk genezen, waarbij jouw steun voor mij heel belangrijk is. #samensterkbijkanker
Voor alle mensen op deze wereld, die het moeilijk hebben, om welke (kanker)reden dan ook, weet dat je niet alleen bent. Misschien zit er fysiek niemand naast je op de bank, op de momenten dat jij het nodig hebt, maar weet dat je in gedachten overal heen kan vliegen en je verhaal kan vertellen. Hoe mooi is dat? Voor sommigen heet dit een gebed, voor anderen een meditatie, what's in a name? Weet dat deze optie er altijd is, voor jou. Bij deze laat ik een kus de lucht invliegen en wie weet raakt deze jouw verdrietige neus.
Verwelkom het leven, ook op moeilijke momenten! Bienvenue!
RSS-feed
