Het is bijna zover, mijn nieuwe avontuur staat te beginnen. Of… ik moet natuurlijk zeggen: ‘ons nieuwe avontuur’. Het is nog eve wennen om geen vrijgezel meer te zijn. :) Maar we doen het goed samen, ondanks dat we 24 uur per dag, 7 dagen in de week bij elkaar zijn. Nu al leer ik mijn Fransman goed kennen. Het bouwen en klussen in de camper zorgt voor de nodige momentjes zullen we zeggen (alhoewel met name veel lachende leuke).
Omdat het niet meer alleen mijn leventje betreft is het wat lastig een zeer gedetailleerd verhaal te vertellen. Ik kan moeilijk steeds vertellen over hoe geweldig mijn Fransman is, dus ik zal een poging doen om wat vragen die de ronde gaan in Nederland te beantwoorden.
Terugblik tijdens wachten bij de sloop..
3 juli 2017 - Ok, en dan zit je ineens bij de autosloop te wachten totdat je liefje een andere oude Ford Transit uit elkaar gesloopt heeft voor 'nieuwe' onderdelen, voor in onze Tiny Home Transit ‘Rico’. En ja, het is al juli, en nee, onze camper is nog niet klaar voor de grote reis. Hij op zoek naar onderdelen, ik even schrijven. Langs mijn autoraam komt een jonge vrouw met zwarte hoofddoek gelopen, in haar armen draagt ze een megagroot stuk vuilzwart ijzer (wat kennelijk een auto-onderdeel is). Als ze net voorbij mijn zitplek is, zie ik haar volledig. Dapper stappend met het grote onding én op torenhoge naaldhakken. Haha, mensen kijken, heerlijk. En ik zou het haar niet nadoen. Maar goed, in mijn vorige verhaal heb ik jullie verteld over de reis die we gaan maken. Even heel kort opnieuw.
Sinds 1 april heb ik een Frans vriendje. Geen grap, serieuze vlinders hier dit keer. En sindsdien zijn we samen, elke dag, elke nacht. Das dus inmiddels al drie maanden en drie dagen! Ook vanaf dat moment hebben we besloten samen te gaan reizen. En wel door Oost-Europa en wel voor minimaal drie maanden.
Hoe gaan we dit doen?
Zoals ik al vertelde zit ik momenteel te wachten, en wel in ons toekomstige huis en vervoersmiddel. En het bouwen ervan duurt langer dan gedacht. Eerst moesten we elkaar natuurlijk beter leren kennen (lees: veel lol hebben), toen was het tijd om Caniac te verlaten (lees: veel verhuisstress), toen werd het 40 graden buiten en toen was het elke dag regen (lees geen klachten over het weer, maar toch.. en afkoelen in de Dordogne rivier is ook heel leuk). En toen was er nog altijd veel te doen. En toen en toen en toen.. (lees: we zijn dus nog niet klaar). Oh wacht, daar komt 'de mijne' aangelopen. Armen vol met rubbers en ijzer, dapper stappend op zijn Birkenstocks… Haha, het schrijven zal weer moeten wachten, ik ga even de ‘achterdeur’ voor hem opendoen.
20 juli 2017 - Het is niet dat we niet aan het werk zijn, maar meer dat we actief zijn in plaats productief. We genieten van het wakker worden en van ons ontbijtje, dan wordt de dag doorgenomen en beginnen we ieder aan een klus. Tegen lunchtijd wordt er warm gekookt, Fransen eten 2 maal daags warm. Wat feitelijk inhoudt dat we dus meer tijd kwijt zijn aan koken en langer eten. Als antwoord op de vraag, hoe gaan we dit doen? ‘Met een Ford Transit uit 2006, welke tegen die tijd te gebruiken is als camper.’
Hoe gaat het met Mo (lees: de inmiddels 17 jaar oude Bengaalse kat)?
