Hahaha, de titel staat er natuurlijk niet voor niets. Ik meen het echt. Je kan elke dag iets geks doen als je wil én als je durft. Ik wed dat jij je nu afvraagt wat ik dan gedaan heb. En in dat geval moet je verder lezen, ik zal het allemaal even vertellen want het is weer maandag, ik mag opnieuw een verhaaltje over mijn leven opschrijven. Of het nu een lang of kort verhaal wordt, en met welk onderwerp dan ook. Het kan, het mag en het moét niet (meer). Ik heb bedacht dat het allemaal niet uitmaakt, want 'alles is goed'. En poeh, wat scheelt dat een hoop stressen! (Soms ben ik overtuigd van quotes en soms komen ze echt niet door en zit ik alsnog te stressen om niks... Ben benieuwd hoelang ik het dit keer volhoud om mij relaxed te gedragen. Je leest het vanzelf weer, haha.)
Natuurlijk verdien ik met Glimlach Eve nog niet voldoende om er van te kunnen leven, maar de omzetstappen van mei en juni zijn gehaald. Woehoe!! Blij, blij blij, klappende handjes! Als de stapjes zich zo blijven voortzetten dan kan het echt! Elke maand wordt het moeilijker en spannender, maar wat ben ik blij. Af en toe is er een dag dat mijn ego het overneemt en deze wil niets liever dan terug in de geijkte paden. Terug in loondienst, terug naar veiligheid en zekerheid. Maar dat is eigenlijk nou net wat mijn hart niet wil. Lastig. Maar ook leuk!
Er zijn al zoveel mensen die in mijn concept geloven, en er zijn al zoveel glimlachjes ontstaan bij het krijgen van een Glimlach Eve verrassing, en hier leef ik momenteel voor. Tegen mijn moeder zei ik: "Mam, ik eet nog liever droog brood dan dat ik weer 5 dagen in de week verplicht ergens om 8uur moet zijn." (Lekker genuanceerd ook, haha, alsof er geen andere soorten banen bestaan..). Doen, voelen, bijsturen!
En Blijf Buiten Box, weet je nog? Die heb ik op mijn agenda van 2016 geschreven en ik ben me van plan hieraan te houden. Afgelopen weekend was hét Dijkfeest van 2016, in de polder, en je raadt het al: op een dijk. Met een groep vrienden (dit jaar ongeveer 20) wordt er vervoer naar de grote feesttent op het Schapenpad geregeld, en we overnachten in een grote boerenschuur bij super lieve gezellige vrienden-ouders. Maar ja, die boerenschuur is bijna 9km verderop... en terug is er geen vervoer geregeld en ook weet ik de weg niet in de pikdonkere polder. Voor mij was dit het derde dijkfeest, maar de eerste keer dat ik dacht: 'Die terugweg, dat komt wel goed. Ik zie het wel.' En wat is dit een innerlijk verschil met andere jaren. Zou wijsheid dan toch echt met de jaren komen?! (Over de terugtocht: ik liep met 3 vrienden het terrein af, speurend naar vervoer, en klets met een voorbijkomende jongen, ik kijk opzij en weg zijn de andere 3. Oeps.. Dan toch alleen. De jongen vraagt waar ik heen moet en zegt dat hij redelijk in de buurt komt. Hij is zo lief mij als verstekeling mee te nemen achterop zijn fiets. "Spring maar achterop bij mij." Het is echt gezegd, liedjes komen dus gewoon voor in het echte leven! Hij is met 2 andere fietsers en onderweg hebben we gezellig gekletst, vraag me niet meer precies waarover. Maar eind goed, al goed, want ik word bij de boerderij afgeleverd waar deze aardige fietser getrakteerd wordt op een biertje. Tot in de vroege uurtjes wordt er op iedereen gewacht en meerdere 'taxi's' krijgen een biertje als bedankje. Terwijl ik daarbuiten zit met een slaapzak om mij heen tegen de kou, voel ik een dankbaarheid en een tevreden lach opkomen. Zie je wel, er is altijd een manier. Zo goed, om dit te beseffen. Ook leuk dat deze jonge fietsers mij 26 jaar schatten. Ok vooruit, het was erg donker die nacht.)
De dag hierna meld ik mij gelijk aan op een website voor anti-kraak wonen. Want ja, ik wil leven van dat wat mijn handen maken. En er is meer in het leven dan huur betalen. :)
Ook ga ik door met minimaliseren, en ik stuitte daarbij op de volgende website: www.lijstjes.info (voor mij geen optie meer, want ik moet afkicken van lijstjes haha) (lukt nog niet overigens), maar wellicht vind jij het wel interessant.
