Van hot naar her en huisloos!

Hot.
Ja, warm was het zeker! En dan alles voor een verhuizing regelen valt niet mee. Maar de wetenschap dat ik 3 maandenlang van Frankrijk mag genieten hield mij op de been. Vandaag (zaterdag) is het zover. Via 2 adressen in België rij ik uiteindelijk zondag door naar ‘mijn’ Lot in Zuid-Frankrijk!

Ik zal daar de laatste dingen moeten regelen, want ik krijg het gewoonweg niet voor elkaar. Het was leerzaam om te merken dat ik moeite heb met een planning. Opnieuw heb ik alles op het nippertje gehaald, maar door mijzelf slecht aan de planning te houden heb ik nu een soort allergische reactie op mijn gezicht. Een allergische reactie op stress, haha. Grote rode dikke plekken op mijn kin en rond mijn neus verraden mijn moeheid en zenuwen van de afgelopen dagen. Waarom wil ik dit? Dat is wat ik me af en toe afvraag. Toch voelt mijn hart blij, heel blij! Ik vertrek. Op naar een nieuw avontuur. Wow, wat gaaf is het toch. Ik vraag me af of andere mensen die gaan reizen ook zoveel stress vooraf hebben, of ben ik weer eens de enige die dingen moeilijker maakt dan dat ze zijn. Loslaten heet het. En het is gelukt, alle spullen die ik wilde behouden (stiekem toch nog veel) staan bij mijn ouders op de achterzolder (je weet wel, die ik laatst heb opgeruimd, zie vorig verhaal)(en nee, dit was geen bewuste actie)(maar onbewust misschien wel). 


Naar her, mijn huis is leeg.
De sleutel is ingeleverd. En ik heb alles, maar dan ook echt alles, van mijn inboedel nagekeken. Ieder kastje, laadje, blikje, potje en doosje is uitgezocht. Met ontspullen in mijn achterhoofd zijn er vele tassen vol nog te gebruiken rommel naar de kringloop gegaan, en oude rommel zoals oude tapijten, versleten handdoeken en al jaren in een doos zittende schoolboeken naar de stort (met een vriendinnetje en haar auto, want ja… dan hoefde ik er niet voor te betalen > ook al zie een vorig verhaal).
Sinds mijn vorige verhaal, van 2 weken geleden, ben ik blij dat ik nog overeind sta, want mijn hemel elke dag was er wel iets. Veel bijzondere dingen en veel dingen als noodzakelijk kwaad. En telkens dacht ik, ik wil weer schrijven. De dag van de laatste verhuizing stond ik met trillende handen op. Een vriendinnetje kwam helpen en zei: “Evelinda, stel je niet aan, het komt goed.” Ja, ja.. Ik weet het, maar mijn lichaam bleef bibberen. En zoals ze al zei, het is goed gekomen. Mijn auto - de blauwe parkiet - staat ingepakt klaar en te wachten tot ik de motor start. Samen met Mo aan een nieuw verhaal beginnen!

Van hot naar her. 
Ik zal eens een opsomming van gebeurtenissen doen, en weet nu al dat ik de helft ga vergeten. Toen ik laatst half en half zat te genieten van een terrasje (ondertussen ging mijn brein door met alle dingen die ik nog wilde afronden) vertelde ik aan de dames met wie ik er zat, wat ik allemaal had gedaan in de afgelopen dagen. Volgens mij werden zij al moe van enkel mijn verhaal, haha. En ik trok de conclusie dat mogelijk toch ietsje vaker ‘nee’ moet zeggen… (Dat vind ik echt, echt heel lastig).