Mo d’r poeperd is een cm opgeschoven. :O Iets met een onbekende oorzaak, een ontsteking en een operatie. Mo verloor ineens bijna al haar haren. Iets met een kraag en contactallergie. Mo was ineens vermist, bijna 30 uur uit beeld. Voor mij iets met stress en het gevoel ‘als ze er niet is…’. Maar ze is er weer! En zal voorlopig gezellig samen met ons in de camper gaan wonen en reizen! Een speciale kattendoorgang is klaar.
Waar wonen we nu?
In een oud typisch Frans huis van mijn 'schoonouders', vlakbij Martel. Zij wonen op hetzelfde terrein in een nieuw huis. Ons nieuwe oude verblijfplaats heeft een grote veranda en kleine zwart-witte vogeltjes stelen de bamboe van het dak. (Ach, we zijn niet de enige die een nest aan het bouwen zijn). De veranda heeft een prachtig uitzicht over de vallei. En tevens word je gekookt als je er overdag wil zitten. Heeft misschien te maken met de gestolen bamboe?!
Wanneer zijn we in Nederland?
Geen idee, maar zoals we zeggen, hopelijk vertrekken we binnen nu en twee weken. (Waarbij dagelijks het woordje ‘nu’ opnieuw gezegd wordt..) Serieus, bij het plaatsen van dit bericht, binnen nu en 14 dagen. ;)
Waar gaan we van leven?
Van zo min mogelijk. We zijn beiden overtuigd van vrijheid en minimalisme, bovendien willen we zoveel mogelijk geld besparen voor een project na de reis… En Glimlach Eve? Onderweg ga ik kleine Glimlachjes maken, de doos met de meest voorname spullen staat al klaar! In de Flow las ik: ‘Simplify your life’. Nou, dat gaan we aanhouden.
Hoe zien wij de toekomst?
Als een mooi groot vraagteken, en dan één van ons samen. Het kan nog alle kanten op, en we hebben er alle vertrouwen in dat een paar ideeën die wij reeds hebben verder uitgewerkt gaan worden. Maar voor nu, leven we in het nu. Morgen kan alles anders zijn! Tuurlijk vraag ik me ook wel eens af waar ik aan ben begonnen en de tijd zal het me leren (al leer ik nooit op tijd te zijn, en is dit in Frankrijk geen probleem).
NB: aanvullende, nieuwsgierige, geïnteresseerde, kritische vragen over elk onderwerp mogen gesteld worden, ik zal eerlijk antwoord geven (binnen nu en 2 weken). :)
Omdat het niet meer alleen mijn leventje betreft is het wat lastig een zeer gedetailleerd verhaal te vertellen. Ik kan moeilijk steeds vertellen over hoe geweldig mijn Fransman is, dus ik zal een poging doen om wat vragen die de ronde gaan in Nederland te beantwoorden.
Terugblik tijdens wachten bij de sloop..
3 juli 2017 - Ok, en dan zit je ineens bij de autosloop te wachten totdat je liefje een andere oude Ford Transit uit elkaar gesloopt heeft voor 'nieuwe' onderdelen, voor in onze Tiny Home Transit ‘Rico’. En ja, het is al juli, en nee, onze camper is nog niet klaar voor de grote reis. Hij op zoek naar onderdelen, ik even schrijven. Langs mijn autoraam komt een jonge vrouw met zwarte hoofddoek gelopen, in haar armen draagt ze een megagroot stuk vuilzwart ijzer (wat kennelijk een auto-onderdeel is). Als ze net voorbij mijn zitplek is, zie ik haar volledig. Dapper stappend met het grote onding én op torenhoge naaldhakken. Haha, mensen kijken, heerlijk. En ik zou het haar niet nadoen. Maar goed, in mijn vorige verhaal heb ik jullie verteld over de reis die we gaan maken. Even heel kort opnieuw.
Sinds 1 april heb ik een Frans vriendje. Geen grap, serieuze vlinders hier dit keer. En sindsdien zijn we samen, elke dag, elke nacht. Das dus inmiddels al drie maanden en drie dagen! Ook vanaf dat moment hebben we besloten samen te gaan reizen. En wel door Oost-Europa en wel voor minimaal drie maanden.
Hoe gaan we dit doen?