Daarnaast vind ik het lef om mijzelf op te geven voor een cursus, waarvoor ze 4 deelnemers zoeken om te interviewen. De cursus is dan gratis in ruil voor jouw openheid over de deelname. Ik houd het onderwerp van de cursus nog even geheim, maar ik beloof je dat als ik mee mag doen jou er alles over zal vertellen, tot je er rode oortjes van krijgt. Haha!
En aanstaande zaterdag 2 juli sta ik op Festival Geniet, het lijkt helemaal tof te worden.
Op naar een nieuwe week, met nieuwe kansen!
Natuurlijk verdien ik met Glimlach Eve nog niet voldoende om er van te kunnen leven, maar de omzetstappen van mei en juni zijn gehaald. Woehoe!! Blij, blij blij, klappende handjes! Als de stapjes zich zo blijven voortzetten dan kan het echt! Elke maand wordt het moeilijker en spannender, maar wat ben ik blij. Af en toe is er een dag dat mijn ego het overneemt en deze wil niets liever dan terug in de geijkte paden. Terug in loondienst, terug naar veiligheid en zekerheid. Maar dat is eigenlijk nou net wat mijn hart niet wil. Lastig. Maar ook leuk!
Er zijn al zoveel mensen die in mijn concept geloven, en er zijn al zoveel glimlachjes ontstaan bij het krijgen van een Glimlach Eve verrassing, en hier leef ik momenteel voor. Tegen mijn moeder zei ik: "Mam, ik eet nog liever droog brood dan dat ik weer 5 dagen in de week verplicht ergens om 8uur moet zijn." (Lekker genuanceerd ook, haha, alsof er geen andere soorten banen bestaan..). Doen, voelen, bijsturen!
En Blijf Buiten Box, weet je nog? Die heb ik op mijn agenda van 2016 geschreven en ik ben me van plan hieraan te houden. Afgelopen weekend was hét Dijkfeest van 2016, in de polder, en je raadt het al: op een dijk. Met een groep vrienden (dit jaar ongeveer 20) wordt er vervoer naar de grote feesttent op het Schapenpad geregeld, en we overnachten in een grote boerenschuur bij super lieve gezellige vrienden-ouders. Maar ja, die boerenschuur is bijna 9km verderop... en terug is er geen vervoer geregeld en ook weet ik de weg niet in de pikdonkere polder. Voor mij was dit het derde dijkfeest, maar de eerste keer dat ik dacht: 'Die terugweg, dat komt wel goed. Ik zie het wel.' En wat is dit een innerlijk verschil met andere jaren. Zou wijsheid dan toch echt met de jaren komen?! (Over de terugtocht: ik liep met 3 vrienden het terrein af, speurend naar vervoer, en klets met een voorbijkomende jongen, ik kijk opzij en weg zijn de andere 3. Oeps.. Dan toch alleen. De jongen vraagt waar ik heen moet en zegt dat hij redelijk in de buurt komt. Hij is zo lief mij als verstekeling mee te nemen achterop zijn fiets. "Spring maar achterop bij mij." Het is echt gezegd, liedjes komen dus gewoon voor in het echte leven! Hij is met 2 andere fietsers en onderweg hebben we gezellig gekletst, vraag me niet meer precies waarover. Maar eind goed, al goed, want ik word bij de boerderij afgeleverd waar deze aardige fietser getrakteerd wordt op een biertje. Tot in de vroege uurtjes wordt er op iedereen gewacht en meerdere 'taxi's' krijgen een biertje als bedankje. Terwijl ik daarbuiten zit met een slaapzak om mij heen tegen de kou, voel ik een dankbaarheid en een tevreden lach opkomen. Zie je wel, er is altijd een manier. Zo goed, om dit te beseffen. Ook leuk dat deze jonge fietsers mij 26 jaar schatten. Ok vooruit, het was erg donker die nacht.)
De dag hierna meld ik mij gelijk aan op een website voor anti-kraak wonen. Want ja, ik wil leven van dat wat mijn handen maken. En er is meer in het leven dan huur betalen. :)
Ook ga ik door met minimaliseren, en ik stuitte daarbij op de volgende website: www.lijstjes.info (voor mij geen optie meer, want ik moet afkicken van lijstjes haha) (lukt nog niet overigens), maar wellicht vind jij het wel interessant.
Daarnaast vind ik het lef om mijzelf op te geven voor een cursus, waarvoor ze 4 deelnemers zoeken om te interviewen. De cursus is dan gratis in ruil voor jouw openheid over de deelname. Ik houd het onderwerp van de cursus nog even geheim, maar ik beloof je dat als ik mee mag doen jou er alles over zal vertellen, tot je er rode oortjes van krijgt. Haha!
En aanstaande zaterdag 2 juli sta ik op Festival Geniet, het lijkt helemaal tof te worden.
Op naar een nieuwe week, met nieuwe kansen!
Kijkend naar het feestfestijn vanaf de dijk met zonsondergang nam een vriendinnetje onverwachts een fotootje.
RSS-feed