• In de Mezz was een Liquid avond. Terug in de tijd, terug op een kleurrijke dansvloer met alle klassiekers. En ja, het was net zo fout als de Liquid altijd was, inclusief lollies. Ik kreeg het volgende compliment (?!): “Je bent een beetje vreemd, maar wel lekker..”.
• Ook stond ik opnieuw een dag in de winkel Cut the Lilies in Breda. Altijd leuk! Daarnaast een supergezellig ik-maak-verrassingen-dag in De Phoenix Lokaal te Hank. Ook pers ik ergens tussendoor nog de laatste bestellingen eruit. Glimlach Eve gaat gewoon door!
• Op een zondag waarop ‘inpakken’ stond gepland, werd ik gebeld door een oud-collega en vriendin. “Waar ben jij?” Ik: “Thuis. Eindelijk een dag waarop niets gepland staat.” Zij: “Ik ben met dochter – (NB: zij heeft rood haar) – bij de roodharigendag. Kom je ook? Ik trakteer op een terrasje.” Ik twijfel even, en bedenk me dan dat zij eigenlijk nooit zomaar in de stad loopt en dat ik haar in de komende maanden niet meer ga zien… Dus ja… De zon schijnt. De uitnodiging ligt er. Gezellig gezelschap. “Ah ja, ik ben er over een uur. Leuk!”
• Jullie zullen ook wel willen weten of ik een  'Boer zoekt vrouw' brief naar Boer Marc heb geschreven, hé? Tja… wat zal ik er over zeggen?
• Ruimtecreatiecoach Esther gaf een heel tof Webinar, haar eerste echte online programma met tips over ruimte maken. Terwijl ik mijn toiletkastje zat op te ruimen, had ik toch mijn laptop maar even aangezet. Zo kon ik de tips gelijk gebruiken. Gebruik je het niet? Heb je het niet echt nodig? Ruimte in je huis, geeft ruimte in je ziel.
• Inpakken en uitzoeken. Inpakken en uitzoeken. Inpakken en uitzoeken. (Vele vele uren!!)
• Dan mijn inboedel… In 2 keer is de lading naar de Veluwe gebracht. Dinsdags als mijn-altijd-redder-in-nood-neef aankomt, schieten de tranen in mijn ogen…. Pffff, het valt me een beetje zwaar.. al het inpakken en uitzoeken.
• De tweede baby is geboren in de vriendengroep! Whoop, alles goed en iedereen gezond! En alle vrienden waren aan het gissen naar de naam. Inclusief ikzelf. Met mijn dronken hoofd (zie vorig verhaal) had ik een aantal namen op hun wc-deur gezet (schrijven op de deur toegestaan hoor). En zowaar, ik had de mooie naam erbij gezet! :D
• Mijn Amsterdamse vriendinnetje kwam nog een middag langs in Breda. Met haar heb ik nog een lunchbon opgemaakt, want ja anders zou deze vervallen en dat ook zonde toch? Met haar heb ik altijd de mooiste gesprekke over je hart volgen en hoe doe je dit nu het beste? Helemaal in de knoop kunnen we zitten, totdat we ineens een beslissing nemen en dan gaan. Het is fijn om te kletsen met iemand die hetzelfde denkt (en piekert) en leeft! Ik ga haar missen, ik ga vele mensen missen. En aan de andere kant, wat is nu drie maanden? Is zo voorbij.
• Ik loop in Breda en er loopt een donkere mooie slanke vrouw in korte maar nette witte jurk voorbij. Twee meter daar achter loopt een man haar te filmen. Ik vond het raar en keek ze even na. En ploep, daar tilt ze van achteren haar jurk op. Haha, ze hebben een lol samen. Mooie blote billen, dat wel. Ik loop met een soort “huh” gevoel verder en toch moet ik er ook om lachen.
• De tweede lading wordt op een vrijdagavond ingeladen. Dit keer door een lieve vriend met vrachtwagen, die mij eigenlijk enkel nog wilde verhuizen als ik zou gaan trouwen… Tja, dat is niet gelukt. En daarom geef ik hem maar een extra knuffel. Ondanks mijn stress is de lading binnen een uur geladen. :S
• Zaterdags komt zijn vrachtwagen op Veluwe uitgeladen en daar komt gelukkig mijn zus en zwager bij helpen. Ondanks dat het wel weer flink sjouwen is, hebben we het gezellig. En paps geeft mijn vriendenkoppel nog een rondleiding in de bakkerij. Vrienden en familie: dankbare momenten voor mij.