Zoals ik al vertelde zit ik momenteel te wachten, en wel in ons toekomstige huis en vervoersmiddel. En het bouwen ervan duurt langer dan gedacht. Eerst moesten we elkaar natuurlijk beter leren kennen (lees: veel lol hebben), toen was het tijd om Caniac te verlaten (lees: veel verhuisstress), toen werd het 40 graden buiten en toen was het elke dag regen (lees geen klachten over het weer, maar toch.. en afkoelen in de Dordogne rivier is ook heel leuk). En toen was er nog altijd veel te doen. En toen en toen en toen.. (lees: we zijn dus nog niet klaar). Oh wacht, daar komt 'de mijne' aangelopen. Armen vol met rubbers en ijzer, dapper stappend op zijn Birkenstocks… Haha, het schrijven zal weer moeten wachten, ik ga even de ‘achterdeur’ voor hem opendoen.
20 juli 2017 - Het is niet dat we niet aan het werk zijn, maar meer dat we actief zijn in plaats productief. We genieten van het wakker worden en van ons ontbijtje, dan wordt de dag doorgenomen en beginnen we ieder aan een klus. Tegen lunchtijd wordt er warm gekookt, Fransen eten 2 maal daags warm. Wat feitelijk inhoudt dat we dus meer tijd kwijt zijn aan koken en langer eten. Als antwoord op de vraag, hoe gaan we dit doen? ‘Met een Ford Transit uit 2006, welke tegen die tijd te gebruiken is als camper.’
Hoe gaat het met Mo (lees: de inmiddels 17 jaar oude Bengaalse kat)?
Mo d’r poeperd is een cm opgeschoven. :O Iets met een onbekende oorzaak, een ontsteking en een operatie. Mo verloor ineens bijna al haar haren. Iets met een kraag en contactallergie. Mo was ineens vermist, bijna 30 uur uit beeld. Voor mij iets met stress en het gevoel ‘als ze er niet is…’. Maar ze is er weer! En zal voorlopig gezellig samen met ons in de camper gaan wonen en reizen! Een speciale kattendoorgang is klaar.
Waar wonen we nu?
In een oud typisch Frans huis van mijn 'schoonouders', vlakbij Martel. Zij wonen op hetzelfde terrein in een nieuw huis. Ons nieuwe oude verblijfplaats heeft een grote veranda en kleine zwart-witte vogeltjes stelen de bamboe van het dak. (Ach, we zijn niet de enige die een nest aan het bouwen zijn). De veranda heeft een prachtig uitzicht over de vallei. En tevens word je gekookt als je er overdag wil zitten. Heeft misschien te maken met de gestolen bamboe?!
Wanneer zijn we in Nederland?
Geen idee, maar zoals we zeggen, hopelijk vertrekken we binnen nu en twee weken. (Waarbij dagelijks het woordje ‘nu’ opnieuw gezegd wordt..) Serieus, bij het plaatsen van dit bericht, binnen nu en 14 dagen. ;)
Waar gaan we van leven?
Van zo min mogelijk. We zijn beiden overtuigd van vrijheid en minimalisme, bovendien willen we zoveel mogelijk geld besparen voor een project na de reis… En Glimlach Eve? Onderweg ga ik kleine Glimlachjes maken, de doos met de meest voorname spullen staat al klaar! In de Flow las ik: ‘Simplify your life’. Nou, dat gaan we aanhouden.
Hoe zien wij de toekomst?
Als een mooi groot vraagteken, en dan één van ons samen. Het kan nog alle kanten op, en we hebben er alle vertrouwen in dat een paar ideeën die wij reeds hebben verder uitgewerkt gaan worden. Maar voor nu, leven we in het nu. Morgen kan alles anders zijn! Tuurlijk vraag ik me ook wel eens af waar ik aan ben begonnen en de tijd zal het me leren (al leer ik nooit op tijd te zijn, en is dit in Frankrijk geen probleem).
NB: aanvullende, nieuwsgierige, geïnteresseerde, kritische vragen over elk onderwerp mogen gesteld worden, ik zal eerlijk antwoord geven (binnen nu en 2 weken). :)
RSS-feed