• De dag dat ik mijn sleutel in moet leveren ontvang ik einde van de middag het jonge leuke koppel wat in mijn fijne huis gaat wonen. Ik geef ze de sleutel, en zie hun blije gezichten. Voor het eerst samenwonen! En dan op zo’n mooie plek. Ik ben blij dat mijn appartement leuke nieuwe bewoners krijgt.
• Als allerlaatst neem ik dan mijn laatste spullen mee naar de auto: Mo met haar kattenbak en reismand. Ik vertrek naar mijn ouders, maar eerst moet ik nog op kraamvisite. En oh ja, een wijntje ter afscheid bij mijn huurbazin kan ook nog wel even. Mo gaat lekker los in de auto, het is gelukkig geen warm weer. Als ik later terug bij de auto kom ligt ze languit op mijn stoel te slapen. Als ik naar het Noorden rij, dan komt ze gezellig op schoot liggen. Het is een bijzonder gevoel om zo weer samen op pad te zijn. Ik kan niet wachten… Bijna….
• De Zandverstuiving: wat is het daar mooi. Op de Veluwe zijn ook prachtige plekjes. Dit besef ik me als ik er zit met een vriend die vanuit het Zuiden toch Eve gedag wil zeggen. We maken op blote voeten een fijne wandeling.
• Autosleutel: gedoe. Ik ga er geen woorden aan vuil maken. Maar ik rij met de reservesleutel naar Frankrijk. Opgelost!
• Zwanenburg: met de oudjes naar andere oudjes. Ik rij als chauffeur mee met mijn ouders naar een oom en tante. Als ik daar in de tuin zit te snoepen van de rijpe pruimen uit de boom en de bramen van de struik naast mijn stoel, besef ik dat het heel bijzonder is dat ik hier zit en de tijd heb genomen om mee te gaan.
• Woensdag en donderdag waren dagen van vele afspraken, terug in het Zuiden. Ik maak bestellingen – op het allerlaatste moment -  ik haal nog een paar boeken, ik rij langs de winkels, ik zit op terras met dierbare dames, nog even een pedicure afspraak, krijg Frans eten voorgeschoteld (jammie) en logeer bij een vriendenkoppel. Als ik ’s avonds bij hun terug kom, zijn ook de andere meisjes van meisjesavond aanschoven. Superleuk om hun toch nog even te zien voor mijn vertrek. En we besluiten dat ik op de donderdagavond mee blijf eten. Alleen dan via Facetime. :)
• Dan was er ook nog een fotosessie. Supergaaf! Volgens mij worden die foto’s echt heel tof. Met rode lippenstift en mijn rode pumps liep ik over een oude spoorlijn. Samen met Sophie (fotografe) halen we wat oude herinneringen op en kletsen we over het ondernemer zijn. Als je eens een toffe foto wil: ‘klik/link hier’.
• Te koop een Camper uit 1979: die heb ik ook nog bezichtigd. Misschien wordt dit het plan voor 2017...? Ik slaap er een nachtje over…
• Adreswijzigingen… ingeschreven in gemeente Elburg… geen Brabander meer… oef… (loslaten, Evelinda, loslaten…)
• Ik heb de Tekstgids van Mannengeheimen aangeschaft, nu moet het wel goed komen binnenkort. ;) En dus ja… Ik heb een brief getypt voor Boer Marc, met de typemachine. (Laat het geen gevalletje Yoga worden, kreeg ik al naar mijn hoofd. Euhmmm, ja. Ik heb de brief op de laatste dag dat het kon verzonden…. 1 voordeel, dan blijft die bovenop de postzak liggen, haha.)
• Vanmiddag gezellig en met allerlei hobbels de laatste boodschappen gedaan met mama en de week logeren is voorbij… ​Moe van alles van de afgelopen dagen en jullie wellicht van er over lezen. :)

Ik ben huisloos, maar ga ik de sleutel van Frankrijk halen. Mijn mooie vriend (van het Franse huis) heb ik geappt: “Je bent goud waard.” Ik ga snel nog eve een paar uurtjes slapen. Het is nu 00:02u 17-9-2016. En om 10:00u wordt mijn blauwe parkiet gestart. Ik typ jullie weer, maar dan vanuit het zonnige Zuiden.

Au revoir!